Krwiak opłucnej, tamponada osierdzia, to powikłania wczesne, które nie stanowią na szczęście zagrożenia przez całe życie pacjenta, mogą one wystąpić we wczesnym okresie pooperacyjnym. Dla usprawiedliwienia przedmówców przyznam, że kiedyś tak myślałem jak oni ale zostałem przez znajomego kardiochirurga wyprowadzony z błędu.
Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest po prostu zawał, z zatkania bypassów lub w innym miejscu, CABG jest po prostu przede wszystkim czynnikiem ryzyka, a nie przyczyną ZK. Co do otwierania klatki piersiowej, to nikt nie wykonuje tego w warunkach przedszpitalnych, a w szpitalu tylko wykwalifikowany chirurg(w krajach gdzie się to wykonuje).
z tego co kojarzę to nowe wytyczne nie zachęcają do odbarczania tamponady na etapie przedszpitalnym. Za to są szerokie wskazania do otwarcia klatki piersiowej czego tyż w karetce raczej robić nie polecam-no chyba, że kardiochirurg jest na pokładzie. Przyczyny NZK po zabiegach k-chirurgicznych są często podobne: odma, tamponada, krwiak opłucnej, zatkanie by-passu, odłączenie elektrody do stymulacji. Więc zostaje jeszcze ta ostatnia opcja chociaż nie sądzę żeby zespól nie zauważyl, że pacjent ma wszczepiony stymualtor. PEA mogło być porostu spowodowane wysunięciem się elektrody i nieskuteczną stymulacją => zbyt wolnym rytmem a wyczucie tętna nie zawsze jest sprawą prostą. Raz miałem okazję zakładać stymulację przez skórną i myślę, że można by było spróbować. Tym bardziej, ze wyjściowym rytmem, kiedy pacjent byl jeszcze przytomny była bradykardia. Jeśli udało by się przechwycić rytm i przyspieszyć go do ok. 70 to kto wie-może rzut by powrócił? Nie wiem jak długo pacjenci leżą w szpitalu po zabiegach k-chir., ale ryzyko w/w przyczyn po wypisie ze szpitala pozostaje chyba zawsze. Przyczyna może też być prozaiczna i być może pacjent doznał dużego zawalu a PTCA przed szpitalem nie zrobimy niestety.
Jak myślicie, czy taki tok rozumowania może mieć sens? Pozdrawiam
Krwisty płyn w jamie opłucnej, zwany krwiakiem opłucnej, spotykamy, aczkolwiek rzadko, zarówno w przebiegu gruźliczego zapalenia wysiękowego opłucnej, jak i w opłucnowych powikłaniach grypy, płatowym zapaleniu płuc lub w zawale płuca.

Czynnikiem predysponującym może być też współistniejąca skaza krwotoczna. Najczęściej jednak krwisty płyn w jamie opłucnej powstaje w następstwie lokalnego bądź przenikającego z zewnątrz rozrostu (np. Miedzybłoniaka).
Nadmierną ruchomość stawów w zespole Ehlersa - Danlosa ocenia się według kryteriów Beightona:
- przeprost w stawie kolanowym >10°
- przeprost w stawie łokciowym >10°
- możliwość biernego przyciągnięcia kciuka do przedramienia
- możliwość biernego wygięcia palców dłoni w stronę grzbietową, równolegle do przedramienia
- możliwość położenia płasko dłoni na podłodze przy głębokim skłonie przy wyprostowanych stawach kolanowych
- zgięcie grzbietowe stóp >20° w stosunku do kąta prostego.
Nadmierną ruchomość stawów można stwierdzić, gdy co najmniej 3 z 6 kryteriów są spełnione.

Postać naczyniowa
Jest to najciężej przebiegająca postać EDS. U chorych z typ typem zespołu Ehlersa i Danlosa występują nieprawidłowości budowy naczyń, które mogą powodować pękanie i rozwarstwianie ścian tętnic i samoistne powstawanie przetok naczyniowych. Ścieńczałe naczynia, najczęściej aorta brzuszna, tętnice odchodzące od łuku aorty i tętnice kończyn są nieposzerzone i samoistnie pękają, czasem prowadząc do wytworzenia tętniaków rzekomych i przetok. Mięsień sercowy również może ulec pęknięciu. Rzadziej występują tętniaki prawdziwe. Obraz kliniczny choroby uzupełniają problemy dermatologiczne (zanikowe blizny w miejscach urazów), przebarwienia skóry i podbiegnięcia krwawe i nadmierna ruchomość w stawach. Mogą pojawić się objawy spowodowane wypadaniem płatka zastawki mitralnej. Ciężkim powikłaniem jest samoistna perforacja jelita. Ciąża u kobiet z EDS typu IV jest niebezpieczna ze względu na ryzyko pęknięcia macicy. Rozwarstwienie aorty, pękniecie serca i każdego dużego naczynia, a także perforacja jelita z krwotokiem do jamy brzusznej są częstymi przyczynami zgonu chorych.

Ustalono kryteria diagnostyczne zespołu Ehlersa i Danlosa (kryteria z Villefranche).

Kryteria większe
1. Osłabienie lub pęknięcie ściany tętnic, przewodu pokarmowego lub macicy
2. Choroby i wady serca m. in. niedomykalność zastawek
3. Cienka, przezroczysta skóra
4. Choroby i wady narządu wzroku
5. Nasilone siniaczenie się
6. Zespół przewlekłego męczenia itp zmęczenie mięsni
7. Charakterystyczny wygląd twarzy

Kryteria mniejsze
1. Dodatni wywiad rodzinny, nagły zgon bliskiego krewnego
2. Akrogeria
3. Nadmierna ruchomość w małych stawach
4. Przerwanie ścięgna lub mięśnia
5. Stopa końsko-szpotawa (talipes equinovarus)
6. Żylakowate poszerzenia żył w młodym wieku
7. Spontaniczna odma opłucnej albo krwiak opłucnej