Zagadnienia na zaliczenie w semestrze zimowym 2008/2009:
1 Państwa barbarzyńskie w V/ VI wieku
2 Powstanie i rozwój Islamu
3 Arabowie i ich państwo w VII – IX wieku
4 Renesans karoliński
5 Styl romański w sztuce i architekturze
6 Walka o inwestyturę
7 Styl gotycki w sztuce i architekturze
8 I wyprawa krzyżowa
9 Powstanie i rozwój imperium osmańskiego
10 IV wyprawa krzyżowa
11 Rekonkwista w Hiszpanii
12 Najważniejsze dzieła literatury średniowiecznej
13 Najpotężniejsze państwa włoskie XV wieku
14 Reformacja w Europie
15 Wojny włoskie
16 Francja w XVI wieku
17 Wojny religijne we Francji
18 Gospodarka Europy w XV/ XVI wieku
AKME rozpoczyna prace w centrum Wrocławia
AKME, firma archeologiczno – budowlana rozpoczyna kolejną fazę prac badawczych przy ul. Rynek 60 we Wrocławiu. Naukowcy spodziewają się tam odkryć kolejny interesujący rozdział historii miasta lokacyjnego z XIII wieku.
Pierwszy etap prac archeologicznych na tym terenie przeprowadzono półtora roku temu. Wówczas na parceli przy ul. Rynek 60 archeolodzy z wrocławskiej firmy AKME znaleźli ślady po budynkach gospodarczych z przełomu XV i XVI wieku oraz częściowo rozebrany średniowieczny piec Hypocaustum z niespotykanymi, jak dotąd we Wrocławiu kamiennymi płytami. Teraz spodziewają się dalszych, równie ciekawych odkryć. – Ze względu na położenie terenu wśród zabudowy staromiejskiej, w pierwszym etapie prac nie mogliśmy się dostać do najstarszych warstw archeologicznych – wyjaśnia dr Aleksander Limisiewicz, archeolog i prezes firmy AKME. Jak dodaje, zbadane piwnice tej jednej z najstarszych wrocławskich kamienic świadczą o jej XIII-wiecznym pochodzeniu, a dwa znajdujące się tam bardzo tajemnicze, zamurowane dziś wejścia wiodły na ówczesny Rynek, którego poziom podniósł się od tego czasu o prawie 4 metry. – Podejrzewamy, że badana działka w przeszłości mogła należeć do wójta. Teraz mamy szansę to sprawdzić – wyjaśnia dr Limisiewicz. W okresie lokacji miast wójt był dziedzicznym urzędnikiem, stojącym na czele miasta lub gminy miejskiej. Reprezentował w mieście interesy księcia. Miał liczne i dochodowe przywileje, w tym posiadał wiele parceli w mieście. W późniejszym czasie zastąpiła go Rada Miejska.
Ponadto badany przez AKME teren to jedyna przy wrocławskim rynku działka, która nie zmieniła swojej pierwotnej wielkości. – Jest to tzw. działka pełnokuryjna, czyli pełnowymiarowa o wymiarach 60 x 120 stóp, tzn. 18,78 x 37,56 metrów. Była ona tym bardziej cenna dla właścicieli, że znajdowała się na rogu kwartału zabudowy. To dawało handlarzom możliwość prowadzenia sklepu z dwóch stron kamienicy i rozwiązywało problemy komunikacyjne – dodaje dr Aleksander Limisiewicz.
Prace archeologiczne na działce przy ul. Rynek 60 prowadzone są przez AKME na zlecenie firmy Gant Development i potrwają około pół miesiąca. Badania te stanowią dla archeologów duże wyzwanie organizacyjne m.in. ze względu na lokalizację inwestycji w samym sercu staromiejskiej zabudowy, objętej ochroną konserwatora zabytków. Firma AKME ma jednak bogate doświadczenie w tego rodzaju badaniach w centrach miast. Specjaliści z AKME odpowiedzialni byli m.in. za prace archeologiczne przy ulicach: Rynek, Igielna, Bernardyńska, Więzienna, Uniwersytecka, Szewska, Oławska i Kazimierza Wielkiego we Wrocławiu. Ulice wrocławskiego Starego Miasta kryją wiele skarbów. Do najważniejszych znalezionych przez AKME należą m.in. tłok pieczętny Henryka IV Probusa z XIII wieku i fragmenty rytualnej rzeźni żydowskiej z XIV wieku.
Kompleksowe badania całych kwartałów oraz wszystkich parceli przyrynkowych firma AKME prowadziła również na Starym Mieście w Głogowie. Były to jedne z największych prac badawczych w Polsce, porównywalne jedynie z badaniami powojennymi Warszawy, Elbląga i Kołobrzegu.
Data publikacji: 2008-09-15

[WROCŁAW]

Lofty, galerie i pracownie artystyczne

Dorota Kaczyńska 24-08-2008, ostatnia aktualizacja 24-08-2008 10:56

W przypadku rewitalizacji starych budynków fabrycznych, bardziej opłaca się inwestować w działalność usługowo-handlową niż w apartamenty

Deweloperzy przekształcają stare zakłady przemysłowe w apartamentowce czy powierzchnię komercyjną głównie w dużych aglomeracjach oraz miejscowościach do nich przylegających.

– Inwestycje te są jednak bardzo kapitałochłonne ze względu na znaczny stopień dewastacji budynków – twierdzą pośrednicy z Ober-Haus.

Wrocław

W ubiegłym roku spółka Clairmont Global, joint venture dwóch amerykańskich partnerów The Hanover Company i MetLife Insurance Company, zakupiła Browar Piastowski. Zamierza stworzyć osiedle mieszkaniowe z częścią handlowo-usługową, przy jednoczesnym zachowaniu XIX-wiecznej architektury przemysłowej browaru. Przebudowa rusza jeszcze tym roku. Natomiast Wings Properties zmierza oddać Spichlerz, hotel apartamentowiec w odrestaurowanej XVI-wiecznej budowli.

Największą zaś obecnie realizowaną inwestycją jest rewitalizacja i rozbudowa Renomy – domu handlowego działającego we Wrocławiu od 1930 r. Inwestycja obejmuje renowację zabytkowego budynku oraz jego rozbudowę, po której centrum zyska prawie 100 tys. mkw. powierzchni całkowitej. Będzie gotowe w przyszłym roku.

Realizowane są również pojedyncze, mniejsze projekty głównie w okolicy Starego Miasta. Na przykład Verity Development odnawia kamienicę przy ul. Rzeźniczej, natomiast Ghelamco Poland przejęła kamienicę z początku ub. wieku przy ul. Matejki.

– Deweloperzy chcą uczestniczyć w projektach związanych z rewitalizacją terenów nad Odrą, albowiem upatrują w tym szansę przywrócenia jej dawnej funkcji – jako rejonu tętniącego życiem, pełnego sklepów, kafejek i restauracji – mówi Iwona Żupańska z Ober-Haus.

Rzeczpospolita

http://www.rp.pl/artykul/8,180938_Lofty ... yczne.html
Odkryli renesansowe mury na placem Wolności

Magda Nogaj 2008-06-09, ostatnia aktualizacja 2008-06-09 20:25

Fragmenty miejskich murów obronnych z XVI wieku odkryli archeolodzy na pl. Wolności, gdzie powstanie Narodowe Forum Muzyki. Znaleźli też zabawki dawnych mieszczan, ich narzędzia i sztućce

Ceglane mury wyłoniły się spod ziemi po tym, jak robotnicy zdjęli kostkę brukową, po której wzdłuż placu jeszcze niedawno jeździły auta. Niestety, wrocławianie nie zobaczą znaleziska, bo teren budowy jest ogrodzony. Prawdopodobnie fortyfikacja zostanie też wkrótce rozebrana - po tym, jak dokładnie opiszą ją i zbadają archeolodzy.

- Wspaniale jest zobaczyć, jak wyglądają takie renesansowe mury - mówi Maciej Krzywka, archeolog z firmy Akme, która prowadzi prace na pl. Wolności. - To bardzo ciekawa konstrukcja. Najpierw budowano równolegle dwie ściany z cegieł, łączono je kotwami, następnie wlewano do środka zaprawę. Było to ekonomiczne i bardzo trwałe.

Znalezisko jest cenne, bo od 1807 r. zaczęto stopniowo rozbierać fortyfikacje miejskie. Był to jeden z warunków pokoju, gdy do Wrocławia wkroczyły wojska napoleońskie. To, co się zachowało do dzisiaj na pl. Wolności, jest w dość kiepskim stanie. Część murów np. wyburzono, by położyć rurę kanalizacyjną.

Ciekawe są też znaleziska, które archeolodzy odkryli w miejscu, gdzie przed wiekami była fosa. Dawni wrocławianie wyrzucali do niej wszystko, co wydawało im się niepotrzebne. - Jeszcze dziś czuć tu zapach wilgoci, śmieci i odchodów - mówi Krzywka. Dawna fosa kryła stare grzebienie, buty, potłuczone naczynia, ale też ozdoby, sztućce i monety. Archeolodzy znaleźli też wystrugane z drewna zabawki, konika i psa, którymi bawiły się dzieci. - Dawni wrocławianie chyba lubili hazard. Wykopaliśmy kostki i cały worek kulek do gry oraz pionki - mówi Krzywka.

Odkrycie nie opóźni budowy Narodowego Forum Muzyki, bo już wcześniej spodziewano się, że prace archeologiczne będą w tym miejscu bardzo owocne.


Źródło: Gazeta Wyborcza Wrocław

http://miasta.gazeta.pl/wroclaw/1,35751 ... nosci.html
Zbadają cmentarz pod przyszłą autostradą

Patryk W. Młynek 2008-05-13, ostatnia aktualizacja 2008-05-13 16:41

Przez starą ewangelicką nekropolię na Żernikach ma przebiegać Autostradowa Obwodnica Wrocławia. Wcześniej jednak prześwietlą go naukowcy

Jestem ogromnie ciekaw, co tam się znajduje - mówi Marek Burak, dyrektor Biblioteki Politechniki Wrocławskiej i autor książki "Cmentarze dawnego Wrocławia". - W archiwach miejskich jest bardzo mało informacji na temat tego cmentarza. Poza planem pokazującym układ grobów, naukowcy nie mają wiele materiału do dyspozycji, dlatego każde kolejne źródło, które pomoże poznać historię tego miejsca, jest niezwykle cenne.

Cmentarz przy ul. Szczecińskiej to pozostałości po dawnym ewangelickim cmentarzu na Żernikach. W chwili jego powstawania Żerniki nie były częścią Wrocławia. Do miasta przyłączono je dopiero w 1928 roku. Według naukowców pierwsze pochówki odbywały się tu w XIX w. (nowo założony cmentarz poświęcono w 1844 roku). Wcześniej okoliczni ewangelicy grzebali swoich zmarłych na katolickim cmentarzu w Ołtaszynie.

Na terenie cmentarza nie było kaplicy ani na domu pogrzebowego. Tuż przed wybuchem wojny posadzono ciąg drzew przy alejce dzielącej nekropolię na dwie części. Prawdopodobnie w 1943 roku odbył się tu ostatni pogrzeb. - Będziemy chcieli odzyskać nagrobki, a właściwie ich części, bo zachowane po wojnie płyty były często szabrowane - mówi Aleksander Limisiewicz, archeolog i prezes Akme. - Potem planujemy odsłaniać pochówki.

Co spodziewają znaleźć naukowcy? - Prowadziliśmy podobne prace przy pl. Czystym pod rozbudowę Renomy - mówi Limisiewicz. - Tamtejszy ewangelicki cmentarz, który funkcjonował od XVI do końca XVIII wieku, powiedział nam wiele o specyfice życia w tych czasach. Ludzi chowano, chcąc podkreślić kim byli za życia, np. gospodynie domowe miały przy sobie pęki kluczy, krawcowe nożyczki, a mężczyźni - sprzęty rzemieślnicze.

Na Żernikach prace mają ruszyć w piątek. Archeolodzy mają na nie czas dwa i pół miesiąca. Będą mogli zbadać teren obejmujący około pół hektara powierzchni. Po wyciagnięciu szczątków zostaną one zbadane przez antropologa i powtórnie pochowane, prawdopodobnie na innym cmentarzu ewangelickim.


Źródło: Gazeta Wyborcza Wrocław

http://miasta.gazeta.pl/wroclaw/1,35751,5208089.html
Apetyt na jelenie

Od wiosny do końca września w jeleniogórskich sklepach, restauracjach i pensjonatach będziemy mogli regulować rachunki... jeleniami. Lokalna waluta o takiej nazwie ma być wabikiem na turystów i sposobem na promocje miasta.

Do obiegu trafi 20 tysięcy monet o nominale 4 jeleni. Na jelenie mają już apetyt kolekcjonerzy z całej Polski. 4 jelenie to równowartość 4 złotych.

Do tej pory państwowa mennica zwykła wydawać jedynie okolicznościowe, limitowane edycje złotówek. Doczekała się ich Legnica.

Już raz w XVI wieku Jelenia Góra wprowadziła własną walutę. Teraz miasta robią to coraz chętniej. Pierwsza w Polsce była gmina Jurata.

Pieniądze szybko zyskują na wartości. Wydane rok temu wrocławskie grajcary kosztowały 90 złotych. Teraz warte są ponad tysiąc. Jelenie będą w obiegu do października.

Reporter: Andrzej Jóźwik

http://ww6.tvp.pl/1692,20080122643676.strona
Lwówek Śląski / Dworek sprzedany

Za zabytek w Maciejowcu gmina uzyskała 218 tysięcy złotych
Gmina Lubomierz sprzedała wreszcie dworek znajdujący się we wsi Maciejowiec, nieopodal Jeziora Pilchowickiego. Nie wiadomo jednak, w jaki sposób dworek zostanie zagospodarowany

Dworek po raz pierwszy gmina chciała sprzedać już na początku lat 80. Przez kilka lat o przejęcie dworku starał się jeden z lokalnych przedsiębiorców. Gdy w końcu wygrał przetarg, okazało się, że biznesmen nie ma pieniędzy. Kolejne przetargi również nie przyniosły rozstrzygnięcia, więc gmina postanowiła w 2000 roku wydzierżawić obiekt Fundacji Karkonoskiej.
– Fundacja nie prowadziła tam prawie żadnej działalności, a obiekt wciąż popadał w ruinę. Dlatego postanowiliśmy wypowiedzieć umowę – wpomina Anna Chorążyczewska z urzędu gminy.
Były z tym kłopoty, aż sprawa oparła się o sąd. Dworek wrócił do gminy na początku ubiegłego roku. Po raz kolejny postanowiono go sprzedać. Rozpisano przetarg. Było wielu chętnych do kupna obiektu, jednak z uwagi na fakt, że obok jest niewiele gruntu, potencjalni nowi właściciele rezygnowali. Poza tym wszelkie prace remontowe w dworku muszą być wykonywane w porozumieniu z konserwatorem zabytków. Gdyby nie to, że dokoła jest niewiele wolnego gruntu, to dworek nadawałby się na stworzenie w nim ośrodka wypoczynkowego.
Ostatecznie do przetargu stanęło dwóch oferentów. Wygrał przedsiębiorca z Opola, który zaproponował kwotę 179 tys. złotych (jedynie kilka tysięcy wyższą od oszacowanej wartości). Jego konkretne plany związane z tym obiektem będą znane w najbliższych tygodniach.
– Być może w lutym podpiszemy akt notarialny. Do wylicytowanej ceny dojdzie jeszcze podatek VAT, 22 procent – informuje Chorążyczewska. Będzie to w sumie 218 tys. zł.

historia dworku
Budynek dworku ma bogatą historię. Powstawał w latach 1627-32 roku w miejscu, w którym wcześniej była jeszcze starsza budowla pochodząca z II połowy XVI wieku. Dwór był restaurowany w roku 1652 i remontowany w 1952 i 1999 roku. Jest to o tyle ciekawe, że od czasów wojny obiekt jest nieużytkowany. Jest jednym z niewielu na Dolnym Śląsku, stanowiącym przykład architektury renesansowej. W skrzydle wschodnim, od strony dziedzińca, zachował się piękny portal. Również w murze kurtynowym umieszczono portal ozdobiony tarczami herbowymi, a na pierwszym piętrze widnieją fragmenty drewnianego, malowanego stropu.

Mariusz Junik - POLSKA Gazeta Wrocławska


Dworek w Maciejowcu został sprzedany przedsiębiorcy z Opola. Na razie nie wiadomo jakie są plany nowego właściciela. Fot. Janusz Kuliński

http://lwowekslaski.naszemiasto.pl/wyda ... 10188.html
Naukowcy znaleźli ślady nieznanej budowli. Stare kafle zmienią historię Karkonoszy


W górach archeolodzy natrafili na pozostałości zamku sprzed kilkuset lat. To najwyżej położona warownia w Polsce. Dotychczas o tajemniczej budowli, nazywanej Pańskim Domem, mówiły jedynie legendy, przytaczane w XIX-wiecznych niemieckich przewodnikach turystycznych.
Do niedawna naukowcy sądzili, że przed wojną trzydziestoletnią wyżej położone partie Karkonoszy były zupełnym bezludziem. Uważali, że zapuszczali się tam jedynie poszukiwacze złota i szlachetnych kamieni oraz tzw. kurzacy, wypalający węgiel drzewny. Według wcześniejszych teorii, pierwsi osadnicy pojawili się wysoko w górach dopiero w XVII wieku, kiedy to mieszkańcy, w obawie przed oddziałami wojskowymi grasującymi w Kotlinie Jeleniogórskiej, chronili się na grzbiecie Karkonoszy.
Hipotezy te obaliła ekspedycja archeologów z Muzeum Karkonoskiego.
W dolinie Pląsawy powyżej Karpacza odnaleźli pozostałości dawnej budowli.
- To teren bardzo niedostępny, porośnięty krzakami i jagodzinami. Zanim znaleźliśmy to miejsce, błądziliśmy przez kilka godzin - mówi Tomasz Miszczyk, archeolog.
Zgodę na eksplorację musieli wydać przyrodnicy, ponieważ wykopaliska prowadzono w Karkonoskim Parku Narodowym. Prace sfinansował urząd marszałkowski, który dał na ten cel ze swojego budżetu pięć tysięcy złotych.
W wykopie naukowcy odnaleźli szczątki kafli piecowych sprzed kilkuset lat.
- Z Księżyca nie spadły. Takie kafle znajdowały się w zamkach, siedzibach książęcych lub w domach bogatych mieszczan - mówi archeolog Stanisław Wilk.
Na glinianych skorupach zachowały się ornamenty roślinne, widać postać szlachcica oraz wizerunek orła, prawdopodobnie czeskiego. W domu prostego osadnika nie stawiano zwykle tak bogato zdobionego pieca.
- Nasze badania datują kafle na połowę XVI wieku. Z tego okresu pochodziła też pewnie budowla, w której znajdowały się piece - mówi Tomasz Miszczyk.
Legendy przytaczane w niemieckich XIX-wiecznych przewodnikach mówią o istnieniu w tym miejscu zamku. Jeszcze starszego niż znalezione kafle, bo pochodzącego z XIV wieku. Jeleniogórscy archeolodzy chcą poszukać także śladów z tego okresu. W tym roku jest to już niemożliwe, bo w górach leży śnieg. Ale zapowiadają, że wrócą w Karkonosze. Prawdopodobnie kolejna ekspedycja wyruszy w czerwcu przyszłego roku.

Rafał Święcki - Słowo Polskie Gazeta Wrocławska

http://walbrzych.naszemiasto.pl/wydarzenia/783052.html
Wings Development stawia na Wrocław

15.10.2007 12:39 poniedziałek


Po Warszawie i Krakowie inwestycje spółki Wings Development wkraczają do Wrocławia. Jak przyznają przedstawiciele firmy, atrakcyjność inwestycyjna, dynamiczny wizerunek miasta i przyjazne nastawienie władz lokalnych, przyciągnęły do stolicy Dolnego Śląska ogromny kapitał inwestycyjny.

Raporty ekonomiczne jednoznacznie wskazują, że Polska nie jest dla zagranicznych inwestorów jedynie przystawką, ale pod względem wielu wskaźników stała się znakomitym daniem głównym. W Europejskim Sondażu Atrakcyjności na rok 2007, przeprowadzonym i opracowanym przez firmę Ernst&Young ( Ernst&Young European Attractiveness Survey), Polska wypada znakomicie. Spośród krajów Europejskich znalazła się w 2006 roku na szóstym miejscu pod względem liczby ulokowanych inwestycji zagranicznych, ustępując jedynie pięciu największym państwom Starej Unii i zostając liderem w Europie Środkowo-Wschodniej. W roku 2006 najwięcej nowych miejsc pracy powstało właśnie w Polsce (31 115), prawie o trzy tysiące więcej niż w drugiej w kolejności Wielkiej Brytanii.

Co znamienne, poszerza się charakter zagranicznych projektów wkraczających do Polski. Oprócz dużych i średnich inwestycji przemysłowych i technologicznych, dla europejskiego i światowego biznesu, jako coraz bardziej atrakcyjny jawi się polski rynek nieruchomości. Gazetki pokładowe dla podróżujących samolotami z, i do Polski obcokrajowców wychwalają dynamiczny polski rynek i zachęcają do zakupu nieruchomości w Krakowie, Gdańsku czy Wrocławiu, a branżowe media rozpisują się nad atrakcyjnością takich inwestycji. W Polsce w dalszym ciągu istnieje bardzo obiecująca nisza rynkowa, będąca wynikiem rosnącego zapotrzebowania na ekskluzywne i nowoczesne lokale o charakterze mieszkalnym i komercyjnym.

Na reakcję zagranicznych inwestorów nie trzeba było długo czekać. Wielu z nich bardzo dobrze odczytało aktualne tendencje na rynku nieruchomości, doceniając potencjał już nie tylko Warszawy i Krakowa, ale i innych miast. – Od dwóch lat zauważalna jest tendencja do lokowania inwestycji także w Gdańsku i Wrocławiu, czy Poznaniu, przy czym wrocławski rynek ma przed sobą szybki wzrost liczby nowych luksusowych lokali, co wynika ze spodziewanego rozwoju, jako konsekwencji wielu inwestycji zagranicznych w regionie - podkreśla Paweł Sztejter, analityk rynku nieruchomości z Reas Konsulting. Opinię tę potwierdza Marcin Trzciński, Sales Manager z Wings Development - Po budowie obiektów w Warszawie i Krakowie wkraczamy do Wrocławia. Zakładamy, że to właśnie stolica Dolnego Śląska stanie się dla nas priorytetem inwestycyjnym. Nie bez znaczenia jest przyjazne nastawienie i bardzo dobra współpraca z władzami Wrocławia, a także atrakcyjny wizerunek miasta z ambicjami na miarę XX! wieku.

Wejście spółki Wings na Wrocławski rynek zapowiada się bardzo mocnymi akcentami. Obok luksusowego kompleksu komercyjno-apartamentowego Angel Wings, spółka jako Wings Properties zbuduje także prestiżowy Hotel Hilton Wrocław i Spichlerz- hotel-apartamentowiec, umiejscowiony w historycznym centrum miasta w odrestaurowanej XVI wiecznej budowli.

http://www.inwestycje.pl/nieruchomosci/ ... 172;0.html
Mówi się, że wieżowce to wynalazek XX wieku. Tymczasem w Jemenie istnieje blokowisko, które historią sięga czasów Chrystusa. Większość budynków (...) została wzniesiona w XVI wieku, a niektóre z nich mają po 8-9 pięter.

Źródło: http://www.wykop.pl/link/26232/shibam-yemen
Ratusz będzie wyremontowany

7 sierpnia 2007r. godz. 22:21


Zabytkowy ratusz we Lwówku Śląskim ma szanse stać się jednym z najpiękniejszych w regionie. Na drodze stoją jednak protestujący.

Lwówek Śląski to jedno z najstarszych miast na Dolnym Śląsku, bogate w zabytki - doskonale zachowane mury obronne z wieżami, kościoły. Do niedawna mógł się także szczycić przypuszczalnie najstarszym browarem w Polsce.

Mimo zniszczeń II wojny światowej zachował się ratusz z początku XVI wieku. Brak remontów oraz sam czas spowodował, ze budowla niszczała. Dopiero w ostatnich latach dokonano gruntownego remontu dachu.

W najbliższym czasie lwówecki ratusz być może będzie miał szansę stać się jednym z piękniejszych w regionie. Gotowy jest już projekt remontu elewacji budynku. Odpowiednio dobrane kolory i odcienie spowodują, iż budynek doskonale będzie się prezentował i przyciągał oko turystów odwiedzających miasto.

Niestety projekt remontu i przywrócenia własciwego wyglądu miejskiemu ratuszowi spotkał się z protestem kilkunastu osób, którym nie podoba się zaproponowana kolorystyka. Wkrótce przekonamy się czy polska skłonność do protestu będzie ważniejsza niż remont niszczejącego budynku.

(Bolec.Info)



http://www.bolec.info/index.php?op=informacje&news=2243
Szkoła, co czyniła z wrocławian poetów

Beata Maciejewska 2007-06-08, ostatnia aktualizacja 2007-06-08 20:23


Archeolodzy odkryli renesansowe mury gimnazjum św. Elżbiety. To najsławniejsza szkoła Wrocławia. Jej wychowankowie studiowali na najlepszych europejskich uniwersytetach.


[u]Mury odsłonięto w piwnicy XIX-wiecznego zabytkowego budynku przy ul. św. Elżbiety 4 (dawna siedziba zamiejscowego ośrodka NSA, dziś własność prywatna). Będzie wkrótce remontowany, więc przed wejściem budowlańców musieli zbadać go archeolodzy.


- Wiedzieliśmy oczywiście, że od XVI wieku stało tu sławne Elisabethanum, więc zakładaliśmy, że natrafimy na relikty szkoły. Jesteśmy jednak zaskoczeni grubością murów. Mają ponad metr szerokości. Budynek był wysoki, solidnie zbudowany, na potężnym fundamencie - opowiada archeolog Aleksander Limisiewicz z firmy Akme.

Szkoła została założona w 1293 roku jako szkoła miejska przy parafii św. Elżbiety i przez następnych siedem wieków istnienia kilkakrotnie zmieniała siedzibę. Odkryte mury pochodzą z drugiej połowy XVI wieku.

- Zaprawa cegieł jest ze stężonego granitu. Bardzo twarda. Weszła w użycie właśnie w drugiej połowie XVI wieku. Z dokumentów wiemy, że ok. 1560 roku zaczęto budowę nowego gmachu dla szkoły. Stanął na północ od kościoła, obok plebani. Miał trzy kondygnacje oraz stromy dach z dziewięcioma lukarnami i sygnaturką. Kronikarze uznali, że to symboliczny układ - "Apollo w otoczeniu dziewięciu muz". Odkryte przez nas mury to właśnie ślad po gimnazjum "apollińskim" - mówi dr Limisiewicz.

Dwa lata po rozpoczęciu budowy szkoła św. Elżbiety zyskała, jako pierwsza we Wrocławiu, status gimnazjum. Jej rektorem był wówczas Andreas Winkler, także założyciel miejskiej drukarni i zasłużony wydawca. Pod rządami Winklera osiągnęła taki poziom, że wypełniła dotkliwą dla miasta lukę, jaką był brak własnego uniwersytetu. Jego następca Petrus

Vincentius, przyjaciel sławnego humanisty Melanchtona, opracował "Ordunek szkolny" dla gimnazjum elżbietańskiego, który stał się podstawą usprawnienia nauczania i wychowania w innych szkołach Śląska.

- W Elisabethanum uczyła się cała elita Wrocławia. Po skończeniu gimnazjum wyruszali w akademicką podróż po najlepszych uniwersytetach Europy. Byli doskonale przygotowani. Mówiło się, że ta szkoła czyni z wrocławian poetów. Do jej wychowanków należeli m.in. Angelus Silesius i Christian Hoffmann von Hoffmannswaladau. Trzeba też dodać, że nawet biedni uczniowie mogli się tu uczyć, dzięki doskonale zorganizowanemu systemowi stypendialnemu - opowiada dr Piotr Oszczanowski, badający historię kościoła i szkoły św. Elżbiety.

Renesansowy budynek stał do 1835 roku, potem wybudowano na jego fundamentach nową klasycystyczną siedzibę. Na początku ubiegłego wieku Elisabethanum przeniosło się do gmachu przy dzisiejszej ul. J.W. Dawida (teraz siedziba Instytutów Pedagogiki i Psychologii UWr), a opuszczoną szkołę zajęła policja budowlana.

Po Elisabethanum zostały rysunki, epitafia profesorów w bazylice elżbietańskiej, pamięć o sławnych uczniach i mury odkryte przez archeologów. Konserwator miejski jeszcze nie wie, co z nimi zrobi. Czeka na zakończenie prac i wnioski archeologów.

- Chciałbym, żeby zostały zachowane i taki wniosek przekażę konserwatorowi - mówi dr Limisiewicz. - Proponujemy, żeby zaznaczyć ich przebieg w posadzce oraz tak je nadbudować, aby w ścianach widać było ich przebieg. Projektant zastanawia się też, jak zamarkować je światłem.


Źródło: Gazeta Wyborcza Wrocław


Mury gimnazjum miały ponad metr szerokości.

Źródło: Archiwum archeologiczne Akme
Zbiory specjalne pod dziurawym dachem
Tomasz Wysocki, pods
2007-04-25, ostatnia aktualizacja 2007-04-25 20:57
Bezcennym zbiorom Biblioteki na Piasku grozi zniszczenie. Od styczniowej wichury w dachu jest dziura wielkości pokoju, a pracownicy Uniwersytetu Wrocławskiego nawet nie wiedzą, kiedy zostanie załatana.
W barokowym budynku dawnego klasztoru Augustianów przechowywana jest najcenniejsza część uniwersyteckiego księgozbioru: ponad pół miliona starych druków, rękopisów, grafik, map, atlasów i judaiców. Najstarszy jest pochodzący z V wieku fragment "Kroniki" Euzebiusza w tłumaczeniu św. Hieronima. Na Piasku jest również kilkanaście kart dialogów papieża Grzegorza Wielkiego z VII wieku, XV-wieczna kopia dzieła Marca Polo i pierwszy druk z polskim tekstem z 1475 roku. To tu znajduje się najbogatszy w Polsce zbiór średniowiecznych rękopisów i tysiące polskich dokumentów historycznych z XVI wieku.

Dach budynku po raz ostatni był remontowany w latach 50. Po styczniowej wichurze została w nim dziura o powierzchni 15 metrów kwadratowych. Na zlecenie biblioteki firma dekarska przykryła ją grubą folią. Zabezpieczenie nie jest jednak szczelne, dlatego folia pokrywa też cały strych. Na wszelki wypadek także w położonych niżej magazynach przygotowane są jej płachty.

Dr Edyta Kotyńska, dyrektor Biblioteki Zbiorów Specjalnych, przyznaje, że z dachu lecą kolejne dachówki. Uspokaja jednak: - Stropy nie przeciekły, zbiory nie są zagrożone, więc nie musieliśmy ich przenosić.

- Dziura w dachu w budynku, gdzie przechowywane są rękopisy i starodruki, to sytuacja niedopuszczalna - uważa jednak Lucyna Knapczyk, wrocławska konserwatorka papieru i skóry. - Te zbiory nie muszą być zalane, wystarczy znaczny skok wilgotności w pomieszczeniu, żeby zostały zaatakowane przez zarodniki grzybów. A skutkiem może być nie tylko deformacja pergaminu, ale nawet zniszczenie książki.

Dlaczego w ciągu trzech miesięcy dach nie został naprawiony?

- Na remont potrzebujemy 1,6 mln zł - mówi Andrzej Orłowski, zastępca kanclerza uniwersytetu. Uczelnia nie chce jednak wydać własnych pieniędzy, więc stara się o wsparcie z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Andrzej Orłowski: - Już złożyliśmy wniosek o dofinansowanie. Dopiero gdy dostaniemy pieniądze, możemy ogłosić przetarg na remont dachu.

- Rozstrzygnięcie prośby Uniwersytetu Wrocławskiego potrwa jeszcze co najmniej dwa miesiące - mówi Ewa Kafarska z ministerstwa. Zastrzega też, że nie ma pewności, iż wrocławska uczelnia dostanie te pieniądze.

Co wtedy zrobi uniwersytet?

- Będziemy musieli zmienić plan remontów i kosztem innych prac znaleźć pieniądze na dach biblioteki - mówi Andrzej Orłowski. - Przed jesienią musimy się uporać z tym problemem. Następnej wichury ten dach nie przetrzyma.

Komentuje Agata Saraczyńska

Czekanie na deszcz, deszcz pieniędzy

Choć jako zapalony ogrodnik od tygodni czekam na deszcz, to chyba po raz pierwszy cieszę się, że mamy suszę. Przynajmniej nie pada na bezcenne zbiory, które przechowuje Biblioteka na Piasku.

Ale gdyby spadł deszcz, może ci, którym powierzono te skarby kultury, przestaliby czekać na złoty deszcz z ministerstwa i znaleźliby pieniądze na naprawę dachu. Nawet kosztem innych remontów.

Bo chyba żaden inny budynek uniwersytecki nie potrzebuje tak pilnej pomocy jak zabytkowa biblioteka

GW
Sensacyjne odkrycie w Bolesławcu

Prawdopodobnie trzeba będzie zweryfikować opinie historyków, datujących początki rozwoju ceramiki w mieście na XV lub XVI wiek.W trakcie przekopywania bolesławieckiego rynku ekipy budowlane wykopały niecodzienną ceramikę. Pochodzi z XII lub XIII wieku.

PRW
Nehrybka - (ok. XVI w.) — cerkiew unicka (1885 r.), dziś kościół; plebania z XIX wieku. Zespół dworski (2. połowa XIX wieku): dwór i zabudowania gospodarcze, fragment parku krajobrazowego. W pobliżu fort Nehrybka. Ziemia przemyska.

[za "Nasz Dziennik" - 04.12.2008]
Ciekawostka związana z Ustrzyckimi, raczej Ustrzycką:)

• Hotel BRISTOL od początku rywalizował z położonym naprzeciw hotelem Europejskim, zbudowanym prawie pół wieku wcześniej też przez Marconiego, ale Henryka, ojca Władysława, założyciela polskiej linii tej uzdolnionej włoskiej rodziny. Historia posesji, na której w latach 1899 – 1901 wzniesiono hotel BRISTOL sięga czasów odległych, kiedy prowadził tędy gościniec do średniowiecznej siedziby książąt mazowieckich.

W dokumentach z XV wieku istnieje wzmianka, że przy tym gościńcu nazwanym Drogą Czerską a w czasach późniejszych Krakowskim Przedmieściem znajdował się cmentarz żydowski. Ale już pod koniec XVI wieku stał w tym miejscu dwór Andrzeja Czarneckiego, wielkiego miłośnika koni.

W 1694 roku, drogą kupna, posiadłości nabył kasztelan wileński książę Kazimierz Czartoryski. W tym czasie przed pałacem znajdował się wspaniały ogród w stylu francuskim. Następnie posiadłość przechodziła drogą powiązań rodzinnych, poprzez posagi w ręce marszałka Stanisława Lubomirskiego, ponownie rodziny książąt Czartoryskich i hrabiego Ignacego Potockiego. Potoccy odsprzedali w 1802 roku pałac hr. Rafałowi Tarnowskiemu i jego małżonce Urszuli z Ustrzyckich. Szczególnie dzięki troskliwości i inwencji tej ostatniej, po wielu latach upadku, pałac dostał się w dobre ręce.
Kur Księcia Radziwiłła
Dzisiejszy gmach poczty naprzeciwko kościoła św. Jana w XVI wieku był własnością Radziwiłłów, książąt na Ołyce i Nieświeżu. Radziwiłłowie porzucili wyznanie katolickie i przyjęli naukę Kalwina, którego stali się gorliwymi adeptami. Szczególniej zasłynął w walce z katolicyzmem Mikołaj Radziwiłł Czarny, wojewoda wileński. Gnębił katolików, bezcześcił świątynie katolickie, napadał zbrojno na kondukty pogrzebowe i nawet dla większego pohańbienia kościoła św. Jana, kazał u ścian jego składać kupy nawozu, a przed głównymi drzwiami wystawił szubienicę. W pałacu swoim wojewoda urządził zbór, w którym odprawiano nabożeństwa kalwińskie. Po śmierci wojewody pałac odziedziczyli czterej jego synowie, którzy, idąc w ślady ojca, nie szczędzili szykan katolikom. Raz w Wielki Piątek, gdy cała ludność katolicka sucho pościła, umartwiała się i modliła się u grobu Chrystusa w kościele św. Jana, Radziwiłłowie wyprawili w swym pałacu bankiet, sprosiwszy nań mnóstwo gości - współwyznawców. Wina i miody lały się strumieniem, stoły uginały się od mięsiw i ciast rozmaitego rodzaju. Gwar, śmiechy i pieśni rozlegały się w obszernych komnatach, a gospodarze i goście wysadzali się w dowcipach i drwinach z obrzędów kościoła katolickiego i z przestrzeganego przez katolików postu. Posługacze wnieśli i ustawili na stołach srebrne półmiski z pieczonym ptactwem. Były tu bażanty, paw z rozpuszczonym, mieniącym się barwami ogonem oraz kur w upierzeniu tak kunsztownie odtworzonym, iż sprawiał wrażenie żywego ptaka, toteż goście głośnymi okrzykami powitali to arcydzieło, sławiąc talent kuchmistrza, a książę Mikołaj Radziwiłł, najstarszy syn wojewody, zawołał: - Witamy cię, kapłonie! Wszak nie jesteś papistą i katolikiem, skoroś w wielki piątek zawitał na stół Radziwiłłów! Ledwie to wyrzekł, gdy kur poruszył się na półmisku, stanął na nogach, zatrzepotał skrzydłami i podniósłszy głowę i rozwarłszy dziób - zapiał. Przerażenie ogarnęło ucztujących. Porwali się od stoków biesiadnych i w popłochu tłumnie do drzwi się rzucili. Zdarzenie to wywarło na księciu Mikołaju tak silne wrażenie, iż niebawem nawrócił się. Za przykładem starszego poszli młodsi bracia: Jerzy, Albert i Stanisław Radziwiłłowie i z prześladowców kościoła stali się gorliwymi katolikami, a Jerzy nawet zasłynął jako biskup wileński, kardynał i kandydat do tronu papieskiego. Od jego to godności kardynalskiej pałac Radziwiłłowski odtąd zwał się "Kardynalią".Źródło:Zahorski Władysław Podania i legendy Wileńskie

Dwór Wierzyńskich w Sosnowicy
Dzieje Sosnowicy i Wierzyńskich.
Wieś Sosnowica rozwinęła się prawdopodobnie z pierwotnej osady puszczańskiej. Już w XV w. była gniazdem rodowym Sosnowskich pieczętujących się herbem Nałęcz. Istniejące dokumenty źródłowe związane z członkami tego rodu występują w związku z procesami jakie między sobą prowadzili.
Do znaczących godności publicznych doszli Iwaszko Sosnowski syn Stańki który w latach 1504-1507 i 1533-1545 był chełmskim biskupem obrządku wschodniego. W 1639 otrzymał on nowo zbudowany dwór w Sosnowicy. Jego brat Grzegorz Sosnowski przeszedł na katolicyzm i w 1520r. został kanonikiem chełmskim.
Przynależne mu dobra odkupili w połowie XV w. Wierzyńscy.
W następnych latach ziemie te ulegały dalszemu rozdrobnieniu pomiędzy kolejnych potomków rodu Sosnowskich i Wierzyńskich. Swoje udziały mieli oni zarówno w Sosnowicy jak w pobliskich wsiach Orzechowie, Turnie, Górkach i Olchówce. W tym czasie miejscowości te administracyjnie należały do województwa ruskiego i Ziemi Chełmskiej. Z tego też powodu w XV i XVI w. uformowała się na tym terenie sieć parafialna kościoła prawosławnego. Prawdopodobnie w połowie XVI w. istniała w Sosnowicy cerkiew. Na uwagę zasługuje fakt, że w późniejszym okresie ludność prawosławna niemal w całości przeszła na grekokatolicyzm. Z dokumentów lustracyjnych Ziemi Chełmskiej z 1564r. wynika że Sosnowica należała do parafii rzymskokatolickiej z siedzibą w Sawinie.
Wiek siedemnasty
to okres dalszego podziału dóbr Sosnowskich. Oprócz Sosnowskich i Wierzyńskich nowymi właścicielami stają się Stoińscy, Lebkowscy i Bychawscy. Jednak znaczne udziały są w posiadaniu braci Pawła, Oktawiana i Krzysztofa Sosnowskich. W literaturze przedmiotu znajdujemy informacje że na terenie wsi Sosnowica istniało kilka dworów Sosnowskich, dwór Wierzyńskich i być może Stoińskich.
Wiek osiemnasty
W XVIII wieku ponownie następuje scalenie majątku podzielonego na wiele części. Większość dóbr Sosnowickich przechodzi w ręce Marcina - syna Oktawiana i Katarzyny Sosnowskich. Marcin Sosnowski rotmistrz a następnie pułkownik wojsk JKMw Ks. Litewskiego ożeniony z Teofilą z Kruszyńskich, był człowiekiem zamożnym. Prawdopodobnie w 1723r. przebudował wcześniej istniejący lub zbudował nowy dwór. Zmarł w 1731r. a zarządzanie majątkiem przejęła wdowa. Ich synem był Józef Sosnowski pisarz wielki litewski który odziedziczył majątek po rodzicach i dążył do jego powiększenia odkupując grunty od poprzednich właścicieli . Sosnowski stał się również właścicielem posiadłości należącej do rodu Wierzyńskich a położonej w Sosnowicy - lasku.
Więcej!!!
http://sosnowica.ovh.org/index.html
Niewątpliwie Sosnowica była gniazdem rodzinnym Wierzyńskich. Czy są Ich potomkowie !! Zachęcam Ich do dopisania
historii rodu.
Inne osoby - oczywiście - napisz, zaproponuj tutaj - zrobimy może potem kolejną ankietę

a co do okropieństw.... myślę że są dwa aspekty tej sprawy...

WSZYSCY bez wyjątku jesteśmy winni różnych okropieństw. Nie ma ludzi nie-słabych. Każdy ulega jakimś grzeszkom. Jan Paweł II też miał słabości i zapewne niejeden grzech. Św. Augustyn był nawet manihejczykiem, a bł. Barłomiej Longo nawet kapłanem satanistycznym. - to pierwsza sprawa.

A druga - absolutnie należy rozważać czyjeś świństwo w kategoriach historii. Nie możemy mówić np. "Inkwizycja był niehumanitarna" - odnosząc ją do naszych czasów. Możemy powiedzieć "czasy inkwizycji w naszym pojęciu były niehumanitarne, ale Inkwizycja na ich tle była najbardziej humanitarna". To samo się tyczy Kazimierza Wielkiego. Trzeba pamiętać że jeszcze w XVI wieku za złodziejstwo karano ucięciem ręki, a osobę obcującą z kozą skazywano na śmierć (kozę również). W XVII wieku w Strasbourgu było 16 rodzajów tortur na wymuszanie zeznań - a były to jeden z najłagodniejszych sądów. Żaden sąd nie uznawał wówczas konieczności obrońcy dla oskarżonego, (wprowadziła to dopiero właśnie Inkwizycja - jak też wiele innych modyfikacji dzisiaj uznawanych za prawa człowieka). W tej perspektywie Kazimierz Wielki i jego obskurne czyny wcale nie są takie obskurne.
Może zainteresuje to Goyżewskich , Gojżewskich!!!!
Czy nazwisko Goyżewski, Gojżewski miało taki początek?

‼Zachował się inwentarz z 1599 roku jednej z najdalej położonych na wschód od obecnego terytorium litewskiego miejscowości na -iszki: Wasiszki pod Iwieńcem, na terenie powiatu mińskiego. Zawiera on ‼Spisanie poddanych do tegoż imienia [majętności] Wasiskiego należących", zamieszkałych we wsiach: Janczycy, Gojży, Tukoły, Porosiejki i Turki albo Tolkany. W Janczycach na 8 gospodarzy dwóch ma nazwiska litewskie: Aleksiej Butrymowicz i Jakub Szykucis, trzej mają imiona katolickie Maciej, Marcin (2); Mikołaj i Michajło są imionami właściwymi obu obrządkom, Ławryn również. W siole mieszkali Jurko Gogoisz, Pietr Goiż (od tego imienia wzięła pewnie nazwę wieś), dwaj pozostali Stanisław Stuliak i Pawluk Ruliak, pierwszy na pewno katolik, gdyż imię nosi czysto polskie144. W siole Tukoły na trzech wieśniaków jeden Marcin Goiż daje się określić jako katolik (Marcin) i Litwin (Goiż). W siole Porosiejki były dwa dymy. Tomasz Porosiejk (od niego nazwa wsi) oraz Łukasz (a nie z ruska: Łuka) Linko są katolikami, na co wskazują ich imiona. Tamtejszy wójt zwał się Jurguć Kamienski145 i był, sądząc z imienia (zeslawizowane: Jurgutis), z pochodzenia również Litwinem. Nazwa wsi Tolkany odpowiada litewskiej nazwie Talkoniai. Te drobne szczegóły świadczą, że w okolicy Iwieńca i Kamienia, gdzie przed połową XVI wieku istniały parafie katolickie, mieszkała ludność litewska”.
http://209.85.129.132/search?q=cache:a8 ... =firefox-a
Max Von Sydow i Pete Postlethwaite dołączyli do obsady obrazu, którego głównym bohaterem będzie Salomon Kane, bohater powołany do życia przez autora "Conana Barbarzyńcy" Roberta E. Howarda.

Gwiazdą filmu, którego tytuł brzmiał będzie po prostu "Salomon Kane", jest James Purefoy, a kontrakty na role w filmie podpisali ostatnio także: Rachel Hurd-Wood ("Pachnidło"), Alice Krige ("Silent Hill") oraz Mackenzie Crook (seria "Piraci z Karaibów"). Za produkcję filmu odpowiadać będzie Samuel Hadida, a jego reżyserię powierzono Michaelowi J. Bassettowi, który jest także autorem scenariusza. Zdjęcia rozpoczną się w tym miesiącu i realizowane będą w Pradze.

Solomon Kane "narodził się" w 1928 roku. Bohater ten znacznie różni się od pozostałych bohaterów Howarda, którzy są umięśnionymi, skorymi do bójki, wojowniczymi poszukiwaczami przygód. Po pierwsze Kane to angielski purytanin żyjący pod koniec XVI wieku, człowiek posępny, szorstki w obyciu, surowy i zasadniczy, którym kieruje potrzeba wędrowania, poszukiwania niebezpieczeństw i naprawiania zła. W opowieściach o nim, które nierzadko dzieją się w Europie i Afryce, Kane przeżywa ociekające krwią przygody i zwycięża nadnaturalnych wrogów.

źródło: http://www.stopklatka.pl
Kofeina jest otrzymywana z krzewu o przyjaznej nazwie Coffea arabica. Znana od wieków jest przysmakiem na stołach elit ale także przeciętnych obywateli. W Polsce najczęściej spotykana w postaci kawy tzw. zalewajki lub granulowanej. Nie wszyscy jednak wiedzą, że owa kofeina pozyskiwana jest np. z: liści herbaty, nasion kakaowca czy też guarany.

Spożywamy ją zatem w kawie, herbacie, coli, napojach energetycznych typu RedBull, Tiger oraz czekoladzie, a także jogurtach i cukierkach. Jest naszą codziennością. Kawa mielona i przygotowywana w ekspresie czy też parzona, niekiedy z automatu – to powszechne i łatwo dostępne na każdym kroku źródła kofeiny. To napój sporządzany z palonych, a następnie zmielonych lub poddanych instantyzacji ziaren kawowca, zwykle podawany na gorąco. Pochodzi z Etiopii, w Europie pojawił się około XVI wieku. Zastanówmy się wobec tego jaki wpływ na organizm ludzki ma kofeina.

Większość nas stwierdzi, że pozwala się obudzić wczesnym rankiem. Wieczorem natomiast sprawi, że chęć spania odwlecze się o kilka godzin. Wobec tego same korzyści. Niestety, kofeina to substancja, która potrafi być przez nas nadużywana. Nierzadko obserwuje się ludzi, którzy w ciągu dnia spożywają dwie, trzy, a nawet cztery kawy. W wielu przypadkach prowadzić może to do zatrucia kofeiną. Objawami takiego zatrucia mogą być: zaburzenia myślenia, drżenie, rozkojarzenie, niepokój, częstomocz, pocenie się, uderzenia gorąca, dreszcze, gonitwa myśli, szum w uszach, krótkotrwałe zaciemnienia i błyski w widzeniu, nudności, skurcze jelit, ból brzucha, zawroty głowy, niemiarowość serca i tętna. Duża dawka kofeiny powoduje porażenie mięśnia sercowego i ośrodka oddechowego, natomiast jej zwielokrotnienie może spowodować zgon. Rozważany jest także wpływ spożycia kofeiny na stan osteoporozy. Często lekarze sugerują popicie kawy szklanką wody w celu uzupełnienia wapnia w organizmie. To są oczywiście skrajne przypadki. Należy rozważyć też pozytywne aspekty spożywania kawy i innych produktów z kofeiną.

Dawniej kofeina była szeroko stosowana w medycynie przy niedomaganiu krążenia w przebiegu przewlekłych chorób serca , w ostrej niewydolności krążenia, przy gorączce, zapaleniu płuc, obrzękach płuc, w przebiegu chorób zakaźnych, w zapaściach, po zatruciach narkotykami, czadem oraz alkoholem i atropiną, a także w stanach depresji psychicznej, ospałości, przy konieczności intensywnej pracy umysłowej, w zmęczeniach psychofizycznych, po przebyciu choroby zakaźnej czy też przy bólach głowy. Przyznać należy, że wiele z tych zastosowań przetrwało do dzisiaj. Ponadto pobudza ona przemianę materii, wydalanie moczu (diurezę), zwiększa sprawność myślenia, znosi zmęczenie psychiczne i fizyczne, może również poprawiać pamięć i logiczne myślenie, polepsza procesy zapamiętywania i kojarzenia. Znosi uczucie znużenia, niechęci i zmęczenia. Zwiększa także wentylację płuc. Według niektórych kawa wspiera problemy z nadwagą ale należy to wcześniej skonsultować z lekarzem.

Podsumowując temat kofeiny, ważne jest aby nie nadużywać jej dobrodziejstw i stosować z rozsądkiem. Jeśli pojawią się jakieś wątpliwości to dobrze jest skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem.

Produkty, które zawierają kofeinę:

* kawa rozpuszczalna - filiżanka o pojemności 190 ml to 75 mg;
* kawa parzona- filiżanka o pojemności 190 ml to 85 mg;
* herbata parzona - filiżanka o pojemności 190 ml to 50 mg;
* napoje energetyzujące z dodatkiem kofeiny lub guarany - pojemność 250 ml –to 28 do 87 mg;
* napoje typu cola o pojemności 250 ml to 8 do 53 mg;
* oraz czekolada 100 g to 11 do 71 mg.

[źródło: http://www.biomedical.pl/nalogi/kofeina ... 7a9658036d ]

Już w XVI wieku byli tacy, co sprawdzili, że książki się bardzo dobrze palą. A ty masz z tamtymi dużo wspólnego.
Widzę mało analogii.
Po pierwsze, tamci palili cudze dzieła, bo im się nie podobały. Ja nigdzie nie napisałem, że opowiadanie Slaanesha mi się nie podobało. Wprost przeciwnie. I powiem więcej, nawet nie miałem niczego przeciwko użyciu w nim mojej osoby - nie było źle.
Po drugie, tamci palili cudze dzieła. Ja nie spaliłem niczego, chciałem zmiany jednego słowa w kilku miejscach. Jeśli moje porównanie do korekty przez wydawnictwo nie uważasz za trafne, może przekona Cię porównanie mnie do pani "od polskiego", która wymaga pisania po polsku? I to taka dobra pani, bo najpierw mówi, co poprawić, a potem zaczyna oceniać pracę. Moi nauczyciele od razu bazgrali coś na czerwono na marginesach, nie wiem jak to jest u Ciebie w gimnazjum :)
Po trzecie, tamci działali tak, bo się bali. Bali się, że ich poglądy mogą być niesłuszne i musieli ich bronić siłą. Ja wiem, że mam rację, mam więc prawo nawracać na nią. Ale ponieważ Ty i tak uważasz się za madrzejszego od wszystkich, poszukaj słowa "awatar" lub "awatara" w słownikach i zauważ, że Slaanesh użył go w zupełnie nieprawidłowym znaczeniu, nieprawidłowo odmieniając, oraz odnosząc je do świata Laca, gdzie żadnych awatar nie ma, nigdy nie było i nigdy nie będzie (na pewno nie na określenie bohatera).
A ja nadal nie rozumiem, dlaczego opowiadanie musiało zniknąć. Ci "palący" doskonale rozumieli, dlaczego palone książki musiały być spalone. To chyba dość zasadnicza różnica.
Przy okazji, znalazłem coś zajebistego :) MOC!
No i pięknie.
Nikt nie umie tak zniechęcać i dołować jak ty, Lamie.
Ogólnie takie "kasowanie" dzieł to stary wynalazek. Już w XVI wieku byli tacy, co sprawdzili, że książki się bardzo dobrze palą. A ty masz z tamtymi dużo wspólnego.
Brawo.
Zamki w Polsce
Zamki w Polsce to pierwsza strona na świecie, na której znajdziesz WSPÓŁRZĘDNE GPS zamków w Polsce. Ich zadaniem jest precyzyjne wskazanie, gdzie znajdują się zamki w Polsce, pałace renesansowe czy dwory obronne, gdyż niektóre polskie zabytki są naprawdę dobrze ukryte. Znajdziesz tu również zamkowe tapety na komórkę.
Z założenia strona ma być źródłem informacji dla turystów i Zamkołazów. Poznają oni w jakim stanie zachowały się do dziś interesujące ich zamki polskie, krzyżackie i śląskie, a także pałace lub dwory obronne, oglądną zdjęcia zamków, przeczytają krótką historię, otrzymają informacje o opłatach za wstęp oraz za parking i co najważniejsze dowiedzą się dokładnie, jak trafić na zamki, pałace lub dwory obronne. Niejednokrotnie zdarzyło się bowiem autorowi uświadomić mieszkańców, iż na terenie ich miejscowości znajdował się lub nadal istnieje zamek, pałac lub dwór obronny.
Teraz znajdziesz tu również spis przedstawiający TURNIEJE RYCERSKIE, które odbędą się w bieżącym roku na terenie Polski.
Zamki polskie - tak autorzy wielu stron internetowych nazywają zabytkowe obiekty na terenie Polski. Jest to jednak błąd, gdyż większość budowli została zbudowana przez inne nacje. Naprawdę są to bowiem polskie zamki, warownie krzyżackie, ale także twierdze śląskie lub czeskie.
Często zabytki polskie są również błędnie opisywane. Mylone są nazwy: zamki, pałace, dwory obronne i niejednokrotnie są one stosowane zamiennie. Z tego powodu autor tej strony w swoich opisach stosuje się do prostych zasad:
Zamki
- to budowle obronne z dziedzińcem zamkniętym z czterech stron (stąd nazwa zamek). Zamki polskie były budowane od XIII do końca XV wieku.
Pałace
- to rezydencje mieszkalne, których głównym przeznaczeniem są cele reprezentacyjne. Nie miały one charakteru obronnego, jednak zdarzały się takie budowle (mamy wówczas do czynienia z tworem o nazwie "palazzo in forteca"). Pałace były wznoszone od XVI wieku.
Dwory obronne
- to budowle mieszkalne o charakterze obronnym. Charakterystycznymi cechami dworów obronnych są: grube mury z przyporami (przypory nie występują jednak w każdym dworze obronnym), brak dziedzińca, minimum 2 kondygnacje oraz wieże (również nie występują we wszystkich dworach).
Wszystkie średniowieczne warownie, zamki polskie, pałace renesansowe i gotyckie oraz dwory obronne opisane na stronie powstały do 1800 r. i zostały osobiście odwiedzone przez autora, dlatego informacje są sprawdzone i rzetelne. Autor dołożył ponadto wszelkich starań, aby opis dojazdu do obiektów był dokładny i zrozumiały dla wszystkich. W wojażach po Polsce autor korzysta z map w skali 1:300.000, 1:200.000 oraz samochodu.
Zdjęcia zamków
"Jeden obraz powie więcej niż 1000 słów", dlatego liczne forografie zamków umieszczone na stronie pozwolą na szybką ocenę stanu, w jakim zachowały się zamki polskie, zamki krzyżackie, śląskie lub czeskie (czyli zamki w Polsce). Mam nadzieję, że zdjęcia zamków sprawią, iż zamki w Polsce, pałace lub dwory obronne staną się pasją kolejnych osób.
Lista fotografii znajduje się w dziale zdjęcia zamków.

Historia miasta Złoty Stok nierozerwalnie związana jest z rozwojem górnictwa złota i arsenu na Dolnym Śląsku. Górnictwo w okolicach Złotego Stoku ma ponad 1000-letnią tradycję. Najprawdopodobniej w średniowieczu okoliczni mieszkańcy wydobywali złoto z czapy wietrzeniowej złoża złotockiego lub z aluwiów górskich strumieni. Pierwsze pisane dowody na istnienie robót górniczych pochodzą z XIII w.

Początek wieku XVI to szczytowy rozkwit górnictwa złota i miasta Złoty Stok, o czym świadczy 190 sztolni i wyrobisk górniczych oraz 20 hut, w których wytapiano złoto. Produkcja złota w skali roku wynosiła wtedy przeciętnie 60 kg (maksymalnie 140 kg) co dawało około 8% produkcji w Europie.

Z końcem XVII i początkiem XVIII wieku rozpoczął się nowy okres w dziejach kopalni związany z odkryciem rudy arsenowej i produkcją arszeniku.

Na początku XX w. Kopalnię zmodernizowano. Podczas II wojny światowej kopalnia nie uległa zniszczeniu i funkcjonowała do 1961 roku - kiedy to definitywnie została zamknięta.
Złoże złotostockie, chociaż eksploatowane przez 10 wieków, nie zostały w pełni rozpoznane. Uważano powszechnie, że złoto jest rozproszone w strukturze krystalicznej minerałów rudnych np. arsenopirycie. Badania wykonane w latch 90-tych, wykazały obecność złota rodzimego w prawie wszystkich minerałach rudnych występujących w tym złożu.

Szacuje się, że podczas tysiącletniej eksploatacji kopalni istniało 320 km chodników. W chwili obecnej można spenetrować jedynie 20 km tych chodników.

Trasa turystyczna "Kopalnia Złota" to około 1,5 km korytarzy, wiodąca dwoma chodnikami starej kopalni; sztolnia "GERTRUDA" i sztolnia "CZARNA" z unikatowym, podziemnym wodospadem.
Udostępniona dla ruchu turystycznego w 1996 roku.
Przedsiębiorstwo Usług Turystycznych "Kopalnia Złota" Sp.z o.o.
57-250 Złoty Stok, ul. Złota 7, tel.(74) 817-55-74

Racja Mariusz. Ja pamiętałem .

D - day (lub Opercja Overlord) była jednym z punktów, które zostały zatwierdzone na konferencji w Teheranie w 1943 roku. Osobiście myślę, że było to idealne posunięcie ze strony aliantów, bo w tym momencie mogli oni kontrolowac Niemców i od wschodu, i od zachodu. Ale jest też ina strona medalu. Operacja ta, miałą być dopełnieniem formalności, po tym jak III Rzesza przegrała potyczkę pod Stalingradem na przełomie 1942/1943 roku. To było punktem zwrotnym II Wojny Światowej. Poza tmy to Armia Czerwona najdzielniej potrafiła się wybronić, pod wodzą niepokonanego Gieorgija Żukowa. To dzięki niemu w bitwie o Moskwę upadł blitzkrieg. Ważne, że Hitler został obalony, bo nie wiemy co byłoby teraz...

Poza tym myślę, że temat ten ma rację bytu, ale po prostu zbyt mao osób interesuje się takim przemiotem jakim jest historia. Ja na szczęscie mam 4 na koniec roku, a zawdzięczam to bardzo dobrze napisanej pracy na temat stosunków Polsko - Krzyżackich w czasie od XIII do XVI wieku. Nieukrywam tez, że czasy królów, rozbić dzielnicowych, wojen z krzyżakami już mnie powoli zaczynały męczyć .
W Carrigtwohill, miejscowosci lezacej nieopodal Cork, znajduje sie malowniczy, XVI wieczny zamek Barryscourt Castle.

Zamek rozpoczeto budowac w XV wieku, calkowicie ukonczono juz w wieku nastepnym. Niemniej nalezy dodac, ze wczesniej, juz od VII w. istnialy w tym miejscu umocnienia obronne.

Zamek zostal zbudowany w stylu typowym dla irlandzkich XVI wiecznych niewielkich zamkow: skladal sie z glownego domu - baszty wraz z przylegajacymi budowlami.

Jak sama nazwa wskazuje, zamek byl wlasnoscia i siedziba rodziny Barrys, ktora jednak opuscila go juz w drugiej dekadzie XVII wieku, natomiast od poczatku wieku XVIII zamek byl praktycznie juz wiecej nie zamieszkany. Nie oszczedzily go wojenne zawieruchy - zamek byl kilkakrotnie szturmowany, czego widoczne slady sa do dnia dzisiejszego.

Zwiedzanie odbywa sie sie wylacznie z przewodnikiem. Dostepne dla turystow pomieszczenia zamkowe wyposazono w sprzety jakich uzywano by w XVI wieku. Dodatkowa atrakcja jest przyzamkowy ogrod

Miejsce jest godne odwiedzenia, chocby z tego wzgledu, ze jest to zamek znacznie lepiej zachowany od legendarnego zamku w Blarney a jest polozony w praktycznie takiej samej odleglosci od Cork, jak ww.
Ballymaloe House - to dobry przykład nieźle prosperującej współczesnej rodzinnej irlandzkiej farmy. Część budynków będących w użyciu do dzisiaj pochodzi z XVI wieku. Ballymaloe House wraz z farmą w 1948 r. kupiła od poprzednich właścicieli rodzina Allen - i do dzisiaj pozostaje on w ich rekach.

W swojej posiadłości członkowie familii prowadzą niewielki, ale stylowy hotel, restaurację - w której produkty używane do przygotowania potraw pochodzą z rodzinnej farmy, oraz sklep - oferujący m.in. wyroby rękodzielnicze miejscowych artystów i rzemieślników, a także lokalne produkty spożywcze.

Ale to nie wszystko - w Ballymaloe House mieści się także znana szkoła gotowania (Ballymaloe Cookery School), odbywają się znane w okolicy "muzyczne tygodnie" oraz "Wine Weekend" - weekendowe kursy dla osób które chcą zgłębić swoją wiedzę na temat wina.

W bezpośredniej bliskości domu znajduje się również pole golfowe i basen, a cała okolica jest idealnym miejscem dla spacerów.

Dokładny adres Ballymaloe House to: Ballymaloe, Shanagarry, Co. Cork

nosz przeciez jest wyzej, wez czytaj uwaznie
na str. 3

hehe faktycznie, nie zwrocilem uwagi
hmm a czy przypadkiem sformulowanie "nosz" nie wyszlo z uzycia w XVI wieku?

a dla tych co nie lubia ikonek polecam sztuczke:
w rejestrze w kluczu: HKEY_CURRENT_USER/Software/Microsoft/Windows/CurrentVersion/Policies/Explorer
po prawej stronie okna edytora wystarczy wprowadzic nowa wartosc DWORD o nazwie NoDesktop i ustawic jej wartosc na 1 i zrestartowac kompa

i wszystkie ikony znikaja z pulpitu

wilkUwaga, wprowadzenie powyższej informacji do rejestru lub jej nieumiejętne wprowadzanie może spowodować awarię Twojego systemu operacyjnego!
Witamy Ciebie Jolu! Zosia też czyta i ogląda fotki. Pierwsza fotka przedstawia widok ze szlaku niebieskiego ("Transbeskidzki Szlak Konny") z polany na zboczach Kuni w kierunku Kacwina. W głębi widać charakterystyczne Trzy Korony a za nimi Beskid Sądecki.
Na drugiej fotce jest widok z Aksamitki na Haligovice i wzniesienia Magury Spiskiej.

Zaintrygowała mnie pewna ciekawostka. Otóż w drewnianym kościółku z XVI wieku w Trybszu jest na sklepieniu w prezbiterium namalowana panorama gór. W przewodniku podają, że przedstawiona jest na tle panoramy Tatr. Podają również, że autorem malowideł wykonanych w 1647 roku jest ks. Jan Ratułowski. Jak się dokładniej przyjrzeć, to wygląda to raczej na Pieniny, choć pewnych fragmentów Tatr nie można wykluczyć.



Widać środkiem płynącą rzekę (Dunajec?), zamki, jakiś most na tej rzece, a nawet ludzi przy dłubance. Czy ktoś tu potrafi określić namalowane tam szczyty? Pytam prosząc o pomoc, bo nie znam tak dobrze tego terenu i mam z tym trudności.

Głupi dzień wymyslony przez jeszcze glupszych amerykancow dla zrobienia kasy
Walentynki zostały wymyślone przez Anglików w XVI wieku, a do nas jedynie dotarły za pośrednictwem USA.
W sumie to raczej pozytywny dzień więc nie mam za wiele przeciwko. Wolę to niż halloween.
Gar, tu chodzi o wieś Konradów, pod Lądkiem. Zamek usadowiony na zboczach Koleby (dwa wierzchołki, 610-620m), niby zburzono go w 1469, a ta "kupka gruzu" to funkcjonuje raczej jako legenda - konkretnie to nie wiadomo, gdzie ten zamek stał, trzeba by zrobić dokładne badania archeologiczne całej góry. Wiele razy słyszałem o tym, że ktoś widział te ślady - ale dopóki nie zobaczę zdjęć odkopanego choć metrowego fragmentu muru, to nie uwierzę.

Dziwię się, że jeszcze nikt nie napisał o zamku Karpień. Bardzo ciekawa jest jego historia, polecam poszperanie.

Co do Idzikowa, były tam dwa zamki - czy też raczej zamek i warownia.

Natomiast jest jedna ciekawa sprawa. W Kątach Bystrzyckich stoi kościół datowany na wiek XIII-XIV - kościół murowany. Musimy pamiętać, iż w tamtych czasach postawienie czegokolwiek murowanego to były koszty tak wielkie, iż nawet w Marcinowie, który był wsią bardzo bogatą z racji wydobycia srebra i ołowiu, kościół murowany powstał dopiero w XVI czy XVII wieku. Umiejscowienie kościoła na takim odludziu, jak Kąty (musimy pamiętać, że nie było wtedy ani Karpienia, ani innych wsi, a Lądek Zdrój to był jeden drewniany baraczek) byłoby czymś absurdalnym. Sama nazwa Kątów zresztą - Winkeldorf, Wieś Graniczna, Wieś Kątowa - wskazuje na funkcję tej wsi - była ona tak jakby ostatnim przyczółkiem cywizacji, dalej były tylko olbrzymie wtedy mokradła i wielce niebezpieczna droga na południe, ku szlakom bursztynowym. Odpada więc druga możliwość postawienia murowanego obiektu, tzw. fundacja - po prostu byłoby za daleko. A zatem pierwotne przeznaczenie obiektu musiało być inne - był zapewne warownią, strzegącą odnogi głównego szlaku przez Ziemię Kłodzką, zaś w wieku XV lub później przerobiono go na świątynię - na co wskazuje kompletne pogwałcenie wszystkich reguł budowania kościołów, jakie wtedy obowiązywały. Nie będę na razie rozwijał tego tematu, lecz jeśli kogoś to zainteresuje, mogę pisać więcej.

Pozdrawiam, i dziękuję, jeśli komuś chciało się to czytać.
Ja też ubiegły weekend spędziłem w deszczu. W sobotę po południu wyjechałem pociągiem do Zgorzelca, aby po raz czwarty wystartować w Europamarathonie Gőrlitz – Zgorzelec. Europamiasto przywitało mnie przerywaną mrzawką, więc szybko przedostałem się na niemiecki brzeg Nysy przez Most Staromiejski z widokiem na Kościół św. Piotra i Pawła

i zostałem do rana w gimnazjum przy Klosterplatz, które stanowiło bazę maratonu. Następnego dnia, od godz. 10:00 rozpoczęły się starty maratończyków, półmaratończyków, biegaczy na 5 i 10 km, rolkarzy i wózkarzy. W sumie ponad 1000 osób. Co jakiś czas siąpił drobny deszczyk i towarzyszyła nam mgła. Ani razu nie widziałem Gór Izerskich ani nawet Landshuta. Po biegu,

wypoczęty, udałem się z kolegami na krótką przechadzkę po Gőrlitz. Odwiedziliśmy cmentarz przy Kościele Mikołaja z grobem Jacoba Boehme

- mistyka który wywarł duży wpływ na Angelusa Silesiusa. Niedaleko znajduje się Grób Święty. Jest to postawiona przez zgorzeleckiego kupca Georga Emmericha pod koniec XV wieku, kopia Grobu Pańskiego z Jerozolimy. Po pożarze oryginału w połowie XVI wieku i odbudowie bez zachowania dawnej budowli, kopia w Gőrlitz jest wierniejsza oryginałowi niż Grób Pański w Jerozolimie.

Niestety, widmo powrotu mokrą autostradą zmusiło nas do skrócenia wycieczki. Dokończymy za rok

Budowla nad niedźwiedziem przypomina mi Czarne - renesansowy dwór w Kotlinie Jeleniogórskiej. Tak, ten obiekt, który utrwaliłem na fotografii, znajduje się w Czarnem (obecnie teren Jeleniej Góry). Dziwię się, że w wielu publikacjach ta potężna budowla jest określana jako "dwór". A to przecież jest klasyczny zamek z fosą, śladami po moście zwodzonym, z obszernym dziedzińcem zamkowym, który został wzniesiony w XVI wieku jako zamek myśliwski Schaffgotschów. Odbudowany po pożarze w stylu renesansowym nadal ma charakter budowli obronnej - typowego zamku. Jaki to więc dwór?
Często trafia sie że przewodnicy są ratownikami jednocześnie. Lub jak kto woli ratownicy - przewodnikami - ludzie, którzy całeżycie poświęcili (poświęcają) górom. Przewodnicy - ratownicy przeważnie żyją z tego, że prowadzają wycieczki za pieniądze, a w wolnych chwilach ratują czyjeś życie (czasem szukają zastępstwa szybko na wycieczkę, bo trzeba wziąć udział w akcji), lub poprowadzą wycieczkę społecznie.
Jakby przewodnicy prowadzali za darmo wszystkie wycieczki to musieliby dodatkowo gdzieś indziej pracować, czyli spędzaliby mniej czasu w ukochanych górach (mówie o tych z powołania). Niestety, ale aby mieć papu, trzeba mieć pieniądze, a aby mieć pieniądze, trzeba je zarobić. To że przewodnicy pracuja zarobkowo - prowadząc wycieczki, to żadna nowość. Miałam okazję czytać ostatnio materiał źródłowy opisujący stawki przewodnickie w Karkonoszach z XVI wieku. Przewodnik górski z licencją, to osoba, która zna góry, zapewnia bezpieczną wycieczke, dzięki czemu ratownik nie musi ratować, czyli narażać życia. Widze tu pewne powiązanie.
W sierpniu na Śnieżce świętują wszyscy ludzie gór, nie tylko ratownicy i przewodnicy. Nikt nie zabrania przodownikom udziału.

Widzę że moje opinnie sprowokowały niektórych do kłutni wcale nie zamierzonej więc przerwie wyrażanie swoich poglądów na ten temat


Nie przerywaj! serio. Co do Rewisa - nawet nie wiadomo komu odpowiada. A dyskusja - jesli jest poparta rzeczowymi argumentami jest zawsze czymś inspirującym. Osobiście przyznam, że też trochę zainwestowałem w wakacje we współczesne sreberka w nadziei na jakiśtam zysk który być może pozwoli mi wejść w monety z XVI/XVII wieku. Moim skromnym zdaniem współczesne monety to świecidełka - nawet piekny polski szlak bursztynowy produkowany i pakowany seryjnie w plastikowy kapsel nie jest we mnie w stanie wzbudzic takich emocji jak chociażby ort - trzymając te monetę czuje sie historię...

To fakt, że trzymając ponad 100-letnią monetę w ręku czuje się historię. Nie jakiś tam śwsitek papieru podpisany przez Napoleona, który miał wpływ na świat, ale moneta która podróżowała przez wiele lat po całym świecie, aby ostatecznie znaleźć się u nas i opowiedzieć najprawdziwszą historię z życia ludzi.

Widzę że moje opinnie sprowokowały niektórych do kłutni wcale nie zamierzonej więc przerwie wyrażanie swoich poglądów na ten temat


Nie przerywaj! serio. Co do Rewisa - nawet nie wiadomo komu odpowiada. A dyskusja - jesli jest poparta rzeczowymi argumentami jest zawsze czymś inspirującym. Osobiście przyznam, że też trochę zainwestowałem w wakacje we współczesne sreberka w nadziei na jakiśtam zysk który być może pozwoli mi wejść w monety z XVI/XVII wieku. Moim skromnym zdaniem współczesne monety to świecidełka - nawet piekny polski szlak bursztynowy produkowany i pakowany seryjnie w plastikowy kapsel nie jest we mnie w stanie wzbudzic takich emocji jak chociażby ort - trzymając te monetę czuje sie historię...

Widzę że moje opinnie sprowokowały niektórych do kłutni wcale nie zamierzonej więc przerwie wyrażanie swoich poglądów na ten temat


Nie przerywaj! serio. Co do Rewisa - nawet nie wiadomo komu odpowiada. A dyskusja - jesli jest poparta rzeczowymi argumentami jest zawsze czymś inspirującym. Osobiście przyznam, że też trochę zainwestowałem w wakacje we współczesne sreberka w nadziei na jakiśtam zysk który być może pozwoli mi wejść w monety z XVI/XVII wieku. Moim skromnym zdaniem współczesne monety to świecidełka - nawet piekny polski szlak bursztynowy produkowany i pakowany seryjnie w plastikowy kapsel nie jest we mnie w stanie wzbudzic takich emocji jak chociażby ort - trzymając te monetę czuje sie historię...

Widzę że moje opinnie sprowokowały niektórych do kłutni wcale nie zamierzonej więc przerwie wyrażanie swoich poglądów na ten temat


Nie przerywaj! serio. Co do Rewisa - nawet nie wiadomo komu odpowiada. A dyskusja - jesli jest poparta rzeczowymi argumentami jest zawsze czymś inspirującym. Osobiście przyznam, że też trochę zainwestowałem w wakacje we współczesne sreberka w nadziei na jakiśtam zysk który być może pozwoli mi wejść w monety z XVI/XVII wieku. Moim skromnym zdaniem współczesne monety to świecidełka - nawet piekny polski szlak bursztynowy produkowany i pakowany seryjnie w plastikowy kapsel nie jest we mnie w stanie wzbudzic takich emocji jak chociażby ort - trzymając te monetę czuje sie historię...

Od wiosny do końca września w jeleniogórskich sklepach, restauracjach i pensjonatach będziemy mogli regulować rachunki... jeleniami. Lokalna waluta o takiej nazwie ma być wabikiem na turystów i sposobem na promocje [/url].

Do obiegu trafi 20 tysięcy monet o nominale 4 jeleni. Na jelenie mają już apetyt kolekcjonerzy z całej Polski. 4 jelenie to równowartość 4 złotych.

Do tej pory państwowa mennica zwykła wydawać jedynie okolicznościowe, limitowane edycje złotówek. Doczekała się ich Legnica.

Już raz w XVI wieku Jelenia Góra wprowadziła własną walutę. Teraz [/url] robią to coraz chętniej. Pierwsza w Polsce była gmina Jurata.

Pieniądze szybko zyskują na wartości. Wydane rok temu wrocławskie grajcary kosztowały 90 złotych. Teraz warte są ponad tysiąc. Jelenie będą w obiegu do października.


Witam serdecznie wszystkich forumowiczów. Mam takie pytanie :

mam możliwość kupienia 10 abonamentów srebrnych na rok 2008 po cenie 200zł (czy to nie zdzierstwo?). Zakładając że kupię wszystkie sreberka planowane w 2008, czy bardziej nie opłaciłoby mi się zainwestować całą sumę na początku roku w kilkanaście sokołów, sybiracy i ch ? Krótko mówiąc : jak Państwo zapatrują sie na monety z roku 2008 ? Czy bardziej opłaci się kupić wszystkie czy zainwestować w te które już teraz wiemy że powinny dać zarobek ? Oczywiście w tym drugim wypadku ceny pewnie 2 razy takie jak emisyjna... (bo z allegro)

Oto monety na 2008 :
1. Zwierzęta Świata - Sokół wędrowny
2. 40. rocznica Marca 1968 r.
3. Sybiracy
4. Igrzyska XXIX Olimpiady Pekin 2008 (2 monety)
5. 65. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim
6. Historia Jazdy Polskiej - Husarz XVI - XVII w.
7. Zbigniew Herbert (1924-1998)
8. Zabytki Kultury Materialnej w Polsce - Kazimierz Dolny
9. Polscy Podróżnicy i Badacze - Bronisław Piłsudski 1866-1918
10. 450. rocznica Poczty Polskiej
11. Polscy Malarze XIX i XX wieku - Władysław Strzemiński
12. 90. rocznica Odzyskania Niepodległości
13. 400. rocznica Polskiego Osadnictwa w Ameryce Północnej
14. 90. rocznica Powstania Wielkopolskiego

Dodam że jestem nowy w tych sprawach, od kilku dni po prostu chodze i grzebie na forach i allegro, stąd moje pytanie.

Ps. Czas inwestycji to rok, dwa, może 3 lata.

Z góry dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam
Witam
Moim zdaniem nie chodzi o za wczesny kontakt z alkoholem lecz o kulturę picia jaka jest obecnie, a jak była kiedyś. Sięgając jeszcze dalej do wieku XVI i XVII w Polsce piwo było jeszcze powszechniejszym napojem niż obecnie. Miało o wiele większe wartości odżywcze. Piły je już nawet starsze dzieci. Było gęściejsze, wykonywane z pszenicy, może nie zawsze o niższej zawartości procentowej, pito je więc do codziennych posiłków z innymi płynami, które neutralizowały działanie alkoholu. Nadal twierdzę, że najważniejsza jest kultura picia, a nie wiek:)
Great, najmilszy mój.........

Cytat z Ciebie...

Moja odpowiedź...