Stwierdziłeś że skuteczność pocisków z zapalnikami była 3-4 razy większa niż pocisków konwencjonalnych, przy nalotach na Tirpitza Niemcy strącali od 0 do 3 (może w porywach do 4) samolotów w trakcie jednego nalotu, co przy powyższym wzroście skuteczności daje optymistycznie właśnie około 10 samolotów. Nie wiem czy dobrze rozumiem, ale jeżeli amerykanie osiągali podobne efekty, to skuteczność ta nie jest porywająca.
Tylko że akurat ataki na Tirpitza nie są miarodajne. Jeżeli chcemy trzymać pancernik ukryty nieruchomo we fiordzie i z niepełną załogą, to żal tracić czas i pieniądze na rakiety dla niego.


Ponieważ zaś jak zauważył jeden z kolegów, niema w 100% skutecznej obrony plot, Kwestionuję zatem twierdzenie że zainstalowanie takiego zestawu nie wzmocniłoby tej obrony, a nie skuteczności artylerii. Nie rozumiem dlaczego do tej pory to nie było jasne.
Twierdzenie brzmi: Zainstalowana dodatkowa artyleria lufowa o tej samej masie będzie znacznie skuteczniejsza od artylerii rakietowej. Problem polega na tym że póki co nie wiemy dokładnie ile miałoby ważyć całe oprządzenie rakietowe.


Raczej okołodźwiękowa lub przydźwiękowa.
Dla mnie prędkość poniżej prędkości dźwięku to prędkość poddźwiękowa.


Ciekawe dlaczego nie pozbyto się tej nieskutecznej obrony rakietowej, a jedynie uzupełniono ją o obronę bezpośrednią?
Ależ ona była nieskuteczna tylko posługując się twoim tokiem rozumowania, przez analogię do nieskutecznej artylerii amerykańskich okrętów


Jest to jednak nieco więcej niż wspomniane wyżej ‼40 metrów w niespełna 0,1 sekundy” i w sytuacji gdy mamy bombowiec pokładowy, który obciążony bombami lub z podwieszoną torpedą jest w stanie rozpędzić się do 570m/h. Co więcej:
To jest nadal 450-500 metrów na sekundę, a czas 0,2 sekundy jest przyjęty dla warunków optymalnych, ze skutecznością głowicy zwiększoną na twoje życzenie: równie dobrze możemy przyjąć że rakieta minie samolot o 20 metrów (wcale niewielki błąd na dystansie paru kilometrów) i czas na skuteczne odpalenie rakiety spadnie do 0,02 sekundy


Hs 117 docelowo miał jednak posiadać zapalnik zbliżeniowy, nieprawdaż?
Docelowo rakiety są skuteczniejsze od artylerii plot. Docelowo Niemcy nie mają żadnych problemów ze zbudowaniem morskiej rakiety plot, chociaż Amerykanie mieli 6-letni poślizg w stosunku do programu lądowego. Docelowo...
Problem polega na tym że poruszamy się w kategoriach życzeń i przypuszczeń w sposób który praktycznie uniemożliwia jakiekolwiek porównania. Póki co przeczytałem tylko garść haseł o odpalaniu 8-18 rakiet równocześnie, o tym że nie będzie problemów ze składowaniem rakiet, o tym że niemiecka rakieta była zwrotna... Wartoby wymyślić garść dokładniejszych danych, a przedtem... spojrzeć na krążownik USS Albany (CA123, później CG10):
Zbudowano go jako zwykły krążownik ciężki, a po jakimś czasie zamieniono w prawdziwą twierdzę plot: Całkowicie przebudowany okręt, o wyporności 14 000 ton, był w stanie ostrzelać rakietami do 8 samolotów równocześnie... Żeby osiągnąć tak niesamowity efekt (w latach 60-tych !) Z okrętu wywalono całą artylerię klasyczną, z wyjątkiem dwóch armat 127mm. Całkowicie przebudowano wnętrze okrętu, by zmieścić niewiarygodny zapas 160 rakiet. Na pokładzie wyrzucono wszystko co tylko możliwe, wstawiając w to miejsce las anten - w końcu osiem rakiet to osiem radarów naprowadzania ! I to wszystko w technologii o 15 lat późniejszej, z antenami radarowymi i rakietami wielokrotnie mniejszymi i lżejszymi niż w 1945 roku.

Pzdr
Amerykański ciężki krążownik typu Portland, a sądząc po 1 katapulcie jest to Indianapolis w konfiguracji z 1945 r. przed zatonięciem.

Dlaczego Japończycy nie wprowadzili na swoje ciężkie krążowniki trójdziałowych wież, podczas gdy stały się one z czasem "standardem" na okrętach aliantów?

Ale jak się przyjrzymy ciężkim krążownikom bliżej, to zauważymy że USA były JEDYNYM państwem na świecie, stosującym trzydziałowe wieże dla dział 203mm - cała reszta świata stosowała wieże dwudziałowe.


Zamiast tego stosowali "piramidki" wież na dziobie, przecież gdy Mogami były jeszcze w wadze lekkiej posiadały trójdziałowe wieże, więc technologicznie nie było problemu....

A tego kawałka nie rozumiem: Mogami to tonażowo krążownik cięzki, gdyby Amerykanie chcieli przezbroić Brooklyny w działa 203mm, to też zastosowaliby wieże dwudziałowe. Jeżeli wstawiamy większe działa na ten sam kadłub, to musimy zmniejszyć ich ilość, i tyle...

Pzdr
Witam na nowym portalu!


9 trafień pociskami 406 mm pochodzi z powojennych wywiadów z porucznikiem Horishi Tokuno zastępcą dowódcy działu artylerii średniej Kirishima. Podaje on również 40 trafień pociskami 127 mm, co przy ilości wystrzelonych przez Washingtona pocisków 406 mm i 127 mm wydaje się być kompletnym bezsensem (w odniesienie do "pola rażenia" przy tych dystansach).

Ocena kalibru pocisków nieprzyjaciela na trafianym okręcie, w dodatku poczyniona w ferworze bitwy przez jednego tylko człowieka, znajdującego się pewnie na stanowisku dowodzenia, to niezwykle niepewna sprawa i ja bym raczej na tym za bardzo nie bazował. Tego typu oceny są b. trudne do przeprowadzenia nawet na podstawie uszkodzeń, gdy okręt wróci do bazy - przykładem niech będzie choćby amerykański raport z 1943 roku dotyczący uszkodzeń odniesionych przez krążownik ciężki "San Francisco" w I Bitwie pod Guadalcanalem 13 listopada 1942:

http://www.dcfp.navy.mil/mc/museum/War_Damage/26.pdf

W odróżnieniu od Amerykanów w 1943, dziś np. wiemy, jakie dokładnie okręty po obu stronach brały udział w bitwie (np. nie było tam japońskich krążowników ciężkich) i że owe 10 trafień pociskami 203 mm nie mogło mieć miejsca (zapewne błędna identyfikacja trafień 356 lub 152 mm - w obu przypadkach pokazuje to rozmiar możliwego błędu). Podczas i po II Bitwie pod Guadalcanalem Japończycy również nie zdawali sobie sprawy, z jakimi amerykańskimi okrętami mieli do czynienia (Flisowski np. cytował późniejszą wypowiedź jednego z japońskich oficerów, który stwierdził, że zapewne "nie tylko jeden amerykański pancernik do nas strzelał"), co może oznaczać, że identyfikacja kalibrów przez Horishi Tokuno mogła mieć miejsce dopiero po wojnie, a więc wiele lat później.

Inna sprawa, że 9 trafień pociskami 406 mm + pożary i pomniejsze uszkodzenia od pocisków 127 mm w zupełności mogło wystarczyć do unieruchomienia i wyłączenia z akcji większości artylerii Kirishimy.

Pozdrawiam
Niemiecki ciężki krążownik Blucher podczas swej piwerwszej bojowej akcji w Oslofiordzie - czyli " taki ładny okręt miał nasz wróg- szkoda, że go storpedujemy".

Oddaję kolejkę pierwszemy chętnemu.
Norweski ciężki krążownik w pierwszej bojowej akcji, polegającej na zdobyciu Kiloni
1 III 1935 - przyłączenie Zagłębia Saary do III Rzeszy
1 III 1942 - wojska radzieckie rozpoczynają ofensywę na Krymie
1 III 1942 - w bitwie z zespołem japońskich ciężkich krążowników zatopione zostają brytyjski krążownik HMS "Exeter", niszczyciel HMS "Encouter" i amerykański niszczyciel USS "Pope"
1 III 1943 - Wielka Brytania, Kanda i Stany ZJednoczone ustalają podział obowiązków dotyczących ochrony konwojów i strefy odpowiedzialności na Atlantyku
1 III 1943 - przedstawiciele rządu ZSRR informują rząd polski w Londynie, że po wojnie ZSRR zatrzyma ziemie zdobyte po 17 IX 1939r.
1 III 1944 - marsz. Gieorgij Żukow zostaje dowódcą 1. Frontu Ukraińskiego
1 III 1944 - gen. Walter Model zostaje awansowany do stopnia feldmarszałka


Himmler wizytuje po raz pierwszy KL Auschwitz
Dopisałbym rónież, że przekazał komendatowi plany rozbudowy obozu.

1 III 1943-Ciężki nalot na Berlin z udziałem około 250 samolotów.
Warto było by też dopisać, że Niemcy odgrozili się zbombardowaniem Waszyngtonu i Nowego Yorku


Wojska 9 Armii amerykańskiej zdobywają MĂźnchengladbach oraz Neuss.
A nie chodziło ci czasami o rok 1945??
Witam,

Pod wpływem zagadki, która pojawiła się jakiś czas temu w naszym Konkursie morskim postanowiłem zadać pytanie jak w temacie. Znalazłem kilka sprzecznych informacji co do czasu a także okoliczności w jakich zatonął japoński ciężki krążownik Chokai, ongiś flagowiec admirała Mikawy. Jedno jest pewne, okręt był ofiarą bitwy koło Samar z 25.10.44.
Flisowski podaje jakoby okręt zatonął o godz. 9.30, w dodatku w wyniku wielkiej eksplozji.
Z kolei na stronie Combinedfleet, można znaleźć informację, że o godz. 10.06. Kurita wysyła niszczyciel Fujinami z zadaniem eskortowania uszkodzonego krążownika. Niszczyciel ów, wieczorem tego samego dnia miał wysłać meldunek o dobiciu torpedami Chokai o godz. 21.48.
Dodam też, że wersja Flisowskiego koliduje z informacjami jakie zamieścił jareksk w swoim spisie flot. (Chokai - samozatopienie przez niszczyciel Fujinami).
Jak więc zginął Chokai i skąd wzięły się takie rozbieżności?

Pozdrawiam
Twojej prośbie stanie się zadość.
Coś prostego - o której godzinie (dokładnie) zatonął (zniknął z powierzchni oceanu) krążownik ciężki "Chokai" podczas bitwy koło wyspy Samar?

Jakich parametrów? Uzbrojenie amerykańskich niszczycieli było przeciętne ale wystarczające, może nie na pojedynki 3 kilometrowe ale te pojedynki to taki sam mit jak T-34 i podobne. Za słabe opancerzenie? Kiedy one miały prowadzić ogień nie z pierwszej linii, a wspierając własne czołgi.

Czyli te same cechy które w StuGu są wadą u M18 czy M10 nie przeszkadzają? Jak sobie zresztą wyobrażasz taką walkę skoro ich uzbrojenie (76mm) były wystarczające na PzIV ale na Panterę powyżej 1000m już nieskuteczne? A i poniżej 1000m najczęściej pociski rykosztowały od pochylonego pancerza czołowego (przypominam iż podczas WWII większość trafień następowała w kadłub) Jak one mają walczyć z drugiej linii skoro dysponują zbyt "krótkimi łapkami"?


Duża prędkość M18 zapewne byłaby nadal duża nawet na bezdrożach. W końcu to czołg, a nie bolid F1. Jeżeli nie wyciągałby w terenie 55 mil to i tak wyciągałby więcej niż pojazdy niemieckie.

Polecam choćby na pokazach odżałować 50-100zł i przejechać się 20km/h w T55. Zapewniam Cię iż wrażenia zapamiętasz na długo, dłużej niż siniaki którymi sie przystoisz. I to tylko 20km/h w miarę równym terenie - a ty każesz biednym pancerniakom w M18 pędzić na przełaj 90km/h. Zawieszenie nie wytrzyma i ludzie nie wytrzymają. Tak się nie da. Fizyka stawia opór

Przypominam że M18 i M10 zostały skonstruowane w oparciu o amerykańska doktrynę, która nawet w dysponującej krótkim horyzontem Francji nie do końca się sprawdziła. Podobnie jak nie sprawdziła się wcześniej brytyjska o podziale na powolne czołgi piechoty (Matylda) i szybkie krążownicze uzbrojone tylko w pociski p-panc. i kmy (Cruiser). Podobnie jak w lotnictwie nie sprawdziły się francuskie "tramwaje" czyli tanie i powolne Amioty 143 oraz brytyjskie nieopancerzone acz szybkie Fairey Battle. Stąd gdyby amerykańskie niszczyciele musiały walczyć w terenie stepowym czy pustynnym z nowszymi czołgami niemieckimi nawet tylko wspierając Shermany wówczas ich los byłby smutny. Pancerz z tektury jest pancerzem z tektury. I sami Amerykanie o tym wiedzieli stąd pojawił średni/ciężki Pershing.


Tak dla przypomnienia: O co idzie dyskusja ? Bo ja się już pogubiłem między tymi StuGami, Mustangami i sowieckimi pancernikami...

O co się teraz kłucicie ? O to czy StuG był chociaż w niektórych zadaniach lepszy od czołgu ? Chyba był, może nawet nie w natarciu (tu wolałbym Pz IV Jumbo), ale w obronie - zdecydowanie tak.

Pzdr

Nie nie - zaczęło się od pytania czy gdyby Niemcy nie budowali StuGów koncentrując się tylko na czołgach (w domysle PzIV) to siła Wehrmachtu wzrosłaby czy zmalała. Czy liczba wybudowanych czołgów wzrosłaby na tyle by pokryć brak dział szturmowych. To był problem który rozpoczął dyskusję. A poźniej to już z górki - czyli analiza wad, zalet, cech w zależności od otoczenia, taktyki i okoliczności. Potem przyleciały samoloty, pojawiły się amerykańskie niszczyciele czołgów - przypłynął nawet jeden radziecki krążownik. Czyli normalna dyskusja

PS. Jak ktoś jest naprawdę zainteresowany jak wyglądały prace nad sowieckim lotniskowcem to polecam II tom książki Krzysztofa Zalewskiego (KZA z Naszego Forum) 'Lotniskowce II Wojny Światowej' s. 199-202 (wraz z planikiem!)

Ależ autor z pewnością korzystał z "Lotniskowców...". Pomijając zadziwiającą zbieżność wielu fragmentów tekstu, to ilu autorów klasyfikuje 35000-tonowego Kronsztada jako krążownik ciężki ? KZA w "Lotniskowcach" napewno. Ciekawsze jest, czemu akurat ta pozycja do bibliografii nie trafiła.

Pzdr
Hiszpański ciężki krążownik Canarias po modernizacji 1952-53 z sygnaturą C 21 na burcie.
Tak sobie zacząłem kombinować i wykombinowałem dwa alternatywne OdB Japończyków. Jeden to w sumie lekka modyfikacja oryginalnego - więcej zespołów taktycznych i duża ilość rur torpedowych. Drugi - poszalałem, modyfikując już nie tylko siły lekkie... Ale może właśnie w tym szaleństwie jest metoda?
Przeanalizujcie, podyskutujmy...
Pozdrawiam.

Skład oryginalny:

Siły Południowe (Zespół "C", Zespół Przedni Sił Południowych)
Dowódca wiceadm. Shoji Nishimura

2 Dywizjon Pancerników
Dowódca wiceadm. Shoji Nishimura
Pancerniki "Yamashiro" (okręt flagowy), "Fuso"

Ciężki krążownik "Mogami"

4 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Michishio", "Asagumo", "Yamagumo", "Shigure" (z 2 Dywizjonu Niszczycieli)
 
Drugi Zespół Uderzeniowy (Zespół Tylny Sił Południowych)
Dowódca wiceadm. Kiyohide Shima

21 Dywizjon Krążowników
Dowódca wiceadm. Kiyohide Shima
Ciężkie krążowniki "Nachi", "Ashigara"
Lekki krążownik "Abukuma"

7 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Akebono", "Ushio"

18 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Kasumi", "Shiranui"

21 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Wakaba", "Hatsushimo", "Hatsuharu"


Majstrujemy z leksza / wzmocnienie, czyli wariant I:

Siły Południowe (Zespół "C", Zespół Przedni Sił Południowych)
Dowódca wiceadm. Gunichi Mikawa

2 Dywizjon Pancerników
Dowódca wiceadm. Shoji Nishimura
Pancerniki "Yamashiro", "Fuso"

Ciężki krążownik "Mogami" (okręt flagowy)

4 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Michishio", "Asagumo", "Yamagumo"

2 Flotylla Niszczycieli
Dowódca kontradm. Michio Hayakawa
Lekki krążownik "Noshiro"

2 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Shimakaze", "Hayashimo", "Akishimo", "Shigure"

31 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Kishinami", "Okinami", "Naganami", "Asashimo"

32 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Hamanami", "Fujinami"

Drugi Zespół Uderzeniowy (Zespół Tylny Sił Południowych)
Dowódca wiceadm. Kiyohide Shima

21 Dywizjon Krążowników
Dowódca wiceadm. Kiyohide Shima
Ciężkie krążowniki "Nachi", "Ashigara"
Lekki krążownik "Abukuma"

7 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Akebono", "Ushio"

18 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Kasumi", "Shiranui"

21 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Wakaba", "Hatsushimo", "Hatsuharu"


Idziemy na całość / dajemy to co najlepsze, czyli wariant II:

Siły Południowe (Zespół "C", Zespół Przedni Sił Południowych)
Dowódca wiceadm. Gunichi Mikawa

1 Dywizjon Pancerników
Dowódca wiceadm. Matome Ugaki
Pancerniki "Yamato", "Musashi"

Ciężki krążownik "Mogami" (okręt flagowy)

2 Flotylla Niszczycieli
Dowódca kontradm. Michio Hayakawa
Lekki krążownik "Noshiro"

2 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Shimakaze", "Hayashimo", "Akishimo", "Shigure"

31 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Kishinami", "Okinami", "Naganami", "Asashimo"

32 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Hamanami", "Fujinami"

10 Flotylla Niszczycieli
Dowódca kontradm. Susumu Kimura
Lekki krążownik "Yahagi"
Niszczyciele "Nowaki", "Kiyoshimo"

17 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Urakaze", "Yukikaze", "Hamakaze", "Isokaze"

Drugi Zespół Uderzeniowy (Zespół Tylny Sił Południowych)
Dowódca wiceadm. Kiyohide Shima

21 Dywizjon Krążowników
Dowódca wiceadm. Kiyohide Shima
Ciężkie krążowniki "Nachi", "Ashigara"
Lekki krążownik "Abukuma"

7 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Akebono", "Ushio"

18 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Kasumi", "Shiranui"

21 Dywizjon Niszczycieli
Niszczyciele "Wakaba", "Hatsushimo", "Hatsuharu"
Nishimura miał w zespole nie tylko niszczyciele - ale i krążownik ciężki "Mogami" - a to kolejnych 12 wyrzutni torpedowych. Po połączeniu z Shimą - miałby 11 niszczycieli (Shima prowadził ich 7) a dodatkowo kolejnych 36 wyrzutni torpedowych z krążowników Shimy. Wynika z tego, że najlepiej byłoby zgrać działania tych dwu zespołów.
Jednak czy dałoby to efekt?? Amerykanie pokryli przecież całą cieśninę siatką patroli niszczycieli i kutrów torpedowych, więc mogli (i tak się też stało) odpowiednio szybko wykryć zgrupowanie japońskie i zadać mu straty przed dotarciem do linii pancerników. Amerykańskie niszczyciele były już wyćwiczone w atakach torpedowych na radar (mieli w tym spore sukcesy - np. bitwy pod Vella i koło przylądka św. Jerzego). Tutaj też pokazały klasę - eliminując 3 z 4 niszczycieli Nishimury. Także ogień linii amerykańskiej był silny i dość celny co mogło sprawić Japończykom trudność przy wychodzeniu na pozycje do strzału torpedowego. Ponadto ostatni skuteczny atak torpedowy Japończyków miał miejsce prawie dokładnie rok wcześniej (7 października 1943 pod Vella Lavella) - co mogło zachwiać ich wiarą w swe umiejętności (zwłaszcza, że w trakcie ostatniego dużego starcia z udziałem japońskich niszczycieli - pod Biak w czerwcu 1944 - japońskie ataki torpedowe nie dały żadnego rezultatu). Poza tym - amerykańskie pancerniki ostrzeliwały wroga ze sporej dległości - ok. 14 km, co również zmuszało Japończyków do ataków torpedowych ze sporej odległości. O ile zasięg nie stanowił dla torped japońskich większego problemu - o tyle celność już tak. Im większa odległość od przeciwnika, tym mniej torped miało szanse znaleźć drogę do burt okrętów przeciwnika. Ilość wyrzutni torpedowych nie stanowiła tu zresztą jakiejś dużej przewagi. Wystarczy wspomnieć zmasowany atak torpedowy w dziennej bitwie na Morzu Jawajskim - efekt był dość mizerny. Podobnie atak torpedowy pod Biak. I wreszcie rzecz ostatnia - do przeprowadzenia akcji na miarę Tassafarongi (o drugiej Savo nie śmię myśleć) potrzebny był dowódca na miarę Tanaki czy MIkawy. Nie wiem, czy Nishimura i Shima byli najlepszymi kandydatami na takie stanowisko. Był co prawda na pokładzie "Shigure" weteran z wysp Salomona (w tym znający się na atakach torpedowych) - Hara, ale to nie on dowodził.
Włoski krążownik ciężki typu "Fiume"? Chociaż mam wątpliwości co do mojej odpowiedzi. Kształt dziobu taki sam i maszty podobne, ale reszta już mniej.
no i "zrobiliśmy" (kto zrobił, to zrobił ) krążownik ciężki a`la Mogami.
jednak nie tylko my wpadliśmy na taki pomysł
a co jeśli nasz okręt spotkałby coś takiego ??



Może wyłuszczę o co mi chodzi - przy poziomie technicznym z lat 30-tych krążownik z działami 152 mm ma po prostu przewagę ognia nad swoim odpowiednikiem z działami 203 mm. Przy tej samej wyporności ma więcej dział (średnio o 50%) o znacznie większej szybkostrzelności.
Oczywiście, działa 152 mm mają mniejszą donośność i mniejszą skuteczność (przebijalność). Ale ta druga cecha nie ma wcale tak wielkiego znaczenia - bo naprawdę niewiele było wówczas okrętów wrażliwych na pociski 203 mm, a równocześnie odpornych na pociski 152 mm.
Pzdr
Wydaje mi się, że kiedy do służby zaczęły wchodzić okręty uzbrojone w 12-15 armat kalibru 152 mm, to podział na krążowniki ciężki i lekkie był już tylko umowny. W latach 20-tych krążownik 10 000 ts był nowością - miał duży zasięg, silną artylerię dobre właściwości morskie - nadawał się prawie do wszystkiego - łącznie z tłuczeniem lekkich krążowników grasujących po koloniach. W momencie kiedy zbudowano tak samo duży okręt (o dużym zasięgu, opancerzenie itd) a uzbrojony w większa ilość armat mniejszego kalibru, podział moim zdaniem stracił sens. Każdy z krążowników miał swoje wady i zalety.

2 cale różnicy w kalibrze to całkiem dużo. Prawie każdy twierdzi, że Yamato z działami circa 18 cala nie miał sobie równych - a to tylko 2 cale różnicy do Iowy....
no to jedziemy dalej... kalibry "krążownikowe":

kaliber 254mm
254mm Bofors L/45 - Finlandia - ok. 1929 - ok. 2 do 3 - pancerniki obrony wybrzeża typu Väinämöien
254/45 Cannone da 1908 - Włochy - 1908 - 2½ - krążowniki pancerne typu San Marco
brak odpowiedniego kalibru wsród dział lądowych
24cm H39/40 - Niemcy (eks-czechosłowackie) - 193? - 1 na 2 minuty


kaliber 200mm i 203mm
8"/50 Mk VIII - Wielka Brytania - 1923 - 3 do 6 - ciężkie krążowniki typów County/York
8"/55RF Mk 16 - USA - 1943 - 10 - ciężkie krążowniki typu Des Moines
8"/55 Mk 9 do 15 - USA - 1922-1933 - 3 do 4 - lotniskowce typu Lexington, ciężkie krążowniki do typu Des Moines
Type 3 No 1./2. - Japonia - 1920-1930 - 3 do 5 - lotniskowce Kaga i Akagi oraz japońskie krążowniki ciężkie
Type 41 - Japonia - ok. 1900 - ok. 2 - japońskie krążowniki pancerne
20cm krótkolufowa armata - 1943 - Japonia - 4½ - jednostki marynarki handlowej i artyleria nadbrzeżna
203mm Cannon mle 1931 - 1931 - Francja - 3 - ciężki krążownik Algerie
203mm Cannon mle 1924 - 1924 - Francja - 4 do 5 - ciężkie krążowniki typów Duquesne/Suffren i okręt podwodny Suffren
203/53 Cannone da 1927 i 1929 - 1927 i 1929 - Włochy - 2 do 3¾ - ciężkie krążowniki typów Zara/Bolzano
203/50 Cannone da 1924 - 1924 - Włochy - 1½ do 3¾ - ciężkie krążowniki typu Trento
20,3cm SK C/34 - 1934 - Niemcy - 4 do 5 - ciężkie krążowniki typów Blucher
203/53 Cannone da 1927 i 1929 - 1927 i 1929 - Włochy - 2 do 3¾ - ciężkie krążowniki typów Zara/Bolzano
21cm K12(E) Langer Gustav - Niemcy - 193? - 1 na 5 minut
21cm K38 - Niemcy - 1938 - 1
21cm Mrs 18 - Niemcy - 1939 - 1
20cm K(E) - Niemcy - 1940 - 1 na 2 minuty
8"/25 Hotwizer M.1 - USA - 194? - 1
8"/55 Rail Gun M.1 - USA - 193? - 1
203mm Gaubica obr. 1931 - ZSRS - 1931 - 2

kaliber 190mm i 180mm
7,5"/45 Mk VI - Wielka Brytania - 1915 - 5 do 6 - ciężkie krążowniki typu Hawkins
190/45 Cannone da 1908 - Włochy - 1908 - 2½ (?) - krążowniki pancerne typu San Marco
180mm Puszka obr.1932 - ZSRS - 1928 - 2 do 4 - krążowniki ciężkie typów Kirow/Maksim Gorkij
17cm K18 Morserlafette - Niemcy - 1939 - 2

krążowniki lekkie wkrótce....
A, to w takim razie I-58 po dowództwem komandora porucznika Mochitsuri (Motchisuri?) Hashimoto, który 30 lipca 1945 roku zatopił amerykański ciężki krążownik Indianapolis. Krążownik wykonywał tajną misję: przewiózł na Guam paliwo nuklearne do bomby atomowej, która później została zrzucona na Hiroshimę, a teraz był w drodze na Filipiny. Misja była tak tajna, że mimo rozszyfrowania depeszy japońskiej o zatopieniu, nie podjęto akcji ratunkowej, by nie ujawnić faktu złamania szyfru japońskiej floty. Ratunek przyszedł dopiero po wykryciu rozbitków przez samolot. Prawie 900 członków załogi Indianapolis (z 1200) zginęło z wycieńczenia i wskutek ataków rekinów.

Hashimoto zeznawał po wojnie w procesie dowódcy krążownika, komandora McVaya, oskarżonego o niezachowanie ostrożności (rezygnacja z zygzakowania).
Bla, trzeba było tylko pogrzebać.

Chodzi o hiszpańskie krążowniki ciężkie t. Canarias.

"Balearas" został zatopiony w czasie wojny domowej jako pierwszy krążownik ciężki. Bliźniaczy "Canarias" został wycofany dopiero w 1975 roku, jako ostatni okręt tej klasy.
Oba były wzorowane na brytyjskim t. County, wybudowano je w stoczni w El Ferrol, więc w Hiszpanii - państwie nie uchodzącym żadną miarą za mocarstwo.

Nie słyszałem nic o rekinach. Tutaj ciekawe było to, że krążownik pomocniczy zatopił prawdziwy, choć lekki, krążownik wroga. Fakt, ze przy tym sam zatonął.

Dokładnie tak było.
Niestety dowódca Sydneya chyba zrobił bzdurę. Jeden z niemieckich krązowników pomocniczych albo łamaczy blokady został przez brytyjski krązownik ciężki przy użyciu pokładowej łodzi latającej (kierowanie ogniem) rozstrzelany z dystansu kilkunastu kilometrów.
Tu doszło do zwarcia, bo Australijczycy się przybliżyli.
SOBy są jak tanie wino:SOBy są dobre bo są dobre i tanie.
Nie dość że tanie to jeszcze oprócz obrony mogą być stosowane jako broń "ostatniej szansy" na bliskim dystansie. Nie mówię że warto wyposażać w większą ilość SOBów lekkie jednostki, bo nie warto, ale ciężki krążownik z ok. 4-6 SOBami może skutecznie wkurzyć przeciwnika.
Nietylko będzie trudny do ugryzienia rakietami i myśliwcami to jeszcze mijanka z nim na dystansie poniżej 6" może okazać się kosztowną pomyłką.
Będę strzelał: USS Houston CA-30, ciężki krążownik klasy Northampton?

Pozdrowienia
JednoSłowo
"lekko ciężki" krążownik Kumano, klasy Mogami?:> zatopiony przez samoloty z Ticonderoga (zatoka Dasol) w Santa Cruz na Luzonie, 1944, trafiony czterema bombami i pięcioma torpedami...
Czuję się zawezwany do złożenia raportu, co niniejszym czynię:

Gra została zakończona po pierwszym tygodniu marca 1942 roku. Udało się do tego czasu zatopić 19 statków o łącznej pojemności 63 000 ton. Największy z zatopionych statków to 15 000-tysięcznik. Zaliczono po drodze 7 niewybuchów do celów różniej wielkości, uszkodzono jeden 15-tysięcznik, jeden mniejszy statek, jeden ciężki krążownik i jeden lekki krążownik. Intensywnie poszukiwano także uszkodzonego Shokaku po bitwie na Morzu Koralowym, ale bez sukcesów - to przez tydzień wyłączyło z walki o tonaż ok. 40% będących wówczas na patrolach okrętów, a co gorsza wszystkie wróciły następnie do baz.

Straty zamknęły się liczbą 3 okrętów podwodnych: Spearfish starcono w tranzycie przez Kuryle do Dutch Harbour, Sealion zaskoczyła Betty podczas ataku na Kurylach, Cuttlefish zatopił wyjątkowo czujny eskortowiec.

Wobec limitu wynoszącego 90 000 ton na koniec lutego gra została przerwana. Trwa dyskusja sztabowców nad następną kampanią, dotyczy ona głównie wyboru celów.

Najbardziej zaskakującym czynnikiem okazała się być nikła wytrwałość na patrolach - w większości przypadków okręty wracają po tygodniu akcji w morzu, co sprawia, że trudno jest utrzymać ich dużą ilość na pozycjach i walczyć o tonaż. Zachowanie torped jest niezmiernie dołujące, dało się także zauważyć niesłychaną mnogość celów i słabość eskorty japońskiej.

Na jutro planowana jest kolejna kampania, tym razem przy podziale sił pomiędzy dwóch dowódców (wg jakiego klucza - to jeszcze nie jest ustalone).
Zdecydowanie mojej błędnej taktyki! Nie wolno ponawiać ataku, nawet w celu dobicia uszkodzonego statku przeciwnika, gdy konwój ma silną eskortę lub gdy zachodzi obawa, że jest silnie chroniony. Zmiana taktyki przyniosła natychmiastowe efekty.

Drugi tydzień kwietnia 1943 r.
Dowódcy okrętów zastosowali się do moich zaleceń i wyniki nie kazały na siebie długo czekać: zatopiono 3 jednostki japońskie bez strat własnych.
THRESHER wykrył na Morzu Południowochińskim mały konwój 3 statków idący bez eskorty. W dwóch atakach zatopił frachtowiec (3000 t.) i uszkodził drugi (1000 t.)
Na Morzu Wschodniochińskim nastąpiła duża koncentracja o.p., ponieważ meldunki z ULTRY zapowiadały liczne kontakty. Powiodło się GRAYLINGOWI, który wykrył duży konwój idący w trzech kolumnach, z silną osłoną. W dogodnej pozycji do oddania salwy znalazł się tylko niewielki statek (1000 t.), który został storpedowany i posłany na dno.
GRENADIER zlokalizował konwój na Morzu Banda. W pierwszym podejściu zatopił fachtowiec (2000 t.), po czym nastąpił silny kontratak eskorty. Nasz o.p. odniósł uszkodzenia, ale zdołał wymknąć się prześladowcom.
Z ciekawszych akcji, które nie zakończyły się powodzeniem, warto wymienić wykrycie na tym samym akwenie przez ALBACORE silnego zespołu Cesarskiej Marynarki Wojennej, w składzie którego znajdował się lotniskowiec Shokaku, pancernik typu Kongo, ciężki krążownik i niszczyciele. ALBACORE dzięki wskazaniom radaru zdołał wymanewrować jeden z niszczycieli eskorty i zająć pozycję do oddania salwy w kierunku ciężkiego krążownika (nie było szansy na skuteczne zaatakowanie lotniskowca [był za daleko] i pancernika [bardzo kiepskie wyliczenia TDC]). Krążownik zdołał jednak wymanewrować wystrzelone torpedy. Kontratak eskorty był nieskuteczny.
Poza tym odbywał się intensywny ruch o.p. zmierzających na patrole i wracających do baz. Warto podkreślić wspaniałą pracę bazy w Pearl Harbor, która większość o.p. przygotowuje do kolejnego rejsu w jeden tydzień.
Wyniki tego tygodnia: zatopione 3 statki japońskie (łącznie 6000 t.), uszkodzony 1 (1000 t.) Straty własne: 0.
Francuska moda.

Wynikało to ze względów technicznych przede wszystkim.

Francuskie krążowniki pancerne budowane były z myslą prowadzenia wojny krążowniczej i dysponowały nie tylko odpowiednim uzbrojeniem ale i prędkością i zasięgiem.

A ilość kominów wynikała głównie z ilości kotłów, których z uwagi na niezbyt wysoką wydajność cieplną musiano umieszczać dużo. Choć oczywiście nie było to regułą, ale francuskie okrety zawsze odstawały od innych architekturą.

Te pierwszowojenne byly trochę dziwne, ale za to te drugowojenne należały, wg mnie, obok niektórych okretów brytyjskich, do najładniejszych jednostek wojennych (patrz pancerniki t. Richelieu, krążownik ciężki Algerie, czy lekkie t. Le Galissonniere).
Żeby było ciekawiej, wspomniane drugowojenne jednostki francuskie zawsze przodowały pod względem technicznym, a w niektórych aspektach można rzec, że mało którzy przeciwnicy im dorastali do piet.
W trzecim tygodniu lutego znowu dokuczały nam wadliwe torpedy. Pięć okrętów trafiało różne cele, w tym Grayback trafił Shokaku, ale torpedy nie wybuchały. Jakaż wielka musiała być irytacja załóg! Zaraz potem było jeszcze gorzej: wcześniej uszkodzony Salmon storpedował trzytysięcznik na Morzu Południowochińskim 2 (statek utrzymał się na powierzchni), ale niestety padł ofiarą czujnej eskortym która obrzuciła go celnie bombami głebinowymi. Zanotowano też sukcesy, szczególnie na Wyspach Marshalla: Grayling zatopił pięciotysięcznik, Stingray posłał ponadto na dno statek o nośności trzech tys. ton, a Grayling trafił ciężki krążownik o wyporności - na oko - 9 tys. ton. Torpedy nie zawiodły i krążownik wkrótce pogrążył się w oceanie. Niezłym wyczynem popisał się Saury: kiedy szykował się do ataku na konwój i wystrzelił pełen wachlarz torped, w peryskopie nagle pojawił się, wcześniej nie zauważony, płynący szybko niszczyciel japoński. Kapitan polecił natychmiast opuścić peryskop, ale za kilkanaście sekund uszłyszano niespodziewany wybuch - niszczyciel dostał! Saury pozostał bezpiecznie w zanurzeniu, a po jakimś czasie dały się słyszeć odgłosy tonącej jednostki. Kapitan kazał każdemu członkowi załogi wydać po szklaneczce rumu - zniszczenie niszczyciela znienawidzonego wroga to dobra odpłata za Salmona, który już nie wróci do bazy... To były dobre łowy na Wyspach Marshalla! Poza tym na Morzu Południowochińskim 2 Tarpon zatopił mały statek, a Searaven pięciotysięcznik.

W ostatnim tygodniu lutego zaczęło się od tego, że stary S-18 na Wyspach Gilberta dzielnie zaatakował duży statek japoński, strzelił salwę torped i po chwili usłyszano dwa wybuchy. Do listy zatopień zapisaliśmy frachtowiec o nośności 10 tys. ton. Z kolei na Salomonach Snapper wynurzył się w nocy niepodal wrogiego konwoju i ostrzelał z działa statek, który pozostał z tyłu - kolejne 3 tys. ton poszło na dno. Niedługo potem Perch na tym akwenie skutecznie storpedował dwutysięcznik, a Sailfish uszkodził duży statek o nośności 8 tys. ton.

Marzec zaczął się fatalnie. Gar zatopił na zimnych Aleutach nieduży statek japoński, ale zaraz potem został zatopiony wraz z całą załogą przez ochronę konwoju, zresztą niezbyt silną. Dwa inne okręty trafiały średniej wielkości statki, ale torpedy zawodziły, zaobserwowano jedynie uszkodzenia i oddalające się wolno cele. To nie był dobry tydzień dla naszej Navy.

W drugim tygodniu lutego mieliśmy w morzu 18 okrętów na patrolach i pałaliśmy zemstą. Gudgeon zatopił na Wyspach Marshalla statek średniej wielkości, ale ku naszej rozpaczy zaraz potem zatopiła go eskorta. Nie było innego wyjścia jak przyjąć tą smutną wiadomość i dalej prowadzić kampanię. Grayling zatopił jeszcze mały statek, a nasz król tonażu - Sailfish - w jednym ataku na konwój zatopił pewnie dwa statki - sześciotysięcznik i trzytysięcznik.

Tym razem Neptun był bardzo surowy dla amerykańskich o.p. Za sukcesy kazał słono płacić. Zatopiliśmy niszczyciel i krążownik plus statki handlowe za cenę aż trzech okrętów straconych w ciągu miesiąca. Poza bodajże jednym przypadkiem, kiedy do powtórnego ataku ruszyła uszkodzona jednostka, pozostałe dwa to po prostu dwa nieszczęścia w boju - tym razem to ja rzucałem za eskortę. Najgorsze wieści mogły przyjść tylko przy rzucie 9 - wiecie co wypadało. Mamy więc wrażenie bardzo krwawego boju, przy tym w zasadzie bez zbytniego szafowania siłami - ot, po prostu, kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie. Wystarczy tylko dodać, że wszystkie te trzy utracone op. należały do jednego z nas, kpt. Mariusa "Zucha" Black - ale przy tym Neptun był choć trochę sprawiedliwy, ponieważ większość ostatnich sukcesów też przypadła na konto okrętów kpt. Mariusa. Wysoką cenę ustalił dziś Neptun, wysoką.

Na początku trzeciego tygodnia marca nagle gruchnęła wieść o rychłym upadku Luzonu. Japończycy mogli w każdej chwili zająć bazę, a zdemoralizowane oddziały alianckie, wcześniej stawiające dość długo dzielny opór, cofały się na całej linii. W tej sytuacji wszystkie okręty przy nabrzeżu wyszły alarmowo wyruszyły na południe, ku zbawczej Australii. Na szczęście żadna jednostka nie była w dokach w poważniejszym remoncie, ponieważ nie byłoby czasu by bezpiecznie wyprawić ją w morze.

Podsumowując kampanię: po 12 tygodniach intensywnych działań, w połowie marca 1942 roku mamy na koncie zatopionych 179 000 ton jednostek japońskich (w tym niszczyciel i ciężki krążownik) - łącznie 47 sztuk, za cenę sześciu okrętów podwodnych. Wkrótce wypłyniemy ponownie, a z głośników znowu popłyną szanty, min. wspaniała, smutna szanta "Taki jest los marynarzy floty wojennej" (org. Pressgang)...
Kolejna muzealna ciekawostka

Ciekawe ilu z drogich forumowiczów wie, że japoński ciężki krążownik Maya (znanej klasy Takao) na przełomie 1943 i 1944 roku został przebudowany na krażownik przeciwlotniczy? Wyrzucono 3 wieżę artylerii głównej i na jej miejsce wstawiono 2 stanowiska podwójnych dział 127mm pelotek, oraz ile wlazło 25mm działek. Sylwetka okrętu po tych zmianach prezentowała się bardzo ciekawie, stąd link do stronki ze zdjęciami przepięknego modelu Maji już po owej przebudowie:
http://www.bismarck-class...yamatteini.html

polecam przy okazji stronę na której jest ta galeria:
http://www.bismarck-class.dk/
jak i pochodnych
http://www.scharnhorst-class.dk/
http://www.admiral-hipper-class.dk/
http://www.deutschland-class.dk/

zdjęcia, szczególnie te z bitew, urywają szczękę

pozdr,
Tokyo Express - część 2

Przed bitwą:

Trzydniowa seria bitew morskich pod Guadalcanalem w listopadzie 1942 (pierwsza i druga bitwa pod Guadalcanal) poważnie nadwerężyła siły japońskie. Japończycy zaprzestali bombardowania artylerią okrętową lotniska Henderson Field znajdującego się na wyspie, a ich aktywność ograniczyła się do nocnych akcji zaopatrywania oddziałów walczących na wyspie przez niszczyciele używane w roli transportowców. Takie rejsy zaopatrzeniowe nazywane były przez Amerykanów Tokyo Express. W tym czasie, nadal trwały zacięte walki lądowe na Guadalcanalu pomiędzy amerykańską piechotą morską, zajmujacą umocnione pozycje naokoło lotniska polowego Henderson Field, a siłami japońskimi atakującymi z głębi wyspy.

29 listopada w stronę Guadalcanalu wyruszył z Bougainville zespół 8 japońskich niszczycieli ("Takanami", "Naganami", "Makinami", "Oyashio", "Kuroshio", "Kagero", "Kawakaze", "Suzukaze") dowodzony przez kontradmirała Raizo Tanakę na niszczycielu "Naganami". W tym czasie, na wody na północ od wyspy wpłynął zespół amerykańskich krążowników, dowodzony przez kontradmirała Carletona H. Wrighta. W jego skład wchodziły aż 4 krążowniki ciężkie: USS "Minneapolis" (okręt flagowy), USS "New Orleans", USS "Pensacola" i USS "Northampton", krążownik lekki USS "Helena" i 4 niszczyciele (USS "Fletcher", "Drayton", "Maury" i "Perkins"), oraz płynące dalej 2 niszczyciele osłony ("Lamson" i "Lardner").

Bitwa:

Około godziny 23 japońskie niszczyciele wpłynęły od zachodu w akwen pomiędzy Guadalcanalem a leżącą na północ od niego wysepką Savo, kierujac się w stronę przylądka Tassafaronga u brzegu Guadalcanalu, gdzie miały zrzucić pojemniki z zaopatrzeniem. Japończycy zostali jednak wykryci przez radary amerykańskich okrętów. Japońskie okręty nie posiadały środków obserwacji nocnej, lecz po krótkim czasie czołowy niszczyciel "Takanami" również dostrzegł zbliżającego się przeciwnika w odległości ok. 8 km.

Amerykański zespół nadpływał ze wschodu w szyku torowym, pierwsze płynęły 4 niszczyciele. Po kilku minutach wahania admirała Wrighta, ok. 23.21 amerykańskie niszczyciele wystrzeliły torpedy według wskazań radiolokatorów, a po chwili ciężkie amerykańskie okręty otworzyły ogień. Pod najbardziej intensywny ostrzał dostał się pierwszy niszczyciel japoński "Takanami". Japońskie niszczyciele rozproszyły szyk, wykonując zwrot i usiłując uciec spod ognia, lecz jednocześnie wystrzeliły własne torpedy.

Skutek japońskiej salwy torpedowej był porażający. Dwie torpedy trafiły i poważnie uszkodziły krążownik "Minneapolis", urywając mu dziób. Kolejne dwa trafienia również urwały dziób drugiego krążownika "New Orleans". Podczas próby ominięcia płonących uszkodzonych okrętów, krążownik "Pensacola" został trafiony torpedą w lewą burtę. Wszystkie trzy krążowniki stały się niezdolne do dalszej walki. Ostatnie dwie torpedy trafiły o 23.39 krążownik "Northampton", który po 3 godzinach zatonął. Zatonął również japoński niszczyciel "Takanami". Pozostałe japońskie okręty pomyślnie wycofały się.

Podsumowanie:
---



Krążownik ciężki USS "Minneapolis" po bitwie

---

Bitwa była dużym sukcesem taktycznym Japończykow, którzy dysponując znacznie słabszymi siłami, przy stracie jednego niszczyciela, zatopili jeden krążownik ciężki i poważnie uszkodzili trzy dalsze, kwalifikując je do wielomiesięcznych remontów. Bitwa ta stała się wzorowym przykładem użycia niszczycieli. Wśród przyczyn sukcesu leżało świetne wyszkolenie marynarzy japońskich w walkach nocnych i w użyciu broni torpedowej. Nowo mianowany amerykański dowódca nie miał z kolei dużej praktyki bojowej, zwłaszcza na tym akwenie. Ponadto, japońskie okręty były uzbrojone w bardzo dobre torpedy, kalibru 610 mm - większego niż standardowo używane przez inne państwa 533 mm, co przekładało się na większą masę materiału wybuchowego i ich znacznie większą skuteczność, poza tym były one szybkie. Z drugiej strony, sukces ten nie mógł zmienić ogólnego wyniku walk o Guadalcanal, pozostając jedynie taktycznym zwycięstwem.

Bitwa pod Tassafaronga pozostała ostatnim starciem sił morskich w czasie walk o Guadalcanal.

---

Opis i zdjęcia pochodzą ze strony http://pl.wikipedia.org/w...od_Tassafaronga

A USS "Alaska" ? To byl jeszcze krazownik liniowy ... czy niespelniony pancernik ?

Kurde! tez się nad tym zastanawiam. Jego wielkość, siła ognia, ogólne parametry bojowe, stawiają go na równi z dawniejszymi krążownikami liniowymi.
Jak na chwile obecną uważam, że Jankesi skonstruowali dwa typy okrętów klasy krążownik, które dość trudno sklasyfikować w jakiejś konkretnej klasie. Pierwszy to właśnie typ "Alaska". A drugi to "Des Moines". Pierwszy miał pamaretry bojowe KL z okresu I w.św., raczej nie był w stanie nawiązać równorzędnej walki z pancernikami, no może poza pseudo-pancernikami t. "Scharnhorst", ale te znowu były chociaż opancerzone jak prawdziwe pancerniki. Typ "Renown" też był zbyt silny. Miał słabe opancerzenie, ale znowu silniejszą artylerię... ni przypiął i przyłatał z tą "Alaską"
Znowu "Des Moines" to taki zmutowany do koszmarnych rozmiarów ciężki krążownik. Posiada taka samą artylerię główną i średnią jak wczesniejszy typ "Baltimore", ale wielkośc jego jest, tak średnio o 25-30% wieksza. Też, właściwie, niewiadomo czemu miało to słuzyć. Spotkałem się kiedyś z opinia, że to ostatnie z krążowników pancernych.
Jankesi to lubili chyba trwonic kasę przecież te potworki musiały kosztować ogrom pieniąchów
odpada ze względu na artylerię główną

nie chce mi się szukać, ale to raczej PE po kolizji w 45 roku.
Na pewno krążownik ciężki.

ani nie mają potężnego uzbrojenia jak na pancerniki prosze ich nie wkładac do "wora" z pancernikami. Choć Niemcy nazwali, z kilku wzgledów Panzerschiffe to nie jest to pancernik. ostatecznie, od lutego 1940 roku klasyfikowane były jako schwere kreuzer... na nasze ciężki krążownik.
Ale sa fajne. Mnie też się podobaja

a jego jedyną większą wadą były podobno wysokie koszta.

Zwlaszcza ich "dlugie lance" robia wrazenie
tak! "long lance" to doskonała broń! 2-3 rozwalały w kilka minut ciężki krążownik. Ale japonskie destrojery miały kilka wad. Ogólnie znaną była kiepska dzielność morska, która powodowała, że ich działania były praktycznie niemozliwe przy stanie morza powyżej 5 st Beauforta, czego np nie mozna powiedzieć o "brytolach".
Np. typ "Fubuki" skądinąd "forpoczta" nowoczesnych niszczycieli japonskich, juz 2-3 lata po wodowaniu szły spowrotem do stoczni, w celu przekonstruowania dziobu, tak, aby były one w stanie pływać przy fali wyższej niz 2-3 metry. Poprostu woda zalewała im dzioby, i było niemozliwe prowadzenie jakiejkolwiek walki z przednich armat, a i mostek dowódcy był ostro zalewany przez wodę. Japsy poprostu podniosły wysokość dziobów w tym typie. Drugi, powazny mankament ich destrojerów, to mocne przciążenie bronią. 15 rt 609/610 mm w takich zespołach jak na twoim rysunku, ważyło swoje, a do tego 6 dział kal. 127 mm, w opancerzonych wieżach...
Dopiero ostatni z destrojerów japońskich, typ "Akizuki", którego wyporność bojowa przekraczała 3000 ts, spisywał sie dobrze na bardzo chimerycznych wodach Pacyfiku... ale u niego zrezygnowano z duzej ilości "Long Lance" (tylko 4 rt 610),na rzecz masy działek plot : 8x100 pl i 29x25 mm, ze sporym zapasem amunicji, plus oczywiście 6 mbg z ich odpowiednim zapasem.

Shrek a na jaką odległość byś chciał strzelać z tych radarów ?
nawet w Wietnamie typ Iowa strzelał za pomocą samolotu w górze
dwa razy cel morski, te takie ich szybkie kutery
radar mylił odległości - różnych przyczyn
I co Iowa miała lepszego od Yamato ?
to nie ta waga, bo przypomnę o Yamato to Jankesi dowiedzieli się po wojnie, a Iowa była robiona pod typ Kongo
tak! tak! oczywiście! jak zatopili "Musashi", "Shinano" i "Yamato", to pewnie podali w meldunkach (przed zakończeniem wojny), że zatapiali "wypasione" niszczyciele? a wywiad jankesów, pewnie zajmował sie ustalaniem jadłospisu Cesarza?
a Japsy przegrali II w.św. bo pewnie żłopali sake, zamiast bic się mężnie...
Oczywiście! zgadzam sie, że 70 tys. ts japońskich olbrzymów, to nie 45 tys. ts "IOWY"! spora róznica! ale to jeszcze nie dowód na to, że jak cos duże to lepsze. Gdyby wygrywały wojny tylko "dane papierowe" broni, to pewnie nawijalibysmy dziś po niemiecku, a w Kalifornii gubernator mianowany byłby przez Rząd Jego Cesarskiej Mości!
Próbowałem uciąć "czczą" dyskusję w poprzednim poście, przypomnieniem o legendzie Dawida i Goliata, oraz stwierdzeniem faktu, że tylko rzeczywisty pojedynek "Yamato" vs "Iowa" mógłby rostrzygnąć ten spór! ale...
Odpowiedzią na jakość japońskich kolosów, i ich przydatność, jest ich los. Z okrętów klasy "IOWA" zrobiono muzea, a japonskie okręty?
O tym, czy tylko wielkość decyduje niech świadczy los "Hooda", który uważany był za naj naj naj okręt RN. Miał do towarzystwa "Prince of Wales", a jednak uratowano niewielu z załogi! a "Bismarck" miał za towarzsytwo tylko przeciętnej jakości ciężki krążownik. De facto, juz na tym forum przeczytałem, że są przypuszczenia, że "prinz" zatopił "Hooda"!
Na wojnie nie rządzi wielkość i ilość, ale jakość, przede wszystkim myślenia! czyli taktyka!
Tak jak w temacie zamienie sie kontem ja podobny TOP wazne zeby byla flotka tylko nie na UNI 3

6.642.859.334 (Miejsce 76 z 3033) Przyrost (+4)
Punkty za flote: 3.739.796.838 (Miejsce 43 z 3033)
Punkty za budynki: 2.831.166.029 (Miejsce 107 z 3033)
Punkty za badania: 15.506.321 (Miejsce 165 z 3033)
Punkty za obronę: 56.390.144 (Miejsce 299 z 3033)


Duży transporter: 5000000
Lekki myśliwiec: 30000000
Krążownik: 3000000
Okręt wojenny: 4853158
Sonda szpiegowska: 1448782
Gwiazda Śmierci: 3
Pancernik: 1000000
Modliszka: 3000000
Induktor: 122041
Ciężki krążownik: 17282406
Ultra Recykler: 6518493
nieraz gdy główne siły pacjęta którego atakujemy lub przez którego jesteśmy atakowani są otoczone mięsem wojennym i ni jak się do nich dobrać ale z tym koniec nastąpiła era priorytetów obrony i ataku tyle z wprowadzenia a w praktyce wygląda to tak:

lecimy na planetę gdzie jest
Lekki myśliwiec: 22k
Okręt wojenny: 2kk
Niszczyciel: 700k
Induktor: 100k
Ciężki krążownik: 700k
Hydra: 2k
i jakaś tam obrona

indyki jak zwykle mogą rozwalić nam pół floty a my nie mamy jak się do nich dostać ale z tym koniec w zakładce flota możemy wybrać priorytet ataku i w tym wypadku bierzemy indory w ten oto prosty sposób nasza flota najpierw zajmie się indykami a dalej resztą floty


tak samo ma się z obroną na dole w zakładce obrony też będzie wybór priorytetu w co maja celować nasze działa i nie daj boże flota jak zapomnimy o fs

Edit [10.05.09

po ostatnich postach postanowiłem trochę to zmienić wiec wpadłem na pomysł by wykorzystać Systemy celownicze oscylogopydo chwile popisawszy wymyśliliśmy by początkowa szansa na trafienie działa w statek na który jest ustawiony priorytet wynosiła 15% i z każdym poziomem rozwoju systemów celowniczych ta szansa rosła o 1% do max. 25% by nie było zbyt łatwo ale to i tak spore ułatwienie


Systemy celownicze
Starcie z 05-01 17:58:40 następujących flot:
Agresor [color=crimson]kaczor123-[OUTS

lMały transporter: 60
lDuży transporter: 81740
lLekki myśliwiec: 97855
lKrążownik:. 47397
lO.wojenn. 2118325
lBombowiec: 78257
lNiszczyciel: 536699
lPancernik: 107337
lModliszka 3377
lInduktor 9006
lU.transp 206414
lC.krazownik 109924
lHydra 475