Nie można również odmówić Denethorowi strategicznego geniuszu, umiejętności przewidywania [...] i przenikliwości umysłu, które to cechy niewątpliwie przyczyniły się dla dobra państwa i ludzi, za których był odpowiedzialny.
Denethor, jako namiestnik, znajdował się na uprzywilejowanej pozycji, nawet wobec Saurona, gdyż kryształy o wiele łatwiej poddawały się prawowitym posiadaczom, przede wszystkim rzeczywistym "Dziedzicom Elendila" (jak Aragorn) oraz osobom piastującym dziedziczne godności (jak Denethor), czego nie można powiedzieć o pozostałych dwóch posiadaczach palantírów [Sauronie i Sarumanie - przyp. mój]. [...] Denethor pozostał wrogiem Mrocznego Władcy, jednak stracił wiarę w wiktorię i popadł w desperację. Przyczyny [...] należy upatrywać w fakcie, że Denethor był człowiekiem o silnej woli i dopiero śmiertelna (jak się zdawało) rana odniesiona przez jedynego ocalałego syna spowodowała rozpad funkcji jego osobowości. Charakteryzowała go duma, ale nie pycha, myślał przede wszystkim o Gondorze i jego mieszkańcach. Poza tym kryształ Anoru należał do niego z mocy prawa i nic nie przemawiało przeciwko wykorzystaniu tego palantíru w wielkiej potrzebie. Denethor musiał się najpewniej domyślać, że kryształ Ithilu trafił w niepowołane ręce, a jednek ufny w swe siły zaryzykował kontakt. Jak się ostatecznie okazało, miał w tym sporo racji, Sauron bowiem nie zdołał go sobie podporządkować i musiał poprzestać na sączeniu trucizny kłamstw [w czym, jak wiadomo, Sauron był mistrzem i ulegli mu nawet Władcy Númenoru - przypis mój.]. Zapewne z początku Denethor wcale nie spoglądał ku Mordorowi i zadowalał się tymi widokami, które krystzał sam mu dostarczał, stąd i jego wspaniała znajomość wuydarzeń dziejących się w odległych krajach.


Wynika z tego, że wykorzystanie palantíra przez Denethora po pierwsze, przyczyniło się do dobrego przygotowania Gondoru do wojny (na ile tylko było można się dobrze przygotować), a po drugie, było całkowicie uzasadnione nie tylko prawnie, ale również i potrzebą. I niewątpliwie powinno się to wpisać w poczet zasług tego wybitnego Namiestnika.