Dziś święto biało-czerwonej
5. RAZ OBCHODZIMY DZIEŃ FLAGI RP



Powszechnie uważamy, że towarzyszy nam od zawsze. Tymczasem biało-czerwona flaga jest "nasza" od niespełna 180 lat.
W piątek obchodzimy jej święto. Będzie hucznie i podniośle.

Izba senatorska i poselska po wysłuchaniu wniosków Komisji sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni łączyć się wszyscy Polacy, postanowiły i stanowią: Artykuł 1. Kokardę narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym. Artykuł 2. Wszyscy Polacy (...) te kolory nosić mają w miejscu, gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były".

W ten sposób 7 lutego 1831 roku Sejm Królestwa Polskiego podjął specjalną ustawę dotyczącą barw polskiej flagi. Wcześniej, obok barw biało-czerwonych, używane były także inne barwy.

Od 2004 obchodzimy święto biało-czerwonej - Dzień Flagi RP.

Defilady, msze i koncerty

W tym roku będzie, jak zwykle, uroczyście. Wszystko rozpocznie się przed południem uroczystym podniesieniem flagi państwowej na Wieży Zegarowej Zamku Królewskiego w Warszawie.

Podczas uroczystości na Placu Zamkowym, które rozpoczną się o godz. 11, odbędzie się m.in. wręczenie flag narodowych i certyfikatów wyróżnionym jednostkom wojskowym, pokaz musztry paradnej oraz uroczysta defilada Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego.

Po uroczystej defiladzie na Placu Zamkowym odbędzie się koncert w wykonaniu Reprezentacyjnego Zespołu Wojska Polskiego pt.: "... a na tej fladze biel jest i czerwień", a wieczorem, o godz. 18, w Katedrze Polowej WP biskup polowy WP gen. dyw. Tadeusz Płoski odprawi mszę świętą z okazji uroczystości odpustowych ku czci Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski oraz Święta Flagi.

Flagę uczcimy nie tylko w stolicy

Dzień Flagi to nie tylko Warszawa. Nieodłącznym jego punktem jest podniesienie flagi, np. w Gdyni na maszt centralny przed Płytą Marynarza Polskiego. Ponadto w Gdyni zaplanowano pokaz musztry paradnej na skwerze Kościuszki w wykonaniu Orkiestry Reprezentacyjnej Marynarki Wojennej. We Wrocławiu zaś, na rynku głównym, odbędzie się koncert pieśni patriotycznych w wykonaniu Orkiestry Reprezentacyjnej Śląskiego Okręgu Wojskowego.

mtom//mat

VIDE:

.
Z braku czasu zajęty rewitalizacją własnego domu w Sopocie nie mogłem przeczytać wszystkich postów.
Ograniczę się do odpowiedzi tylko na jeden.
Bzdurą jest stwierdzenie, że Zamek Warszawski został odbudowany przez ,,komuchów".
Ta wspaniała budowla jest także i swoistym pomnikiem Grudnia'70, która to tragedia wymusiła na ,,komuchach" pójście na ustępstwa wobec społeczeństwa. Rola ,,komuny" ograniczyła się w tej konkretnej sprawie tylko do wyrażenia zgody na restytucję Zamku, o co przez dziesiątki lat walczyło całe społeczeństwo, m. in. swoim piórem mimo młodego wieku także i niżej podpisany. I to społeczeństwo dając tym wyraz niebywałej ofiarności odbudowało Zamek z własnych składek.
,,Komuna" tylko starała się sprawę wykorzystać do swoich politycznych celów i w osobie niejakiego Kępy czy Kempy wyznaczyła nadzorcę, który miał pilnować, aby na Zamku nie odtworzono niczego, co mogłoby drażnić ,,wielkiego brata". I tak pierwotnie pod naciskiem ,,komuny" miano wspaniałą Izbę Senatu odbudować w kształcie z czasów Królestwa Polskiego, a więc bez herbów i mapy wszystkich ziem dawnej Rzeczypospolitej. Mądrzy ludzie z Obywatelskiego Komitetu rzecz tak długo przeciągali, aż zmiana warunków politycznych pozwoliła na odbudowę tej sali w pełnej krasie.
Dla odmiany po likwidacji Komitetu i powierzenia kierownictwa nad zakończeniem odbudowy jednoosobowo prof. Gieysztorowi, tylko na jego polecenie wstrzymano daleko już zaawansowane prace nad rekonstrukcją Nowej Izby Poselskiej, upamiętnionej protestem Rejtana, skuto większość gotowych już i pozłoconych sztukaterii i zrobiono coś, co dziś oglądamy, a co nie ma nic wspólnego z historycznym wyglądem. Powodem był światopogląd kręgu prof. Gieysztora, który wrogo oceniał rzeczpospolitą szlachecką, a ta sala właśnie to symbolizowała.
Tak więc prawdą jest, że ,,głupota jest ponadczasowa i ponadpartyjna", ale też i prawdą jest, że nawet w zakresie ochrony zabytków czy krajobrazu nie zawsze i nie wszędzie da się od polityki uciec. Co zresztą w Ciechanowie usiłowali po ostatnich wyborach wykorzystać pewni panowie, na szczęście - bez rezultatu.
Natomiast wracając do sprawy rewitalizacji zamku Rabsztyn, uderza mnie, dlaczego na zdjęciu pokazującym projekt rewitalizacji nie ma nic z zamku górnego?
Czy w źródle Twojej informacji o produkcji piwa przez sukcesorów Moesa jest jednoznacznie wymieniona nazwa Pilicy? Moes miał olbrzymi kompleks fabryczny w Choroszczy pod Białymstokiem a tam produkcja piwa była bardziej znana. Za czasów jego poprzednika- Branickiego-browarów było 15 w tym 13 żydowskich. Spis pruski z końca XVIII wieku wykazał 8 browarów i 8 gorzelni. Kompleks fabryczny Moesa liczył 20 budynków produkcyjnych, 11 budynków mieszkalnych, szkołę, piekarnię, 2 sklepy, aptekę i zbór ewangelicki. Czy Moesowie byli również właścicielami choroskich browarów tego nie wiem ale tam spora produkcja nie byłaby dziwną. Moesowie sprzedali Pilicę w 1874 roku pozostawiając sobie Wierbkę i Sławniów. W tym czasie interesy bawełniane szły raczej marnie więc dziwnym byłoby sprzedawanie kury znoszącej złote jajka. O jakimkolwiek browarze w Pilicy nie wspomina też Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego a pojawiają się w nim wzmianki o znacznie mniejszych zakładach. W 1894 roku w składzie majątku Pilica przy kolejnej sprzedaży (Karol Brzozowski sprzedawał ją senatorowi Puchale) wymieniane są słodownia i browar. Najwyraźniej chodzi i browar "pomoesowski" i słodownię wystawiona przez Epsteina. Browar tak duży jak wymieniłeś nie mógł przejść niezauważony w historii miasteczka stąd moje poważne wątpliwości. czy informacja o składzie piwa w warszawie wymienia jakieś imiona lub inicjały Moesów? Na tej podstawie można coś ustalić bo wiadomo kto dziedziczył Wierbkę i Sławniów a kto Choroszcz.
Wiele wskazuje na to,że to właśnie hr.Raczyński był pierwszym zmotoryzowanym obywatelem Jury. Karol hr. Raczyński jako dwudziestolatek,w 1898 na trójkołowcu De Dion Bouton ustanowił rekord trasy Liege-Maestrich a w późniejszych latach wielokrotnie startował w zawodach w Belgii.

„ Warszawa, dnia 7 grudnia 1909 r. W gmachu hotelu Bristol w Warszawie odbyło się pierwsze zebranie organizacyjne [i]Towarzystwa Automobilistów Królestwa Polskiego...Obecni...uznając Towarzystwo za ukonstytuowane dokonali wyborów Zarządu w osobach: 1) p. Antoniego Borzewskiego, 2) p. Adriana Chełmickiego, 3) ks. Władysława Druckiego-Lubeckiego, 4) p. Kazimierza Olszowskiego, 5) hr. Karola Raczyńskiego, 6) p. Piotra Strzeszewskiego, 7) hr. Augusta Zamoyskiego...”.

Prezesem klubu wybrano Władysława ks. Druckiego-Lubeckiego, a sekretarzem generalnym Stanisława Grodzkiego. Starszą nieco organizacją był Galicyjski Klub Automobilowy działającego na terenie Lwowa i Krakowa.Jego statut został zatwierdzony 1 lutego 1908 roku. Prezesem GKA wybrano Dominika hr. Potockiego.

Na kolejnych fotografiach jurajskich motoryzacyjnych śladów ten sam Willys i niezidentyfikowany motocykl na tle północnej pierzei pilickiego rynku oraz Opel(?) na tle ogrodzienieckich ruin. Wzgórze całkowicie pozbawione drzew to też ciekawostka.
Witam.
Poszukaj w Archiwum Państwowym w Krakowie lub w archiwum Muzeum w Chrzanowie. Co do numerów być może są to oznaczenia ewidencyjne obiektów w Galicji zachodniej. W przypadku cmentarzy zakładanych na terenach byłego Królestwa Polskiego takiej numeracji nie było (numery były znacznie niższe i funkcjonowały w ramach jednego okręgu). Być może więcej informacji będzie w stanie udzielić pan Wojciech Wyzina, który jest autorem tekstu do broszurki , z której pochodza te archiwalne obrazki.
Pozdrawiam.
Rok 1669 jako datę zakupu Kromołowa przez Warszyckiego podaje również XIX-wieczny Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i ksiądz Wiśniewski w "Opisie historycznym kościołów i zabytków..." wydanym w roku 1936. Niekoniecznie musi to być błąd. Mieszczanie kromołowscy mogli pomóc Warszyckiemu nie będąc jego poddanymi.Wróg był wspólny.W "Przewodniku po Zagłębiu" przypisuje się wszelkie wady Stanisława pomyłce. Okrutnikiem miał być jakiś o ile pamiętam XVIII-wieczny Jan Warszycki, podobno potomek Stanisława.Tymczasem synem Stanisława był Jan Kazimierz Warszycki, osobnik niespełna rozumu, mąż Anny Stanisławskiej znanej z autorstwa wierszowanego pamiętnika "Transakcyja albo opisanie całego życia jednej sieroty..." i z głośnego w ówczesnej Polsce rozwodu z Janem Kazimierzem Warszyckim. Po jego bezpotomnej śmierci dobra przeszły w ręce dalszego krewnego Michała na Warszycach Warszyckiego.Wokół olbrzymiego majątku po kasztelanie trwała niezła zawierucha ale to temat na dłuższą opowieść.
Młody pisał "Profesor J.Zimny na mapie historycznej umieścił „Zuzannę” na obszarze Zawiercia ( zmyliła go nazwa dzielnicy Zuzanka no i miłośnicy historii hutnictwa)..." Tymczasem źródłem informacji jest prawdopodobnie XIX-wieczny "Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego" gdzie w haśle Mrzygłodzka Poręba wymieniony jest wielki piec Zuzanna założony w 1837 roku a odbudowany w 1857. W haśle Mijaczów jest informacja o wielkim piecu zbudowanym w 1782 roku przez Gordona
Moje zainteresowanie koleją warszawsko-wiedeńską wynika z pewnych pilickich śladów w jej historii ale o tym nieco dalej. Mówi się zazwyczaj,że budowa kolei warszawsko-wiedeńskiej rozpoczęła się w roku 1840.Jest w tym sporo prawdy bo w tym roku ruszyły roboty ziemne jednak sama idea jest nieco starsza.W dniu 10 stycznia 1835 roku wiceprezes Banku Polskiego Henryk Łubieński wystąpił z propozycją budowy drogi żelaznej łączącej Warszawę z południową granicą Królestwa Polskiego.W założeniach kolej ta miała pomóc w rozwoju kopalni węgla kamiennego oraz hut cynku i żelaza. Bank zlecił opracowanie koncepcji budowy Stanisławowi Wysockiemu i Tomaszowi Urbańskiemu oraz Spleszyńskiemu.I tutaj pojawia się interesujący mnie ślad. Nie dotarłem do szczegółowych planów ale wiem,że w koncepcji Spleszyńskiego linia biegła przez Pilicę a stąd przez granicę z Rzecząpospolitą Krakowską do Krakowa. Nie jest to zresztą jedyny pomysł poprowadzenia linii kolejowej przez Pilicę ale to już inny temat.Po kilku miesiącach prace koncepcyjne zawieszono a Stanisław Wysocki został wysłany za granicę, celem zbadania warunków technicznych budowy dróg żelaznych.Ścierały się różne koncepcje. Inż.Wysocki był zwolennikiem tak zwanego amerykańskiego systemu kładzenia szyn, w którym podkłady leżały wzdłuż trasy, równolegle do siebie. Spierano się nad trakcją-konna czy parowa- i nad szerokością szyn-europejska lub rosyjską.Ostateczne decyzje w tych kwestiach zapadły dopiero w 1842 roku.Po analizie kosztów bank Polski doszedł do wniosku,że całość inwestycji udźwignie jedynie towarzystwo akcyjne z kapitałem prywatnym.i tutaj pojawia się nam kolejny jurajski ślad w osobie właściciela Żarek i postawionych tam fabryk Piotra Steinkellera.Ocenił on koszty inwestycji na 20 000 000 złotych i wystąpił do Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu z prośbą o poręczenie dla kapitału wykładanego na budowę kolei i wydanie koncesji na budowę drogi żelaznej. W dniu 9 lipca 1838 roku Steinkeller został poinformowany o zaakceptowaniu jego prośby przez władze carskie.Zawiązano wówczas Towarzystwo Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej.Pod koniec roku rozpoczęto tyczenie trasy. Budową jurajskiego odcinka IV od Częstochowy do granicy Królestwa kierował inż. Franciszek Leszczyński. Towarzystwo przetrwało do 1842 roku kiedy to upadło.Inwestycje przejął znowu rząd.Prace wznowiono w 1844 roku. 15 czerwca 1845 roku uruchomiono pierwszy odcinek do Grodziska Mazowieckiego.22 listopada 1847 za przejezdny uznano odcinek od Częstochowy do stacji Granica [dzisiaj Maczki]. Tego dnia doszło na tym odcinku do próbnej jazdy parowozu ze składem kilku wagonów . Tutaj pojawia się niespójność w źródłach według których 1 grudnia 1847 uruchomiono planowe połączenia z Częstochowy do Ząbkowic.Według innych dokumentów pierwszy pociąg do Ząbkowic i Maczek wjechał na stację w Zawierciu 13 XII 1847 roku. Być może wynika to z faktu,że na początku grudnia nie była jeszcze gotowa komora celna w Maczkach. Wiem,że Zawiercie nie było pierwotnie przewidziane jako stacja na tej linii i stoczyło długą batalię a argumentem był dynamiczny rozwój przemysłu. Z Częstochowy o 7 rano wyjeżdżał pociąg do Ząbkowic a stamtąd wyruszał z powrotem o 15. Przejechanie trasy z Warszawy do Granicy wymagało przenocowania w Częstochowie. W 1857 roku rząd wydzierżawił linie Towarzystwu Akcyjnemu Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Jednym z głównych akcjonariuszy był Herman Epstein.To kolejny jurajski a dokładniej mówiąc pilicki ślad.Jego ojciec Jakub,protoplasta całego rodu żydowskich finansistów pochodził z Pilicy. Bratanek Hermana,syn Józefa,Leon był w XIX wieku właścicielem Pilicy. To on jest inspiratorem przebudowy pałacu w stylu pseudogotyckim i romantyczno-patriotycznym. Na koniec ciekawostka.Kolej warszawsko-Wiedeńska nie miała żadnego bezpośredniego połączenia z siecią rosyjskich kolei na prawym brzegu Wisły.Tamte linie były zresztą szerokotorowe.
Moje zainteresowanie koleją warszawsko-wiedeńską wynika z pewnych pilickich śladów w jej historii ale o tym nieco dalej. Mówi się zazwyczaj,że budowa kolei warszawsko-wiedeńskiej rozpoczęła się w roku 1840.Jest w tym sporo prawdy bo w tym roku ruszyły roboty ziemne jednak sama idea jest nieco starsza.W dniu 10 stycznia 1835 roku wiceprezes Banku Polskiego Henryk Łubieński wystąpił z propozycją budowy drogi żelaznej łączącej Warszawę z południową granicą Królestwa Polskiego.W założeniach kolej ta miała pomóc w rozwoju kopalni węgla kamiennego oraz hut cynku i żelaza. Bank zlecił opracowanie koncepcji budowy Stanisławowi Wysockiemu i Tomaszowi Urbańskiemu oraz Spleszyńskiemu.I tutaj pojawia się interesujący mnie ślad. Nie dotarłem do szczegółowych planów ale wiem,że w koncepcji Spleszyńskiego linia biegła przez Pilicę a stąd przez granicę z Rzecząpospolitą Krakowską do Krakowa. Nie jest to zresztą jedyny pomysł poprowadzenia linii kolejowej przez Pilicę ale to już inny temat.Po kilku miesiącach prace koncepcyjne zawieszono a Stanisław Wysocki został wysłany za granicę, celem zbadania warunków technicznych budowy dróg żelaznych.Ścierały się różne koncepcje. Inż.Wysocki był zwolennikiem tak zwanego amerykańskiego systemu kładzenia szyn, w którym podkłady leżały wzdłuż trasy, równolegle do siebie. Spierano się nad trakcją-konna czy parowa- i nad szerokością szyn-europejska lub rosyjską.Ostateczne decyzje w tych kwestiach zapadły dopiero w 1842 roku.Po analizie kosztów bank Polski doszedł do wniosku,że całość inwestycji udźwignie jedynie towarzystwo akcyjne z kapitałem prywatnym.i tutaj pojawia się nam kolejny jurajski ślad w osobie właściciela Żarek i postawionych tam fabryk Piotra Steinkellera.Ocenił on koszty inwestycji na 20 000 000 złotych i wystąpił do Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu z prośbą o poręczenie dla kapitału wykładanego na budowę kolei i wydanie koncesji na budowę drogi żelaznej. W dniu 9 lipca 1838 roku Steinkeller został poinformowany o zaakceptowaniu jego prośby przez władze carskie.Zawiązano wówczas Towarzystwo Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej.Pod koniec roku rozpoczęto tyczenie trasy. Budową jurajskiego odcinka IV od Częstochowy do granicy Królestwa kierował inż. Franciszek Leszczyński. Towarzystwo przetrwało do 1842 roku kiedy to upadło.Inwestycje przejął znowu rząd.Prace wznowiono w 1844 roku. 15 czerwca 1845 roku uruchomiono pierwszy odcinek do Grodziska Mazowieckiego.22 listopada 1847 za przejezdny uznano odcinek od Częstochowy do stacji Granica [dzisiaj Maczki]. Tego dnia doszło na tym odcinku do próbnej jazdy parowozu ze składem kilku wagonów . Tutaj pojawia się niespójność w źródłach według których 1 grudnia 1847 uruchomiono planowe połączenia z Częstochowy do Ząbkowic.Według innych dokumentów pierwszy pociąg do Ząbkowic i Maczek wjechał na stację w Zawierciu 13 XII 1847 roku. Być może wynika to z faktu,że na początku grudnia nie była jeszcze gotowa komora celna w Maczkach. Wiem,że Zawiercie nie było pierwotnie przewidziane jako stacja na tej linii i stoczyło długą batalię a argumentem był dynamiczny rozwój przemysłu. Z Częstochowy o 7 rano wyjeżdżał pociąg do Ząbkowic a stamtąd wyruszał z powrotem o 15. Przejechanie trasy z Warszawy do Granicy wymagało przenocowania w Częstochowie. W 1857 roku rząd wydzierżawił linie Towarzystwu Akcyjnemu Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Jednym z głównych akcjonariuszy był Herman Epstein.To kolejny jurajski a dokładniej mówiąc pilicki ślad.Jego ojciec Jakub,protoplasta całego rodu żydowskich finansistów pochodził z Pilicy. Bratanek Hermana,syn Józefa,Leon był w XIX wieku właścicielem Pilicy. To on jest inspiratorem przebudowy pałacu w stylu pseudogotyckim i romantyczno-patriotycznym. Na koniec ciekawostka.Kolej warszawsko-Wiedeńska nie miała żadnego bezpośredniego połączenia z siecią rosyjskich kolei na prawym brzegu Wisły.Tamte linie były zresztą szerokotorowe.


Twój pies należy do mieszkańców Polski, czy więc jest Polakiem?
Mój pies nie należy do mieszkańców Polski, bo nie ma obywatelstwa polskiego.

Więc gdzie mieszka twój hipotetyczny pies w Ameryce?
W Polsce.
Pewnie masz tu na myśli analogię
należy do królestwa zwierząt - ale nie jest zwierzęciem
mieszka w Polsce - ale nie jest polakiem.
Od razu ci mówię, że jest niepoprawna.

1. Czy są jakiekolwiek różnice w liturgi prawosławnej i grekokatolickiej?
2. Dlaczego grekokatolicyzm tak własnie się nazywa? Rozumiem, że może chodzić o to, że właśnie prawosławie jest podstawą liturgii grekokatolickiej, a w grecji ta religia przewaza. Ale w rosji też przeważa prawosławie, więc mysląc w ten sposób kościół grekokatolicki można by bylo nazwac "kosciołem rosyjskokatolickim" ? Ja też zabiorę głos
Różnice mogą być dość istotne w samej celebracji. Grekokatolicy w Polsce używają rytu bizantyjsko-ruskiego, podczas gdy prawosławni bizantyjsko-synodalnego(?), wykształconego w Rosji i przywiezionego wraz z kasatą unii po 1839 roku. Wcześniej liturgia prawosławnych bardziej przypominała dzisiejszą grekokatolików. Poza tym, z moich obserwacji wynika, że często zdarzają się "latynizacje" - śpiewane są pieśni żywcem wyjęte ze śpiewników łacińskich, poza tym sam porządek i pobożność może mieć pewne zapożyczenia z obrządku łacińskiego (procesja w Boże Ciało czy dzwonki podczas udzielania Komunii). Generalnie jest to ta sama liturgia (literalnie), tylko trochę inaczej sprawowana. Dla przykładu ryt bizantyjsko-rumuński również się różni od "naszego" grekokatolickiego.

Określenie greko-katolicy powstało tylko i wyłącznie w zaborze austriackim, nazwę wymyśliła ponoć sama cesarzowa na nazwanie katolików obrządku "greckiego". Do 1839 roku w zaborze rosyjskim "grekokatolików" nazywano po prostu uni(a)tami, podobnie do 1875 w granicach Królestwa polskiego (np. Lubelszczyzna i Chełmszczyzna). Jako, że tylko w zaborze austriackim nie było kasacji, nazwa się utrzymała. Dzisiaj największe skupiska wyznawców tego Kościoła są właśnie na terenie byłego zaboru (Galicja, Podkarpacie).

pzdr
Zamiast być znakiem Królestwa Bożego, solą ziemi i Światłem świata, Kościół warszawski staje się znakiem zgorszenia. Ale zgorszenia muszą przyjść. Jednak biada tym, przez których zgorszenia przychodzą. Mam tutaj oczywiście na myśli konkretne osoby a nie Kościół, który kocham i który jest święty. Jestem wierzącym i praktykującym chrześcijanianem wyznania katolickiego i wiem że ta świątynia to NIE DZIEŁO BOGA, ale DZIEŁO DLA BOGA, i dla księdza Prymasa. Dla mnie ta świątynia nie powinna powstać- i wspomnicie moje słowa - nie powstanie. Nie łudźcie się - Bóg nie pozwoli z siebie szydzić.
Zachęcam wszystkich wiernych Polskiego Kościoła do bojkotu tego "pomnika Glempa". Nie dawajcie na tacę, wtedy kiedy zbierają na to "farbowane sanktuarium" tworzone na siłę m.in poprzez pochowanie doczesnych szczątków ks. Twardowskiego (którego darzyłem i darzę wielkim szacunkiem). A pieniądze zatrzymajcie dla siebie i jeźdzcie za nie na dobre rekolekcje, pojedźcie na pielgrzymkę, podzielcie się z potrzebującymi, albo po prostu kupcie coś swojemu dziecku.
W sejmie są dwie inicjatywy dotyczące ludzi wierzących:
1. ta pierwsza o której właśnie mówię: inicjatywa fatalna, która rzeczywiście może pogrążyć KK w Polsce - daje ona niesamowiy oręż do walki wrogom kościoła - np. Szenyszyn.
2. ta druga: uznanie Jezusa Chrystusa Królem Polski, inicjatywa wspaniała, ale w oczach bp Głódzia i Pieronka delikatnie mówiąc niepotrzebna. No tak, tutaj nie da się ugrać żadnej kasy, a boli ich to że inicjatywa ta wyszła od świeckich, a nie od hierarchii.
8 lipca:


1) św. Jan z Dukli, prezbiter



an urodził się w 1414 r. w Dukli (diecezja przemyska) w rodzinie mieszczańskiej. Legenda głosi, że studiował w Krakowie, jednak brak źródeł historycznych, które potwierdzałyby ten fakt. Po studiach wrócił do Dukli, gdzie żył jako pustelnik w lasach. Do franciszkanów konwentualnych wstąpił prawdopodobnie w Krośnie między 1434 a 1440 r. Miał wtedy ok. 20-25 lat. Przed przyjęciem święceń kapłańskich odbył studia u franciszkanów. W zakonie piastował różne stanowiska, m.in. kaznodziei. Był światłym kapłanem i teologiem. Kilkakrotnie obierano go na przełożonego klasztoru w Krośnie i Lwowie, był też kustoszem między 1443 a 1461 r. Po złożeniu tej funkcji powierzono mu urząd kaznodziei we Lwowie. W 1463 r., pod wpływem św. Jana Kapistrana, reformatora franciszkańskiego życia zakonnego, Jan wstąpił do bernardynów. Ci wysłali go najpierw na krótki czas do Poznania. Resztę życia spędził w klasztorze, gdzie piastował różne urzędy.

Zarówno jako kaznodzieja, jak i spowiednik odznaczał się niezwykła gorliwością. Miał dar proroctwa. W pełnieniu obowiązków nie przeszkodziła mu nawet utrata wzroku pod koniec życia. Nie stronił też od pracy fizycznej w ogrodzie i kuchni. Zmarł we Lwowie 29 września 1484 r.

Jan z Dukli od najmłodszych lat zdradzał predyspozycje do głębszego życia duchowego. W zakonie brał udział we wszystkich nabożeństwach, wyróżniał się kultem do Matki Bożej. Często na modlitwie spędzał całe noce. Zaraz po jego śmierci rozwinął się jego kult. Rosła ilość spisywanych cudów i łask, otrzymanych od Boga za jego pośrednictwem. 2 stycznia 1733 Klemens XII ogłosił go błogosławionym. Jego kanonizacji dokonał natomiast Jan Paweł II w czerwcu 1997 roku.

Jan to patron Królestwa Polskiego, Wielkiego Księstwa Litewskiego, archidiecezji przemyskiej, Lwowa oraz rycerstwa polskiego. Jego relikwie spoczywają w kościele w Dukli.

W ikonografii przedstawiany jest w habicie zakonnika, czasami jako niewidomy. Jego atrybutem są promienie światła.



2) św. Edgar Spokojny, król



Edgar urodził się w 943 r. jako drugi syn Edmunda Wspaniałego. Po śmierci brata Edwina objął rządy w całej Anglii. Dał początek ustawodawstwu angielskiemu. Opiekował się Kościołem. Przy współpracy ze świętymi biskupami Dunstanem, Etelwoldem i Oswaldem stworzył warunki do odrodzenia religijnego, zwłaszcza zakonów. W wyniku tych działań Kościół w Anglii zaczął wysyłać misjonarzy do Skandynawii. W życiu króla Edgara uderzała "świętość i sprawiedliwość" - zapisał biograf Wilhelm z Malmesbury. Spośród czworga jego dzieci dwoje zostało wyniesionych na ołtarze: św. Edward (+ 978) i św. Edyta (+ 984). Św. Edgar zmarł 8 lipca 975 r.
Austriacka mapa Królestwa Polskiego (Russland) w skali 1:75000,Zone B Koll. XXVI Iwangorod.Mapa opracowana w 1898 roku wg stanu na dzień 30 III 1911 r.




Fragment mapy guberni Królestwa Polskiego z 1894 r.

1/

2/


Zaznaczona stacja kolejowa Ryki na trasie Łuków - Iwanogród/obecnie Dęblin/


"Ryki" - miejsce wystawienia i druk na dokumencie -oryginał z 1942 roku:

1/


2/



1/ Mapa z 1810 r.




2/ Mapa z 1915r




Niedaleko Ryk, za Wisłą jadąc przez most drogowy w Dęblinie leży miejscowość Zajezierze. Jak co roku we wrześniu / w tym roku 21 września/ miała miejsce piękna patriotyczna uroczystość. Mieszkańcy Zajezierza, miejscowe władze a przede wszystkim rodziny żołnierzy 28 Pułku Artylerii Lekkiej składali hołd poległym, zaginionym i zmarłym żołnierzom tego pułku.
Udział w uroczystości wzięła kompania honorowa 1 Dęblińskiego Pułku Drogowo- Mostowego, był apel poległych , składano wieńce i kwiaty. Odprawiona została msza św. w miejscowym kościele / położonym na terenie dawnych koszar pułku/
W uroczystościach, jak co roku, wziął udział ostatni żyjący żołnierz 28 PAL-mieszkaniec Ryk Pan Bronisław Cieśla/na zdjęciu składa kwiaty/.

/kliknąć zdjęcia aby powiększyć/











Krótka historia pułku
Jesienią 1922 roku 28 Pułk Artylerii Polowej stacjonujący w Radomiu został przeniesiony do koszar w Zajezierzu i tu stacjonował aż do września 1939r.
W roku 1931 28 PAP został przemianowany na 28 Pułk Artylerii Lekkiej.
W skład 28 PAL wchodziły 3 dywizjony: 2 dywizjony armat kal. 75mm wz. 1897 mod. Schneidera oraz 1 dywizjon haubic kal. 100mm wz.14/19 prod. czeskiej.
28 PAL został zmobilizowany w dniach 24-26 sierpnia 1939r. i do godzin popołudniowych 28 sierpnia, ze stacji kolejowej w Dęblinie, poprzez Łuków, Siedlce i Warszawę wyruszył pod Wieluń gdzie dołączył do 28 Dywizji Piechoty, będącej w składzie Armii Łódź.
Po krótkiej, bohaterskiej "bitwie granicznej" w okolicach Wielunia, 28 PAL walczac przeszedł cały szlak bojowy wraz z cofającą się armią polską aż do Modlina gdzie brał udział w obronie twierdzy aż do jej kapitulacji.

Mieszkańcy Wielunia i okolic a także innych miejscowości w których walczył 28 PAL pamiętają o żołnierzach walczących we wrześniu 1939r., również o żołnierzach 28 PAL.



Zainteresowanych historią 28 PAL i miejscowością Zajezierze odsyłam na forum:




Ciekawa historia:

Pani Ziemi Radomskiej
We wsi Błotnica, w pobliżu Radomia, znajduje się jedna z najstarszych parafii diecezji radomskiej. Wzmianka z 1511 r. stwierdza:
"Kościół drewniany jest tu bardzo stary i słynie cudownym obrazem Najświętszej Maryi Panny i odpustami w Jej uroczystości". Legenda głosi, że obraz cudownym zrządzeniem Opatrzności został wydobyty z ziemi podczas orki we wsi Ryki i przez właścicielkę miejscowości ofiarowany do kościoła.




Fragment mapy z 1915r. z miejscowościami:
Nowa Aleksandrja /Puławy/, Iwangorod /Dęblin/, Stenżyca /Stężyca/ i..Ryki.

/kliknąć/





Krystian, z pewnością o wielu rzeczach Pan w ogóle nie słyszał ale o poczuciu humoru - na pewno tak.


.

To prawda.Za czasów ludowej demokracji ludzie nie mieli możliwości dowiadywania się o wielu rzeczach.
Nie chciałbym niszczyć pięknych iluzji ale przytoczę pewne fakty historyczne.Żydowskie nazwisko Rykower w ogóle nie występowało po tej stronie Mazowsza.Znajdujemy go natomiast w okolicach Kolna,Makowa Mazowieckiego,Przasnysza i Pułtuska.Jak wiemy konstruktor Nautilusa ma swoje korzenie ze strony matki w Makowie Mazowieckim.A ze strony ojca ze wsi Ryki-Borkowo,która w czasach Królestwa Polskiego leżała w powiecie przasnyskim.
Inne "fajne nazwisko"- Ricky Nelson!
Pozdrawiam i Pana i ......Tograffa
Polacy chcieli doprowadzić do międzynarodowego konfliktu, który doprowadziłby do poprawy położenia politycznego Polski. W programie Endecji z 1908r Dmowski uznawał, że o ile dla Rosji ziemie polskie są terytorium peryferyjnym, o tyle dla Niemiec utrzymanie ziem zaboru położonych "wewnątrz" państwa pruskiego, między Prusami właściwymi a Prusami Wschodnimi, jest kwestią "być lub nie być". Niemcy prowadzili w tym czasie politykę zwalczania polskości na wszystkich frontach: gospodarczym i narodowym. Gdyby jednak odnieśli zwycięstwo nie odebrałyby Galicji Austro - Węgrom. To ukazywało konieczność "postawienia na Rosję". Dla obozu narodowego, głoszącego hasło "wszechpolskości", bliska była idea zjednoczenia zaborów, a takie możliwości stwarzało tylko zwycięstwo Rosji. Dmowski również ukazywał tendencje do demokratyzacji Rosji, co mogło być spowodowane sojuszem z Francją - obrońcą sprawy polskiej.


Przeciwną orientację reprezentowały środowiska przyszłej lewicy niepodległościowej. Koncepcje, że w zbliżającym się konflikcie interesem Polaków jest poparcie A-W oraz Niemiec głosili działacze PPS - Frakcji Rewolucyjnej (J. Piłsudski), "Fronda" z Endecji, stronnictwa galicyjskie: PPSD, ludowcy i Polskie Stronnictwo Postępowe. Autonomia Galicji wyniosła ją do roli polskiego Piemontu (można było jawnie prowadzić szkolenie wojskowe młodzieży). Kolejne wydarzenia nie były jeszcze określone. Piłsudski planował, że odebranie Rosji ziem Królestwa może być początkiem polskiej państwowości. Było to przeciwstawienie się endeckiemu "zjednoczeniu" bez państwowości. Pozostali członkowie chcieli utworzyć "dwuzaborowy" człon monarchii Habsburgów.





Na przełomie XIX/XX w narastały konflikty międzynarodowe - dotyczyły poszerzenia posiadanych kolonii i sfer wpływów politycznych. Głównym agresorem były Niemcy. Posiadały one niewielkie kolonie w Afryce i Azji, co nie zaspokajało rosnących aspiracji politycznych i gospodarczych Niemiec. Rynki zbytu widziały we wsch i pd Europie i na Bliskim Wschodzie. Na drodze do władzy Niemcy napotykały sprzeciw Anglii, zaniepokojonej m.in. rozbudową floty niemieckiej, starania o uzyskanie wpływów na Bl. Wsch.
1830
29 listopada - wybuch powstania listopadowego. W nocy młodzi słuchacze Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie pod wodzą porucznika Piotra Wysockiego wraz z cywilnymi spiskowcami rozpoczęli powstanie; wzięcie Arsenału
Powołanie do życia Gwardii Narodowej. Całe społeczeństwo Krakowa ogarnięte zostało rewolucyjnym wrzeniem i entuzjazmem wobec powstania w Królestwie.
3 grudnia - Radę Administracyjną Królestwa Polskiego zastąpił Rząd Tymczasowy
5 grudnia - dyktatorem powstania został ogłoszony generał Józef Chłopicki
18 grudnia - Sejm uznał trwające powstanie (listopadowe) za narodowe
1831
17 stycznia - Józef Chłopicki rezygnuje z funkcji dyktatora powstania listopadowego
25 stycznia - powstanie II Towarzystwa Patriotycznego. Sejm Królestwa ogłasza detronizację cara Mikołaja I z tronu polskiego.
luty - wojska rosyjskie wkraczają do Królestwa Polskiego.
7 lutego - barwami państwowymi stały się z mocy ustawy sejmowej barwy biało-czerwone.
14 lutego - w bitwie pod Stoczkiem oddziały gen. J. Dwernickiego odnoszą zwycięstwo nad rosyjską dywizją gen. Gejsmara.
17 lutego - bitwa pod Dobrem. Płk. J. Skrzynecki zatrzymuje pochód wojsk rosyjskich pod dowództwem gen. Rosena na Warszawę.
19/20 lutego - nierozstrzygnięta I bitwa pod Wawrem.
25 lutego - bitwa wojsk polskich z wojskami rosyjskimi pod Grochowem; śmierć gen. Żymirskiego
26 lutego - gen. J. Skrzynecki wybrany przez sejm naczelnym wodzem.
18 marca - stoczono bitwę pod Kazimierzem Dolnym.
31 marca - zwycięstwo wojsk polskich w drugiej bitwie pod Wawrem.
9 kwietnia - bitwa pod Boremlem.
10 kwietnia:
zwycięstwo Polaków w bitwie pod Domanicami.
zwycięstwo Polaków w bitwie pod Iganiami.
27 kwietnia - gen. Józef Dwernicki przeszedł ze swoimi oddziałami granicę galicyjską, gdzie został internowany przez Austriaków.
26 maja - porażka wojsk polskich w bitwie pod Ostrołęką; 4 tysiące poległych (m.in. gen. Ludwik Kicki, odwrót pozostałych oddziałów w kierunku Warszawy)
13 lipca - Polskie oddziały na Litwie pod dowództwem generałów Giełduta i Chłapowskiego po serii niepowodzeń przekroczyły granicę pruską i składają broń.
15 sierpnia - zamieszki w Warszawie. Lud wtargnął do więzienia na Zamku i powiesił więźniów posądzonych o zdradę.
6-8 września - trwa szturm wojsk rosyjskich na Warszawę zakończony jej kapitulacją; śmierć gen. Sowińskiego na Woli.
10 września - bitwa pod Chotczą
5 października - wojsko polskie wraz z 20 tys. ludzi i ostatnim wodzem powstania listopadowego gen. Maciejem Rybińskim przekracza granicę pruską pod Brodnicą i składa broń.
9 października - kapitulacja twierdzy Modlin.
21 października - kapitulacja twierdzy Zamość.

Przyczyny upadku powstania listopadowego:
a)brak poparcia przez chłopów, którzy wówczas stanowili większość polskiego społeczeństwo jak również przez mniejszość narodową niemiecko-żydowską, nigdy nie opowiadającą się za wolnością oraz suwerennością Polski.
b)brak jednomyślności w prowadzeniu strategii walki prze przywódców powstania.
c)całkowity brak jedności podczas posiedzeń sejmu - ścieranie się tendencji konserwatywno - lewicowych odnośnie prowadzenia walki.
d)brak wiary w powodzenie powstania.
e)podjęcie walki przy nierównym uzbrojeniu i liczbie wojsk (200 tys. żołnierzy ros. przeciw 100 tys. polskich).
recepta na zdanie HUPu jest banalnie prosta:

bierze się:
1. Bardach Juliusz, Leśnodorski Bogusław, Pietrzak Michał "HISTORIA USTROJU I PRAWA POLSKIEGO"
2. Marian Kallas - "HISTORIA USTROJU POLSKI" (tą pozycje polecam szczególnie)
3. Notatki z wykładów - ale tu warunek - najlepiej jakby to były wykłady prowadzone przez dr Krzyżanowskiego.
4. Mocną kawę

a następnie się to przyswaja.

W dniu egzaminu się wchodzi do sali, losuje pytania i zdaje - proste

a tu w prezencie macie przykładowe pytania. Z tym, że zaznaczam, że te pytania były używane przez dr Krzyżanowskiego i być może dr Hojka posługuje się już innymi.

- Kompetencje Tymczasowego Naczelnika Państwa
- Sejm w Konstytucji z 1921
- Władza sądownicz w Rzeczpospolitej szlacheckiej
- Władza ustawodawcza w Rzeczpospolitej Krakowskiej
- Geneza urzędu starosty i jego kompetencje
- Delegatura Rządu na Kraj
- Ośrodki władzy pod koniec I wojny światowej
- Administracja II RP
- Reformy 1989-90
- Prawa obywatelskie w konstytucji marcowej
- Sposób wyboru i kompetencje sejmu w konstytucji 1952
- Rada nieustająca - geneza i kompetencje
- Reforma ustrojowa 1764 -66
- Senat w Rzeczpospolitej szlacheckiej
- Rada Obrony Państwa
- Skład i Kompetencje Rady Państwa
- Trybunał Koronny w Polsce szlacheckiej
- Rodzaje sądów w państwie patrymonialnym
- Kompetencje prezydenta na mocy noweli sierpniowej
- Zasada systemu kurialnego w Galicji
- Podstawy prawne i struktura władzy w okresie stanu wojennego
- Senat wg Konstytucji marcowej
- Sądownictwo w Królestwie Polskim
- Sejm walny i generalny w monarchii stanowej
- Uprawnienia prezydenta w konstytucji kwietniowej
- Pierwsze polskie ośrodki władzy po I wojnie światowej
- Kompetencje i skład Rady Stanu w 1807 i 1815
- Zasady ustrojowe w konstytucji z 1952
- Rola zgromadzenia narodowego w konstytucji marcowej
- Skład i kompetencje sejmu galicyjskiego
- Konkordat z 1925
- Kompetencje rządu w konstytucji z 1952
- Autonomia galicyjska - organy rządowe
- Kompetencje i skład senatu w Księstwie Warszawskim
- Władza ustawodawcza w Konstytucji 3 maja
- Sądownictwo II RP
- Król Królestwa Polskiego
- Kompetencje i układ Izby Wyższej Królestwa Polskiego
- Urzędy centralne w państwie patrymonialnym
- Rząd wg konstytucji marcowej
- Galicje - władza ustawodawcza
- Artykuły henrykowskie
- Sądy insurekcji kościuszkowskiej
- Rada Ochront Państwa
- Generalne Gubernatorstwo - podział i status prawny

to tak dla przykładu
recepta na zdanie HUPu jest banalnie prosta:

bierze się:
1. Bardach Juliusz, Leśnodorski Bogusław, Pietrzak Michał "HISTORIA USTROJU I PRAWA POLSKIEGO"
2. Marian Kallas - "HISTORIA USTROJU POLSKI" (tą pozycje polecam szczególnie)
3. Notatki z wykładów - ale tu warunek - najlepiej jakby to były wykłady prowadzone przez dr Krzyżanowskiego.
4. Mocną kawę

a następnie się to przyswaja.

W dniu egzaminu się wchodzi do sali, losuje pytania i zdaje - proste

a tu w prezencie macie przykładowe pytania. Z tym, że zaznaczam, że te pytania były używane przez dr Krzyżanowskiego i być może dr Hojka posługuje się już innymi.

- Kompetencje Tymczasowego Naczelnika Państwa
- Sejm w Konstytucji z 1921
- Władza sądownicz w Rzeczpospolitej szlacheckiej
- Władza ustawodawcza w Rzeczpospolitej Krakowskiej
- Geneza urzędu starosty i jego kompetencje
- Delegatura Rządu na Kraj
- Ośrodki władzy pod koniec I wojny światowej
- Administracja II RP
- Reformy 1989-90
- Prawa obywatelskie w konstytucji marcowej
- Sposób wyboru i kompetencje sejmu w konstytucji 1952
- Rada nieustająca - geneza i kompetencje
- Reforma ustrojowa 1764 -66
- Senat w Rzeczpospolitej szlacheckiej
- Rada Obrony Państwa
- Skład i Kompetencje Rady Państwa
- Trybunał Koronny w Polsce szlacheckiej
- Rodzaje sądów w państwie patrymonialnym
- Kompetencje prezydenta na mocy noweli sierpniowej
- Zasada systemu kurialnego w Galicji
- Podstawy prawne i struktura władzy w okresie stanu wojennego
- Senat wg Konstytucji marcowej
- Sądownictwo w Królestwie Polskim
- Sejm walny i generalny w monarchii stanowej
- Uprawnienia prezydenta w konstytucji kwietniowej
- Pierwsze polskie ośrodki władzy po I wojnie światowej
- Kompetencje i skład Rady Stanu w 1807 i 1815
- Zasady ustrojowe w konstytucji z 1952
- Rola zgromadzenia narodowego w konstytucji marcowej
- Skład i kompetencje sejmu galicyjskiego
- Konkordat z 1925
- Kompetencje rządu w konstytucji z 1952
- Autonomia galicyjska - organy rządowe
- Kompetencje i skład senatu w Księstwie Warszawskim
- Władza ustawodawcza w Konstytucji 3 maja
- Sądownictwo II RP
- Król Królestwa Polskiego
- Kompetencje i układ Izby Wyższej Królestwa Polskiego
- Urzędy centralne w państwie patrymonialnym
- Rząd wg konstytucji marcowej
- Galicje - władza ustawodawcza
- Artykuły henrykowskie
- Sądy insurekcji kościuszkowskiej
- Rada Ochront Państwa
- Generalne Gubernatorstwo - podział i status prawny

to tak dla przykładu

Dowódca 1. Brygady Pancernej gen. Jerzy Biziewski będzie kierował drugą zmianą Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie - potwierdził informacje PAP rzecznik resortu obrony Jarosław Rybak.
Gen. Biziewski przebywa obecnie w Afganistanie z grupą rekonesansową, przygotowując się do pełnienia służby.

Biziewski zmieni na stanowisku dowódcy PKW gen. Marka Tomaszyckiego. Obecnego dowódcę Polskiej Grupy Bojowej ppłk. Adama Stręka na II zmianie zastąpi mjr Piotr Zieja.

52-letni Biziewski otrzymał nominację generalską 11 listopada ubiegłego roku. Ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych i Akademię Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Jest także absolwentem Podyplomowych Studiów Sztabowych Akademii Obrony Królestwa Danii.

Służbę rozpoczął w 1979 roku jako dowódca plutonu piechoty w 49. Pułku Zmechanizowanym, w którym służył do roku 1985. W latach 1990- 94 był słuchaczem studiów doktoranckich w Akademii Obrony Narodowej, gdzie w 1994 roku obronił pracę doktorską, a następnie - w latach 1994-1998 był adiunktem zespołu pracowników naukowo- dydaktycznych AON. Od roku 1998 do 2002 służył w Zarządzie Operacyjno-Strategicznym P-3 Sztabu Generalnego WP.

W 2002 roku był szefem zespołu łącznikowego Polskiego Zespołu Łącznikowego przy Dowództwie Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO Europy Północnej w Brunssum (Holandia), a w latach 2002-2004 - szefem Oddziału w tym Dowództwie. Od lipca 2004 do lipca 2005 roku służył w Kwaterze Głównej NATO w Europie Północnej (RHQ AFNORTH) w Holandii.

Od sierpnia 2005 jest zastępcą szefa Zarządu w Generalnym Zarządzie Operacyjnym P-3 Sztabu Generalnego WP. Obecnie jest dowódcą 1. Brygady Pancernej. Zna język angielski, jest tłumaczem wojskowym języka duńskiego.
BARWY

Barwami państwowymi są biel i czerwień (cynober) w dwóch poziomych pasach równoległych, o równej szerokości i długości, z których górny jest biały, a dolny czerwony.
Są to barwy narodowe przyjęte w 1831 roku przez sejm Królestwa Polskiego w okresie powastania listopadowego, od 1919 roku oficjalne barwy państwowe.




GODŁO

Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego z głową zwróconą w prawo, z koroną, dziobem i szponami złotymi, w czerwonym polu prostokątnej tarczy o dolnej krawędzi wydłużonej pośrodku. Orzeł biały stanowi godło Piastów od XIII wieku. Natomiast od 1919 roku jest godłem państwowym; od 1927 o kształcie prawie identycznym z obowiązującym obecnie (1945-1989 bez korony).




HYMN

Najstarszą pieśnią polską, która odgrywała rolę hymnu narodowego jest "Bogurodzica", śpiewana przez rycerstwo polskie, m.in. przed bitwami pod Grunwaldem i Warną.
Pieśń "Jeszcze Polska nie zginęła" powstała w roku 1797 roku w Regio nell'Emilia we Włoszech.
Autorem tekstu jest Józef Wybicki. Pieśń już wówczas była zwana "Mazurkiem Dąbrowskiego" i w roku 1927 ogłoszono ją oficjalnym hymnem państwowym.

"Mazurek Dąbrowskiego"

Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.


Marsz, marsz Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski.
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.


Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.


Marsz, marsz...


Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze.


Marsz, marsz...


Już tam ojciec do swej Basi
Mówi zapłakany
Słuchaj jeno, pono nasi
Biją w tarabany.


Marsz, marsz...








...cieszyć, że pewne informacje są przekazywane dalej (vide BBI) i publikowane na portalu Przedborza.



Królewsko-Polski Sąd Pokoju w Przedborzu


Działał na podstawie Rozporządzenie Generał-Gubernatora z dnia 25 sierpnia 1917 r. dotyczącego sądownictwa, (Dziennik Rozporządzeń C.K. Zarządu Wojskowego w Polsce cz.XIV z 27 sierpnia 1917 r.) oraz przepisów tymczasowych o urządzeniu sądownictwa w Królestwie Polskim z dnia 17 sierpnia 1917 r. (Dziennik Urzędowy Departamentu Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego Nr 1 poz. 1). Orzekał w sprawach cywilnych dotyczących sporów sąsiedzkich, obrazę czci i honoru, gdzie wartość roszczeń nie przekraczała 300 rubli, a w sprawach karnych gdzie wykroczenia zagrożone były karą grzywny do 3 rubli oraz aresztu do 7 dni. Ponadto ich właściwości podlegały sprawy cywilne dotyczące zobowiązań osobistych, umów, sporów o ruchomości, wynagrodzenie szkód i wyrównanie strat, sprawy o przywrócenie zakłóconego posiadania, sprawy spadkowe i opieki nad nieletnimi. Działał formalnie do 31 grudnia 1918 r.

(...) Rogalito - błagam, jeśli zaczniemy porównywać Przedbórz do Masłowic to ja już naprawde wymiękam! Przedbórz ma wszelkie artybuty ku temu zeby przynajmniej z Końskimi sie równać, a nie z wiejską gminą jaką są Masłowice! Uważam - zawsze tak uważałam ze Przedbórz ze względu na historyczne zaszłości i fakt ze obsługuje o wiele większyą ilość osób niz wynika to z jego mieszkańców jest taką przeciwwagą dla Radomska Końskich, Włoszczowy etc i tam szukajmy porównan a nie Masłowice. Jesli Masłowice w czymś są lepsze od Przedborza to tylko straszny wstyd dla Przedborza.

Ekhym, jakby tu powiedzieć: własnym oczom nie wierzę; pewnie w życiu bym nie wiedział, że istnieją Masłowice , gdybyś to Ty właśnie nie rozważała na tychże łamach, czy aby tam nie posłać rodzonego dziecka do szkoły; albowiem jakoby "tam był wyższy poziom" - czyż nie?
A halę w P. z halą w M. też nie ja porówywałem - czyt. wyżej!
Wydało mi się to na tyle rozbrajające, że zakpiłem z lekka...

A co do wielkości Przedborza - lejesz miód na moje serce!
Proszę bardzo, już sięgam na półkę po Rocznik Statystyczny Królestwa Polskiego,Rok 1914 (Wwa 1915) i tam czytamy, jak to przed prawie stu laty (a więc całkiem niedawno ) Przedbórz był wielki:

PRZEDBÓRZ (miasto) - ludność ogółem: 8.097, w tym: katolików: 1.720, protestantów:22, Żydów:6.353
Przedbórz (gmina) - odpowiednio: 3.339 - 3.301 - 21 - 8
Góry Mokre (gm.) - " : 3.576 - 3.082 - 49 - 445

i dla porównania:
KOŃSKIE (m.) - " : 8.341 - 2.649 - 7 - 5.563
Szydłowiec (m.) - " : 7.958 - 1.966 - 4 - 5.971 (był w pow.koneckim!)
Opoczno (m.) - " : 7.550 - 3.307 - 80 - 4.025
Włoszczowa (gm.) - " .400 - 7.526 -415 - 5.351 (chyba m.+gm.?)
N. Radomsk (m.) - " .620 - 9.540 -305 - 8.471
N. Radomsk (gm.) - " : 6.640 - 6.542 - 58 - 37

Powiem tylko, że nie życzę Przedborzowi (m.+gm.) powrotu do liczby 15 tys. mieszkańców, natomiast życzę rozkwitu handlu, usług i turystyki, na takim poziomie, by nikt nie musiał za chlebem stąd wyjeżdżać...

No proszę a na zajęciach z HS u pani dr hab Małgorzaty Karpińskiej we środy o 10.00 już drugie zajęcia z rzędu omawiać będziemy Konstytucję Królestwa Polskiego z 1815 roku mieszczącą się na 12 stronach A4. Proszę nas nie irytować.
No proszę a na zajęciach z HS u pani dr hab Małgorzaty Karpińskiej we środy o 10.00 już drugie zajęcia z rzędu omawiać będziemy Konstytucję Królestwa Polskiego z 1815 roku mieszczącą się na 12 stronach A4.
To jest podawanie na tacy argumentów Putinowi i Łukaszence. Batka Putin pojedzie potem spotkać się z Europejczykami i Europejczycy mu uwierzą we wszystko.

Jak mnie pamięć nie zawodzi to jednak w Rosji nie ma muzeów, w których depcze się po polskiej fladze (w dodatku wspieranych przez prezydenta Federacji...). Są tylko mapy w muzeum na Placu Zwycięstwa, gdzie II RP ma granice Królestwa Polskiego.

Niech więc świętojebliwi się nie zdziwią jak takie muzeum powstanie, bo to jest jakby proszenie się o to i wyznaczanie jaki poziom relacji z Rosją jest dla nas aprobowalny.
Trzebaby znaleźć dobrych, krzyżackich prawników, którzy by udowodnili, że Korona Królestwa Polskiego nigdy nie przestała istnieć (wszak istaniała nawet wtedy, gdy Polska nie była królestwem i miała dalszy zasięg obszarowy niż granice państwa), a następnie w Imje Boże do Świętey, Najiaśniejszey przyłączyć dla Wiary Iedyney Prawdziwey i Powszechney zachowania na ziemiech wymjenianech i tymże przyległech po czasy wsze. Rzekłem.
Wyrazy uznania dla Ludki. Inne instytuty mogą nam tylko zazdrościć 10 groszy to jest najlepsza cena w Warszawie (ja w każdym razie nie znam miejsca, które by zrobiło kopię w cenie poniżej założywszy że nie robi się fafset kopii). Dla porównania ksero w Narodowej jest za 60 gr sztuka he he he

Możemy ustanowić jakiś Ogólnopolski (Światowy... Pangalaktyczny...) Dzień Ksera kiedy będziemy się wokół niego zbierać, śpiewać pieśni xero-religijne, tańczyć i Hasać sobie nago obwieszeni wiankami hula (dla wstydliwych przepaski biodrowe z liści palmy...) Weselmy się, życie jest piękne, nigdzie nie trzeba ruszać tyłka, czas zacząć krytykę i refleksję nad tym jak teraz będziemy spalać tłuszcz bez zbędnych wędrówek

(ja bym jeszcze postulował aneksję biblioteki IH'u tak żebym nie musiał daleko łazić po swój egzemplarz "Konstytucji Królestwa Polskiego z 1815 wraz z komentarzem Marcelego Handelsmana z 1905 r." tudzież Polski Słownik Biograficzny (32 tomy, do "Sz") które nagle stały mi się niezbędne do życia...

"Aleksander Koszelow wysłany jako urzędnik do Królestwa Polskiego w 1866 r. sporządził notatkę dla cara Aleksandra II oceniającą sytuację w Polsce w obrębie Imperium Rosyjskiego i metody unifikacji Polski z Rosją. Ponieważ uważał, że dobrze poznał charakter Polaków, uznał za swój obowiązek wypowiedzieć się na ten temat. A oto rezultaty jego szczerych wynurzeń. Polak jest nierozsądny, kłamliwy, fałszywy, niesamodzielny, przebiegły. „Kobiety w Polsce mają wszystkie te same wady, nawet w stopniu jeszcze bardziej rozwiniętym jak mężczyźni. (...) Dlatego też z łatwością można wyjaśnić dominację w Polsce kobiet nad mężczyznami. Jako że wspomniane wyżej wady spotyka się z reguły częściej u kobiet niż u mężczyzn, to »kobiecość « jest tym słowem, które najlepiej i najdokładniej oddaje charakter Polaków. Zrozumiałe jest zatem, dlaczego w czasie swojej niepodległości Polacy nie mogli posiadać samodzielnego państwa i dlaczego zarówno wewnętrzne, jak i zagraniczne intrygi stanowiły podstawy ich całego życia państwowego i społecznego”. Zrozumiałe jest również dla Koszelewa, dlaczego katolicyzm ze swoim zakłamaniem i intrygami odpowiada naturze Polaków.

Temu światu hipokryzji i niewieścich intryg autor przeciwstawia prostolinijne "męstwo rosyjskiego ducha i świętość naszej Cerkwi". Rosjanin jest męski, rozważny, roztropny i ufny, a Cerkiew - prawa i tolerancyjna. Wnioski z tej konfrontacji są oczywiste w swej politycznej prostocie: "Posiadamy wszelkie środki do pokonania Polaków, opanowania Polski i całkowitego nam jej podporządkowania" ("Unifikacja za wszelką cenę. Sprawy polskie w polityce rosyjskiej na przełomie XIX i XX wieku", pod red. A. Szwarca i P. Wieczorkiewicza, Warszawa 2002)."

"Aleksander Koszelow wysłany jako urzędnik do Królestwa Polskiego w 1866 r. sporządził notatkę dla cara Aleksandra II oceniającą sytuację w Polsce w obrębie Imperium Rosyjskiego i metody unifikacji Polski z Rosją. Ponieważ uważał, że dobrze poznał charakter Polaków, uznał za swój obowiązek wypowiedzieć się na ten temat. A oto rezultaty jego szczerych wynurzeń. Polak jest nierozsądny, kłamliwy, fałszywy, niesamodzielny, przebiegły. „Kobiety w Polsce mają wszystkie te same wady, nawet w stopniu jeszcze bardziej rozwiniętym jak mężczyźni. (...) Dlatego też z łatwością można wyjaśnić dominację w Polsce kobiet nad mężczyznami. Jako że wspomniane wyżej wady spotyka się z reguły częściej u kobiet niż u mężczyzn, to »kobiecość « jest tym słowem, które najlepiej i najdokładniej oddaje charakter Polaków. Zrozumiałe jest zatem, dlaczego w czasie swojej niepodległości Polacy nie mogli posiadać samodzielnego państwa i dlaczego zarówno wewnętrzne, jak i zagraniczne intrygi stanowiły podstawy ich całego życia państwowego i społecznego”. Zrozumiałe jest również dla Koszelewa, dlaczego katolicyzm ze swoim zakłamaniem i intrygami odpowiada naturze Polaków.

Temu światu hipokryzji i niewieścich intryg autor przeciwstawia prostolinijne "męstwo rosyjskiego ducha i świętość naszej Cerkwi". Rosjanin jest męski, rozważny, roztropny i ufny, a Cerkiew - prawa i tolerancyjna. Wnioski z tej konfrontacji są oczywiste w swej politycznej prostocie: "Posiadamy wszelkie środki do pokonania Polaków, opanowania Polski i całkowitego nam jej podporządkowania" ("Unifikacja za wszelką cenę. Sprawy polskie w polityce rosyjskiej na przełomie XIX i XX wieku", pod red. A. Szwarca i P. Wieczorkiewicza, Warszawa 2002)."

Jako państwo odwiecznie kolonialne przechodzimy jedynie z rąk do rąk i nigdy nie zaistnieje wspólny interes prawdziwej zdrowej współpracy.
Polska (w różnej formie) istnieje tysiąc lat, z czego jedynie przez ostatnie 300 lat jesteśmy w większym bądź mniejszym stopniu podlegli. Natomiast wcześniejsze lata, czyli w sumie 700 lat, to nieustanny rozwój Królestwa Polskiego, a później Korony w ramach Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

A co do relacji z Rosją, to ja widzę taką politykę Polski, która doprowadzi do:
1. Takiego osłabienia Rosji, by móc zająć Królewiec bez jednego wystrzału.
2. Kontynuowania osłabiania Rosji, ta aby skurczyło się do obszaru pomiędzy Moskwą a Uralem.
A potem to się zobaczy.

A Kijów - panie! Co z Kijowem? Lwowem i kresami? Aha, to Ukraińskie a Ukraina to nasz sojusznik...
Pewien idiota z KPN zwany Moczulskim chciał z szabelką na Kijów... czy już pojechał czy nadal się zastanawia?

Jako państwo odwiecznie kolonialne przechodzimy jedynie z rąk do rąk i nigdy nie zaistnieje wspólny interes prawdziwej zdrowej współpracy.
Polska (w różnej formie) istnieje tysiąc lat, z czego jedynie przez ostatnie 300 lat jesteśmy w większym bądź mniejszym stopniu podlegli. Natomiast wcześniejsze lata, czyli w sumie 700 lat, to nieustanny rozwój Królestwa Polskiego, a później Korony w ramach Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

A co do relacji z Rosją, to ja widzę taką politykę Polski, która doprowadzi do:
1. Takiego osłabienia Rosji, by móc zająć Królewiec bez jednego wystrzału.
2. Kontynuowania osłabiania Rosji, ta aby skurczyło się do obszaru pomiędzy Moskwą a Uralem.
A potem to się zobaczy.

Brytyjska arystokratka: Polacy, płaćcie Żydom albo wynocha?


Polacy nie są ofiarami II wojny światowej. Są jej dłużnikami. Tego możemy się dowiedzieć od brytyjskiej baronowej, która pozwała polski rząd.

Baronowa Ruth Deech pochodzi z rodziny austriackich Żydów. Jej przodkowie posiadali nieruchomości m. in. w Galicji. Przed II wojną światową dziadek Deech był właścicielem kamienicy w Krakowie oraz domu i rafinerii w pobliżu Ustrzyk Dolnych. Teraz baronowa domaga się od Polski zwrotu majątku.

Co ciekawe, Deech twierdzi, że nie o pieniądze chodzi, a o zasady:

Nie jest ważne, jaką majątek ma wartość, czy będzie to 1 pens czy milion funtów. Chce wyłącznie uznania zasadności mojego roszczenia.

Można by to zrozumieć – gdyby nie fakt, iż kolejne polskie rządy nigdy nie negowały konieczności uregulowania kwestii mienia żydowskiego:

Polska w 1997 roku wprowadziła zapisy prawne dotyczące zwrotu zagrabionego żydowskiego mienia i jest jedynym państwem byłego bloku sowieckiego, który uchwalił jakiekolwiek zapisy o restytucji zagrabionych dóbr. W 2001 roku polski parlament zgodził się na częściową kompensację zagrabionych dóbr, ale wyłącznie dla tych, którzy mieli polskie obywatelstwo przed końcem 1999 roku.

Ustawa z 2001 groziła jednak bankructwem polskiego państwa – wartość żydowskiego majątku szacowano na 18 mld dolarów. Została zawetowana przez Aleksandra Kwaśniewskiego. Obecnie trwają prace nad obiecanym przez Donalda Tuska kolejnym daleko idącym projektem wypłaty rekompensat. Nie można więc twierdzić, że Polacy zapomnieli o wojnie i jej ofiarach. Jednak zdaniem Ruth Deech:

Polska ma dług wobec tych, którzy przeżyli. Podkreślenia wymaga fakt, że Polska ma także obowiązki, nie tylko przywileje; Polacy nie są narodem ofiar, ale narodem dłużników.

Trudno powiedzieć co brytyjska baronowa ma na myśli. Przecież to nie Polacy grabili Żydów, tylko Niemcy. Potem żydowskie majątki zostały zawłaszczone przez komunistów. Gdy Polska odzyskała niepodległość jej władze bardzo szybko zajęły się kwestią mienia pożydowskiego – tyle tylko, że naszego kraju po prostu nie stać na pokrycie strat poniesionych przez Żydów podczas wojny. Tym bardziej, że to przecież nie my ich zabijaliśmy i grabiliśmy. Lecz niektórym rozsądne tłumaczenie jak wygląda sytuacja nie wystarcza. Może dlatego, iż rozsądek jest dla nich obcym pojęciem. Baronowa Deech uważa, że w ramach nacisku na Polskę Brytyjczycy mogliby utrudnić Polakom wjazd do Zjednoczonego Królestwa:

Wiadomo, że około 600,000 Polaków przyjechało do Wielkiej Brytanii do pracy, ich dzieci kształcą się w brytyjskich szkołach i czerpią korzyści z członkowstwa w Unii Europejskiej. A Polska nie spłaca swoich należności.

Warto na koniec dodać, że osoba uważająca, iż Polacy skorzystali na II wojnie światowej jest jedną z najbardziej wpływowych osób na Wyspach. Deech jest członkiem zarządu BBC oraz dyrektorem kolegium na uniwersytecie w Oxfordzie. W Wielkiej Brytanii znają ją wszyscy:

W 1999 Ruth Deech znalazła się na 107 miejscu listy Najbardziej Wpływowych Ludzi w Wielkiej Brytanii prowadzonej przez brytyjski dziennik The Observer. W 2001 roku brytyjski Kanał 4 (Channel 4) umieścił Baronową na 26 miejscu The God List, która klasyfikuje "pięćdziesiąt osób, które mają największy wpływ na nasze życie codzienne".

Jeśli znajdzie się więcej autorytetów podobnych do Ruth Deech to niewykluczone, że już wkrótce Brytyjczycy będą się dziwić po co Polacy przyjeżdżają pracować na ich zmywakach. Przecież tyle nakradliśmy Żydom!



Jeszcze trochę i powiedzą że to Polska wywołała wojnę atakując radiostację w Gliwicach.

Nannette napisał(a): Zapraszamy!


To jakieś amerykańskie święto?
Nie.
11 listopada to polskie święto, a tylko opis skrzynki jest w języku angielskim, zresztą przetłumaczony poprawnie.

Widzę, ze nie tylko z geocachingiem kiepściutko. Również na historii i angielskim po kredę posyłano...

Za Wikipedią (choć polecam nieco szersze lektury na ten temat)

Independence Day (pol. Dzień Niepodległości)

Narodowe Święto Niepodległości – polskie święto narodowe, obchodzone co roku 11 listopada, na pamiątkę odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku.

11 listopada 1918 – przekazanie przez Radę Regencyjną władzy nad podległym jej wojskiem Józefowi Piłsudskiemu. Tego dnia, po pertraktacjach Marszałka z Centralną Radą Żołnierską wojska niemieckie zaczęły się wycofywać z Królestwa Polskiego. W nocy rozbrojono również niemiecki garnizon stacjonujący w Warszawie.

Do czasu wybuchu II wojny światowej święto obchodzono tylko dwa razy – w roku 1937 i 1938.
W latach 1939–1944 – podczas okupacji hitlerowskiej oficjalne lub jawne świętowanie, podobnie jak i każde inne przejawy polskości, było niemożliwe.
W roku 1945 władze komunistyczne świętem państwowym uczyniły dzień 22 lipca – datę podpisania Manifestu PKWN, jako Narodowe Święto Odrodzenia Polski.
Narodowe Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada przywrócono, ustawą Sejmu IX kadencji (jeszcze PRL), 21 lutego 1989 roku (w trakcie obrad Okrągłego Stołu).
W czasach komunizmu wielokrotnie organizowane w całym kraju przez opozycję manifestacje patriotyczne były tego dnia brutalnie tłumione przez oddziały ZOMO, a ich uczestnicy aresztowani przez Służbę Bezpieczeństwa.
Dzień ten jest dniem wolnym od pracy. Główne obchody, z udziałem najwyższych władz państwowych, odbywają się w Warszawie na placu Józefa Piłsudskiego, przed Grobem Nieznanego Żołnierza.

Nie ma za co dziękować.
Zawsze uważałem, że Polacy powinni wiedzieć takie rzeczy.

PS
Takie zdanie: "Stay by me tu blisko, forever na zawsze, together razem baybe!" - to po polskawemu czy angielskawemu?
Zwracam się z prośbą o 2 pozycje:

Tabella Miast, Wsi i Osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommisyi Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policyi, 1827; Warszawa.

Joannis de Lasco. Liber beneficiorum archidioecesis Gnesnensis, J. Korytkowski

Peters
Czasopisma, tu pojmowane bardzo szeroko (o czym niżej), stanowią bezprzecznie jedno z najbardziej ważkich, unikatowych i trudno dostępnych źródeł do interesującej nas epoki, poszukiwanych tematów czy weryfikacji badanych zagadnień. Ich digitalizacja jest zatem sprawą oczywistą.

1. Ale jak postępować w przypadku, gdy – dajmy na to – w Polskiej Bibliotece Internetowej już wcześniej dokonano cyfrowego zapisu Rocznika Woyskowego Królestwa Polskiego, lecz brak tam lat 1821 i 1830, a we wrocławskiej BU mamy rok 1830 (choć nie ma też 1821). Digitalizować więc (czytaj też: archiwizować) całość, czy tylko brakujące lub wybrane roczniki; nb. w chwili pisania tekstu PBI przez 2 tygodnie będzie nieczynna. To sprawa pierwsza, druga określona nagłówkowym tematem, wydaje się być znacznie istotniejsza.

2. Wiek XIX pośród druków periodycznych przyniósł bowiem całkiem sporo tytułów. Przeprowadzenie ich klasyfikacji (do digitalizacji) według założonych wcześniej kryteriów nie jest sprawą ani łatwą, ani tak oczywistą. Sądzić można, że ich tzw. społeczna(internetowa) użyteczność i przyjęcie szeregowania – według kolejności ustalonych na podstawie rankingu zgłoszeń – wydaje się założeniem i pragmatycznym, i dla odbiorcy, tj. czytelnika korzystnym. Sprawą odrębną, dla kontynuacji tytułów XX wiecznych będą prawa autorskie (i chyba ten wątek poruszano).

3. Czasopisma polskie XIX wieku: pojęcie i jego zakres. Badania nad czasopiśmiennictwem w Polsce mają już ustalona tradycję, by wymienić tylko pracę Jerzego Łojka Bibliografia prasy polskiej: 1661-1831 (Warszawa 1965) i kolejne zeszyty serii pt. Materiały i Studia do Historii Prasy i Czasopiśmiennictwa Polskiego (Pracownia Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego XIX i XX Wieku Polskiej Akademii Nauk). Tu, wnosić można, dla poszukiwań i zestawień bibliograficznych wystarczającą będzie Bibliografia polska XIX stulecia, pod red. Karola Estreichera [jun.], T. 3: Litera C (Kraków 1962), która pod hasłem Czasopisma (na s. 385-494) informuje:

Spis obejmuje czasopisma do końca XIX wieku. Są to druki periodyczne bądź będące czasopismami, bądź drukami jednorazowymi o formie czasopism (np. Jedniodniówki). Spis nie objął wydawnictw zbiorowych, pojedyńczych i wielotomowych, jak księgi pamiątkowe, encyklopedie, kalendarze, obwieszczenia czy serie wydawnicze. Czytelnik znajdzie je pod odpowiednimi hasłami (np. Biblioteka, Encyklopedia, Kalendarze). Opis danego czasopisma omówiony jest pod właściwym hasłem-tytułem, spis obejmuje 3360 tytułów.

Na potrzeby niniejszego rankingu opis bibliograficzny obejmowałby zatem:

tytuł: Rocznik Wojskowy Królestwa Polskiego
miejsce wydania: Warszawa
okres wydawniczy: [R. 1:] 1817 – R. 14: 1830

zasób:
R. 1: 1817,
R. 2: 1818,
R. 3: 1819,
R. 4: 1820,
R. 5: 1821,
R. 6: 1822,
R. 7: 1823,
R. 8: 1824,
R. 9: 1825,
R. 10: 1826,
R. 11: 1827,
R. 12: 1828,
R. 13: 1829,
R. 14: 1830.

uwagi bibliograficzne: rekord w katalogu on-line biblioteki [NUKAT oraz KaRo],
wraz z lokalizacją,
inne uwagi.

Na wszelkie wnioski zainteresowanych, czekam z wielką życzliwością.

Marian Pacholak
Albo dajmy na przykład nazwę królestwa leżącego przed Erborem - Dale. Oznacza ono "dal" jeśli się nie mylę. Czyż nie podobne do polskiego
Mi Polska jakoś niespecjalnie przypomina Rohan. Może trochę kształtem (wschodni Emnet to Litwa a Zachodni to Korona Królestwa Polskiego i na tym podobieństwa się kończą). Może to sprawka filmu, ale mi Rohan swoją kulturą przypomina raczej wikingów.
Mam tylko wydanie angielskie (polskie podarowałem kiedyś, dawno, dawno temu mojej wcześniejszej narzeczonej ), więc będę musiał trochę poprzeliczać z mil na kilometry (dobrze, że mam w komórce konwerter):

Łańcuchy górskie

Góry Żelazne - nieznana
Pelóri - nieznana
Góry Mordoru - 2063 km

Góry Popielne - 801 km
Południowe Ephel Dúath - 806 km
Zachodnie Ephel Dúath - 455 km

Południowe Królestwo (z Harondorem) - 1 220 299 km²
Wschodnie Terytoria - 534 863 km²
Umbar - 100 380 km²

Arthedain - 295 148 km²
Cardolan - 215 744 km²
Rhudaur - 126 599 km²

Chrzanowski Ignacy: Historia literatury niepodległej Polski. (...) Wiek XV, s. 35-37. (fragment o Długoszu)

Ossowska Maria: Ethos rycerski i jego odmiany. (...) Rycerz w średniowieczu, s. 71, 76, 78-79, 90-92. (fragmenty o polskim rycerstwie)

Długosz Jan: Roczniki czyli Kroniki Sławnego Królestwa Polskiego. Wyd1. T. 6. (...) Rok Pański 1409, s. 37-39. Rok Pański 1410, s. 95-97, 101-106, 116, 122-124, 127-134, 139-140, 142-144, 150-155, 164-168, 170-171.

Długosz Jan: Roczniki czyli Kroniki Sławnego Królestwa Polskiego. Wyd1. T. 7. (...) Rok Pański 1419, s. 100. Rok Pański 1420, s. 147-148. Rok Pański 1428, s. 248-252.

Sienkiewicz Henryk: Krzyżacy. T. 1. (...) Rozdział I, s. 5-7, 16-25. Rozdział IV, s. 38, 41-52. Rozdział V, s. 68-80. Rozdział VII, s. 106-113. Rozdział VIII, 114-116...

Sienkiewicz Henryk: Krzyżacy. T. 1. (...) Rozdział...

Chrzanowski Ignacy: Historia literatury niepodległej Polski. (...) Wiek XV, s. 35-37. (fragment o Długoszu)

Ossowska Maria: Ethos rycerski i jego odmiany. (...) Rycerz w średniowieczu, s. 71, 76, 78-79, 90-92. (fragmenty o polskim rycerstwie)

Długosz Jan: Roczniki czyli Kroniki Sławnego Królestwa Polskiego. Wyd1. T. 6. (...) Rok Pański 1409, s. 37-39. Rok Pański 1410, s. 95-97, 101-106, 116, 122-124, 127-134, 139-140, 142-144, 150-155, 164-168, 170-171.

Długosz Jan: Roczniki czyli Kroniki Sławnego Królestwa Polskiego. Wyd1. T. 7. (...) Rok Pański 1419, s. 100. Rok Pański 1420, s. 147-148. Rok Pański 1428, s. 248-252.

Sienkiewicz Henryk: Krzyżacy. T. 1. (...) Rozdział I, s. 5-7, 16-25. Rozdział IV, s. 38, 41-52. Rozdział V, s. 68-80. Rozdział VII, s. 106-113. Rozdział VIII, 114-116...

Sienkiewicz Henryk: Krzyżacy. T. 1. (...) Rozdział...